• . علیدوست، ابوالقاسم (۱۳۸۴)، فقه و مقاصد شریعت، فقه اهل بیت، شماره ۴۱، ص ۱۲۸. ↑
  • . خالد مسعود، محمد (۱۳۸۲)، فلسفه حقوق اسلامی، ترجمه محمدرضا ظفری و فخرالدین اصغری آقمشهدی، قم: انتشارات بوستان کتاب، ص ۲۶۱. ↑
  • . محقق داماد، سید مصطفی (۱۳۸۷)، اصول فقه، تهران: مرکز نشر علوم اسلامی، ص ۱۹. ↑
  • . خوئینی، غفور و همایون رضآیینژاد (۱۳۹۰)، مصلحت و مسائل نوظهور حقوق، پژوهش­نامه حقوق اسلامی، سال دوازدهم، شماره ۱، ص ۱۴. ↑
  • . ر.ک. به: ۱- بوثوری، نورالدین (۲۰۰۰)، مقاصد الشریعه: التشریع الإسلامی المعاصر بین طموح المجتهد وقصور الاجتهاد، بیروت: دار الطلیعه، ص ۱۰۴؛ ۲- أحمد الشناوی، سعید (۲۰۰۳)، دراسه مقارنه نقدیه؛ مدى الحاجه للأخذ بنظریه المصالح المرسله فی الفقه الإسلامی، فقه مقارن، مقارنات والفکر الغربی، رساله دکتوراه فی الفقه، جامعه الأزهر، کلیه الشریعه و القانون؛ ۳- کاظم زاهد، عبد الامیر (۲۰۰۷)، الفقه التاریخی و الفقه المقاصدی، الاجتهاد والتجدید، العدد ۶. ↑
  • . صدر، سید محمد باقر (۱۴۰۸ ق)، اقتصادنا، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، صص ۷۲۸- ۷۲۲. ↑
  • . زحیلی، وهبه (۱۴۱۸ ق)، الفقه الاسلامی و ادلته، دمشق: دار الفکر، ج ۴، ص ۲۸۶. ↑
  • . خالد مسعود، پیشین، ص ۳۸۴. ↑
  • . خسروپناه، عبدالحسین (۱۳۷۹)، گفتمان مصلحت در پرتو شریعت و حکومت، تهران: انتشارات مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر، ص ۱۶۳. ↑
  • . مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۶۳)، مصالح مرسله چیست؟، نور علم، دوره ۲، شماره ۳، ص ۷۳؛ و نیز: جناتی، محمد ابراهیم (۱۳۷۰)، منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، تهران: انتشارات کیهان، ص ۱۶. ↑
  • . حیدری، سید علی نقی (۱۴۱۲ ق)، اصول الاستنباط، قم: انتشارات شورای مدیریت حوزه علمیه قم، ص ۳۳۸. ↑
  • . ر.ک. به:‌ایزدپور، محمدرضا (۱۳۸۶)، جستاری بر چلش­های فقهی «مصالح مرسله»، حکومت اسلامی، سال دوازدهم، شماره ۴. ↑
  • . مکارم شیرازی، پیشین. ↑
  • . رضائی اصفهانی، محمد علی (۱۳۸۹)، رابطه علم و دین در غرب، چاپ دوم، تهران: کانون اندیشه جوان، ص ۱۱۰. ↑
  • . جناتی، محمد ابراهیم (۱۳۷۰)، منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی، تهران: انتشارات کیهان، ص ۳۳۵. ↑
  • . زحیلی، وهبه (۱۴۰۶ ق)، اصول الفقه الاسلامی، دمشق: دار الفکر، ج ۲، ص ۹۲۲. ↑
    • . برای مطالعه این جریان، ر.ک. به: استرآبادی، محمدامین (بی­تا)، الفوائد المدنیه، قم، دارالنشر لأهل البیت. ↑

      • ( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

  • . خالد مسعود، محمد و عباس امام (۱۳۷۸)، نظریه معنا از دیدگاه شاطبی، نامه فرهنگستان، شماره ۱۴، ص ۲۷. ↑
  • . برای مطالعه تفصیلی آراء طوفی، بنگرید به: زید، مصطفی (۱۳۷۴ق)، المصلحه فی التشریع الاسلامی و نجم الدین الطوفی، مجله الأزهر، ش ۱۰. ↑
  • . ر.ک. به: موحد، محمدعلی (۱۳۵۰)، نجم­الدین طوفی و نظر تطورآمیز وی در مورد نص شرعی و مصلحت اجتماعی، کانون وکلا، شماره ۱۱۶ و ۱۱۷. ↑
  • . الریسونی، احمد (۱۴۱۲ق)، نظریه المقاصد عند الامام الشاطبی، بیروت: المؤسسه الجامعیه للدراسات والنشر، ص ۲۸۸. ↑
  • . آثار متعددی؛ در رأس آنها: خمینی، روح الله (۱۳۸۱)، ولایت فقیه، چاپ دوازدهم، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره). ↑
  • . برای مطالعه تفصیلی بنگرید به: بادکوبه هزاوه، احمد (۱۳۸۱)، بنیادهای سازمان حسبه از آغاز تا پایان دوره اموی، مقالات و بررسیها، شماره ۷۱؛ و نیز: ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم (۱۹۹۱)، الحسبه فی الاسلام او وظیفه الحکومه الاسلامیه، بیروت: دار الکتب العلمیه، ص ۶۰. ↑
  • . See: Khaghani Esfahani, M (2012), Challenges Confronting the Modernization of Islam and Iran’s Criminal Law in regard to Crimes against Security of e-Commerce, Business and Management Review (BMR), Vol. 2, No. 5. ↑
  • . کیخا، عصمت (۱۳۸۸)، مناسبات قدرت و قانون در‌ایران، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ص ۴۹. ↑
  • . فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی (۱۳۹۰)، الفت­نامه (نسخه دیجیتالی)، مشهد: کتابخانه دیجیتالی آستان قدس رضوی. ↑
  • . میرفندرسکی، ابوالقاسم بن میرزا بزرگ (۱۳۸۷)، رساله صناعیه، قم، انتشارات بوستان کتاب. ↑
  • . فیرحی، داود (۱۳۸۹)، درآمدی بر فقه سیاسی، سیاست (مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران)، دوره ۴۰، شماره ۱، ص ۲۱۸. ↑
  • . Ramadan, T. (2004), Western Muslim and the Future of Islam, Oxford: Oxford University Press (Virtual Publishing). ↑
  • . عاملی، محمد بن مکّی (بی­تا)، القواعد و الفرائد، تحقیق: عبدالهادی الحکیم، قم: مکتبه المفید، ص ۳۸. ↑
  • . سوزنچی، حسین (۱۳۸۹)، معنا، امکان و راهکارهای تحقق علم دینی، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، ص ۱۴۵. ↑
  • . سوزنچی، پیشین، ص ۱۷۲. ↑
  • . برای مطالعه تفصیلی پیرامون اقوال و ادله هریک درباره ماهیت شرعی مصوبات مجمع، ر.ک. به: رحمانی، محمد (۱۳۹۰)، مبانی فقهی و اصولی مجمع تشخیص مصلحت نظام، حکومت اسلامی، سال شانزدهم، شماره ۱. ↑
  • . مکارم شیرازی، ناصر (۱۴۱۳ق)، انوار الفقاهه، قم: انتشارات مدرسه امیر المؤمنین(ع)، ص ۵۴۱. ↑
  • . لاگلین، مارتین (۱۳۸۸)، مبانی حقوق عمومی، ترجمه محمد راسخ، تهران: نشر نی، ص ۱۷. ↑
  • . میراحمدی، منصور و همکاران (۱۳۸۹)، درس گفتارهایی در فقه سیاسی، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ص ۲۲۷. ↑
  • . Pettit, Philip (1997). A Theory of Freedom and Government (Oxford, Oxford University Press), P. 41. ↑
  • . لاپی­یر، ژان ویلیام (۱۳۸۹)، قدرت سیاسی، ترجمه بزرگ نادرزاده، تهران: انتشارات فروزان­روز، ص ۸۵. ↑
  • . Croce, Benedetto (1945). Politics and Morals (New York: Philosophical Library), P. 11. ↑
  • . Ibid, 17. ↑
  • . Skinner, Quentin (1981). Machiavelli (Oxford, Oxford University Press), P. 74. ↑
  • . سوره حجرات/‌ایه ۹ ↑
  • . سوره حجرات/‌ایه ۱۰. ↑
  • . المظفر، محمدرضا (۱۳۸۸)، اصول الفقه، قم: مؤسسه انتشارات اسلامی، ص ۲۲۴. ↑
  • . ر.ک. به: فیرحی، داود (۱۳۸۱)، شیعه و مسئله مشروعیت: بین نظریه و نصّ، فصلنامه حقوق (مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران)، شماره ۵۷، صص ۲۳۱- ۲۲۶. ↑
  • . همپتن، جین (۱۳۸۵)، فلسفه سیاسی، تهران: انتشارات طرح نو، ص ۶۱. ↑
  • .کاسیرر، ارنست (۱۳۸۲)، اسطوره دولت، چاپ دوم، تهران: انتشارات هرمس، ص ۱۵۰. ↑
  • . See: Augustine (2003) The City of God, Dyston. R. W, Cambridge. ↑
  • . فیرحی، داوود (۱۳۸۶)، درآمدی بر روش­شناسی اندیشه سیاسی در دوره میانه تمدن اسلامی، فصلنامه سیاست (مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی)، سال ۳۷، شماره ۱، ص ۹۷. ↑
  • . مهدوی­زادگان، داوود (۱۳۸۸)، روش­شناسی یا تبارشناسی اندیشه سیاسی در دوره میانه تمدن اسلامی، علوم سیاسی، سال دوازدهم، شماره ۵، ص ۲۰۹. ↑
موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...