آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر هیچ گونه تفاوت معنی داری را برای گروه درونی در مراحل مختلف پیش آزمون، یادداری و انتقال را نشان نداد (۱۵۵/۰ P=).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر هیچ گونه تفاوت معنی داری را برای گروه خودانتخابی در مراحل مختلف پیش آزمون، یادداری و انتقال را نشان نداد (۷۲۴/۰p=).
آزمون تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر هیچ گونه تفاوت معنی داری را در سه گروه در مراحل یادداری و انتقال را نشان نداد (۲۷۶/۰ p=).
به طور خلاصه نتایج نشان داد که زمان پایداری شرکت کنندگان در مرحله یادداری در گروه های بیرونی و خودانتخابی بهبود یافته هرچند این تفاوت معنادار نبوده و همچنین در مرحله انتقال نیز گروه بیرونی و درونی بهبود یافته اند که باز هم این تفاوت معنادار نبوده است. پس می توان گفت گروه بیرونی در تمام مراحل نسبت به سایر گروه ها بهتر عمل کرده است.
۵-۳ بحث و تفسیر یافته ها
در این بخش با توجه به نتایج بدست آمده و مقایسه آن با تحقیقات مشابه قبلی، به بحث پیرامون یافته های تحقیق پرداخته می شود.
در این تحقیق که با هدف کلی بررسی اثر دستوالعمل های کانون توجه درونی، بیرونی و خودانتخابی بر یادداری و انتقال کینماتیکی یک تکلیف ایستا انجام گرفت، نتایج آن تفاوتی بین سه گروه در یادداری و انتقال را نشان نداد، پس می توان گفت:
نتایج و یافته های تحقیق حاضر با یافته های تحقیق لورنس و همکاران (۲۰۱۱)، لوس (۲۰۱۱)، مور (۲۰۱۱)، سلم ساس (۲۰۱۱)، شفیع زاده (۱۳۸۶)، رحیمیان و همکاران (۱۳۸۸)، شرکاء شیروان (۱۳۹۰)، مطابقت دارد.
لورنس و همکاران (۲۰۱۱) به دنبال بررسی کانون توجهی بهینه برای اجرای افراد مبتدی و همچنین بررسی اینکه آیا می توان نتایج قبلی مربوط به کانون توجه را در مورد ورزش هایی مثل ژیمناستیک که شکل و فرم در آن مهم است، تعمیم داد، بودند. بر همین اساس آزمودنی هایی انتخاب شدند که هیچ گونه تجربه ای در ژیمناستیک نداشتند. آزمون شامل ۴ مرحله پیش آزمون، اکتساب، یادداری و انتقال بود و در نهایت نتایج نشان داد که در یادگیری تفاوتی بین گروه ها دیده نشد.
لوس (۲۰۱۱) اثر از توجه بر یادگیری و اجرا، را در زمان پیش حرکتی و دقت در یک تکلیف تولید نیروی ایزومتریک را مورد بررسی قرار داد. آزمایش شامل دو جلسه که هر کدام در هفته ی جداگانه ای برگزار می شد، بود. هدف برای نیمی از آزمودنی ها تولید نیروی ۲۵ درصدی از حداکثر انقباض ارادی و نیمی دیگر تولید نیروی۵۰ درصدی از حداکثر انقباض ارادی بود. آزمودنی ها بایستی به صفحه نیرو که در زیر پایشان قرار داشت، نیرو وارد می کردند و آن را برای مدت ۴ ثانیه حفظ کنند. نتایج نشان داد که کانون توجه بیرونی باعث کاهش زمان پیش حرکتی و افزایش دقت در تولید نیرویی برای ۲۵ درصدی ازحداکثر انقباض ارادی شد. ولی تفاوتی بین گروه ها در یادگیری دیده نشد.
پژوهش های زیادی نشان داده اند که در مهارت های پیچیده، کانون توجه بیرونی ترجیح داده می شود. به همین خاطر، مور (۲۰۱۱) با پژوهشی تحت عنوان “اثر دستورالعمل های کانون توجه بیرونی بر یادداری از اجرای تاب دادن در گلف”، به بررسی بیشتر این موضوع پرداخت، کسانی در این پژوهش شرکت کردندکه هیچ یا خیلی کم، تجربه در زمینه ی گلف داشتند و در یکی از گروه های کانون توجه درونی، کانون توجه بیرونی و خود انتخابی قرار گرفته بودند. نتیجه این بررسی نشان داد که فرقی بین هیچ یک از دستورالعمل ها در اجرا و یادداری دیده نشد.
بار دیگر برای اثبات عمومی بودن مزیت های کانون توجه بیرونی، این بار، سلم ساس (۲۰۱۱) اثر دستوالعمل های کانون توجهی را بر دقت پرتاب را در میان پرتاب کنندگان بیسبال مورد بررسی قرار داد. نتایج با فرض تحقیق که بیان می کرد دستورالعمل کانون توجه بیرونی باعث دقت بیشتر می شود همخوانی نداشت.
شفیع زاده در سال ۸۶ در تحقیقی تحت عنوان”تأثیر نوع جلب توجه الگوی مشاهده ای بر یادگیری مهارت پرتاب دارت: نقش واسطه ای خود- کارآمدی”، به بررسی تأثیر نوع جلب توجه الگوی مشاهده ای بر یادگیری مهارت پرتاب دارت، باواسطه خود-کارآمدی پرداخته است. نتایج تحلیل عاملی واریانس و کوواریانس نشان داد که نوع توجه، اثر معنی داری بر اجرای پرتاب دارت ندارد، در یادگیری اثر اصلی نوع تمرین و اثر تعاملی نوع تمرین و نوع توجه، معنی دار نبوده است.

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...