شرایط اجتماعی نقش جامعه کوچک (قومیت،رسم ورسوم کسب وکار)
نقش خانواده ، نوع تربیت ،گرایشات کسب و کاردرخانواده
شرایط اقتصادی

• • بازار سرمایه – منابع ما لی

• • برنامه ها ، سیا ست ها و گرایشات دولت درخصوص مالکیت کسب و کار

• • میزا ن و تداوم سیا ست ها، برنامه ها، و طرح های حمایت از فعالیت های کارآفرینان

• • نظام ارزشی اقتصادی حاکم در کشور

• • سطح رفاه زندگی و گرایشات افراد در این خصوص

• • وجود وضعیت بازارهای مصرفی

• • تنوع مشتریان

• • سطح رقابت موجود، قدرت و نفوذ

• • دستاوردهای تکنولوژیکی

• • وضعیت نوآوری و میزان ارزش مداری آن

• • ارتبا طات سرمایه گذاری و گرایشات آن

• • میزان وجود پله­های مخفی در کسب امتیازات اقتصادی

• • نیروی مهارت دیده

۲-۱۱- تجارب کارآفرینی در کشورهای منتخب
از سال ۱۹۹۷ با همکاری مرکز معتبر دانشگاهی کشورهای مختلف مدل GEM ^[۵۶] برای بررسی ارتباط بین کارآفرینی و رشد اقتصادی طراحی گردید (احمدپورداریانی، شیخان، رضازاده،‌۱۳۸۳). مطالعات بر اساس سه سؤال محوری زیر انجام گرفت:

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

• • سطح فعالیت های کارآفرینی بر روی میزان رشد اقتصادی ملی و رفاه جامعه چه تأثیری می گذارد؟

• • فعالیت های شروع کسب وکار بین کشورهای مختلف تا چه سطحی با هم تفاوت دارند؟

• • چه چیزی می تواند یک کشور را کارآفرین معرفی کند، چه عواملی می تواند فعالیت های شروع یک کسب و کار را محدود کند یا ارتقاء بخشد؟

در سال ۱۹۹۹ این مدل در ده کشور آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، کانادا، فنلاند، دانمارک و اسرائیل بررسی شد و در سال ۲۰۰۰ یازده کشور دیگر شامل آرژانتین، استرالیا، بلژیک، برزیل، هند، ایرلند، کره جنوبی، نروژ، سنگاپور، اسپانیا و سوئیس به آن اضافه گردید.
نتایج کلی این مطالعه به قرار زیر می باشد:

• • سطح فعالیت کارآفرینانه بین کشورها بسیار متفاوت می باشد.

• • سیاست های اتخاذ شده و تقویت ظرفیت کارآفرینی یک جامعه(از قبیل مهارت ­ها و انگیزه ها) بیشترین تأثیر را در سطح فعالیت های کارآفرینی خواهد داشت.

• • تأثیر مشارکت زنان در کارآفرینی ضرورت همیشگی برای اقتصاد می باشد.

• • برای داشتن اثرات طولانی مدت سیاست ها، افراد زیر۲۵ سال و بالای ۴۴ سال را برای شرکت در فرایند کارآفرینی تشویق کنند.

• • هر دولتی که متعهد به پیشرفت اقتصادی است باید زمینه های لازم برای جنبه های حمایت کننده و حمایت گر سیستم اقتصادی برای افزایش سطوح فعالیت های کارآفرینی را فراهم نماید. حداقل کردن مالیات ها، دسترسی به نیروی کار، کاهش هزینه های نیروی انسانی غیر حقوق بگیر، کاهش مقررات و آسان سازی انجام کسب و کار توسط دولت در زمره این اقدامات ضروری است.

در ادامه به بررسی نتایج این تحقیق در کشورهای آلمان، هلند، اتریش، سوئد و کانادا از جهت موانع و محدودیت فعالیت های کارآفرینانه می پردازیم^[۵۷] .
۲-۱۱-۱- آلمان
کشور آلمان با بیش از ۸۲ میلیون نفر جمعیت در اروپا قرار داردو این کشور جزو ۷ کشور پیشرفته صنعتی دنیا و دارای اقتصادی قوی و پیشرفته می باشد. بعضی از شاخص های اقتصادی این کشور در مقایسه با ۴۷ کشور توسعه یافته صنعتی و در حال توسعه به قرار زیر است:

• • سرانه تولید ناخالص داخلی به ازای هر نفر شاغل حدود ۵۳۰۰۰ دلار آمریکا است (رتبه ۸ بین ۴۷ کشور مورد مطالعه)

• • توانایی سرمایه گذاری مخاطره آمیز برای توسعه کسب و کار در این کشور دارای مقیاس ۲/۶(از مقیاس یک تا ده) است(رتبه پانزدهم).

• • میزان درک مدیران این کشور از کارآفرینی دارای مقیاسی حدود ۱/۶ می باشد.(رتبه ۲۵)

• • این کشور رتبه سوم را از نقطه نظر هزینه تحقیقات (حدود ۵۰ میلیارد دلار آمریکا) دارا است.

۲-۱۱-۱-۱- موانع آموزش
در چارچوب فعالیت های کارآفرینانه وضعیت آموزش در آلمان، مهم ترین مشکل به شمار می رود. در این مورد آلمان در رده چهاردهم قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که سیستم مدرسه ای آلمان در سطح ابتدایی و دبیرستان دارای روحیه خلاقیت، استقلال و ابتکار نمی باشد و نمی تواند دانش لازم در زمینه اقتصاد بازار را به خوبی منتقل کند.
۲-۱۱-۱-۲- هنجارهای اجتماعی و فرهنگی
نتایج این بررسی نشان دهنده یک رابطه منفی بین هنجارهای اجتماعی و فرهنگی شدن فعالیت های کارآفرینانه می باشد. سیستم های حقوقی و رفاه اجتماعی بالا محرک های انگیزشی کمی را به شهروندان آلمانی ارائه می دهد تا آنها بتوانند از ابتکارات خود استفاده کنند و کار مستقلی را به وجود آورند.
۲-۱۱-۲ – هلند
کشور هلند با داشتن حدود ۵/۱۵ میلیون نفر جمعیت در اروپا قرار دارد. این کشور جزو کشورهای صنعتی می باشد که وضعیت اقتصادی خوبی را داراست.
بعضی از شاخص های اقتصادی این کشور در مقایسه با ۴۷ کشور توسعه یافته صنعتی در حال توسعه به قرار زیر می باشد:

اسکار نیومن^[۱۷] در کتاب « فضاهای قابل دفاع» اظهار می نماید که شواهد آماری حاکی از آن است که فرم کالبدی محیط های مسکونی نقشی اساسی در ارتکاب یا عدم ارتکاب جرم بازی می کنند. مطالعات سه ساله او در پیش گیری از جرم، مخصوصا در پروژه های مسکونی در نیویورک، وجود ارتباطی تنگاتنگ را میان ارتفاع ساختمان و وقوع جرم نشان می دهد. به طور مثال، او به این نتیجه رسید که در ساختمان های سه طبقه نرخ جرم ۹ نفر در ۱۰۰۰ نفر است در حالی که در ساختمان های ۱۳ طبقه و بلندتر این آمار، دو برابر یعنی به ۲۰ نفر در ۱۰۰۰ نفر بالغ می گردد. جالب آن که نرخ وقوع جرم در درون واحدهای مسکونی در هر دو ساختمان سه و سیزده طبقه یکسان است. این مطلب حاکی از آن است که افزایش نرخ وقوع جرم در آپارتمان های بلند مرتبه با فضاهای عمومی نظیر آسانسورها، هال های ورودی، راه پله ها، پشت بام ها و فضای باز اتباط دارد. این مشاهدات باعث شد تا نیومن نتیجه گیری نماید که فضاهای مستعد برای ارتکاب جرم فضاهایی هستند که از کمبود نظارت عمومی رنج می برند. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۲۱)

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

زمانی که دو پروژه بزرگ پروت ایگو (۱۹۵۵م.) در سنت لوئیز ^[۱۸] و لافایت کورت ^[۱۹] در بالتیمور درهای خود را به روی اولین ساکنانشان باز کردند، هر دو توسط طبقه محروم بسیار مورد تحسین قرار گرفتند. ساکنان خوشبختی که از زاغه های خود به چنین ساختمان های یازده طبقه ای منتقل شده بودند، از محل زندگی جدید خود لذت می بردند و اطمینان داشتند که هرگز نمی توانستند در مکان بهتری زندگی کنند. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۲۵)
ولی در پایان، مجموعه پروت ایگو که توسط یاماساکی^[۲۰] طراحی شده بود به نماد غم انگیزی از شکست پروژه های مسکونی تبدیل شد. این مجموعه دارای ۲۷۶۴ واحد مسکونی و جمعیتی معادل ۱۵۰۰۰ نفر بود با این حال هیچ تسهیلاتی مانند شیر خوارگاه، مهدکودک، مدرسه یا فضاهای تفریحی در این مجموعه وجود نداشت. فقط یک زمین بازی در نزدیک پارکینگ قرار گرفته بود.
با تراکم حدود ۱۲۳ واحد مسکونی در هر هکتار ساکنان پروت ایگو در ابتدا نگران این نبودند که کسی به زور و به قصد تعدی وارد خانه آنها شود. آنان فکر می کردند که می توانند بچه های خود را آزادانه در خیابان رها کنند. اما به علت فقدان نظارت بر فضاهای عمومی، ورودی ساختمان ها بر روی همه باز بود. در نهایت ساکنان نسبت به وقوع جرم و خشونت های اجتماعی آسیب پذیر گشتند. ترس از جنایت موجب عقب نشینی و استفاده حداقل از فضاهای مشترک شد. هنگامی که صندوق های پستی، فضاهای ورودی، راه پله ها و آسانسورها تخریب می شدند و دزدها در راهروها پیچ در پیچ احساس امنیت می کردند، تخلیه آپارتمان ها آغاز شد. به دنبال این مشکلات روند تخریب پروت ایگو آغاز شد و غیر قابل توقف بود تا جایی که تمام ۳۳ بلوک ساختمان های پروت ایگو در سال ۱۹۷۶ م . تخریب شدند. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۲۶)
مسئولان مسکن نیویورک نیز با شکست پروژه های مشابهی روبرو بودند. برای مثال ساختمان ۲۲ طبقه لنگستون هیوز ^[۲۱]در برانزویل و برج های سی طبقه مسکونی پولوگراند^[۲۲] در کناره رودخانه هارلم دو نمونه دیگر از مجموعه های مسکونی ناموفق بودند که زندگی ناموفقی نیز برای ساکنان خود به همراه داشتند. این مجموعه ها با هدف ارتقاء کیفیت زندگی خانواده های فقیر و پرجمعیت ساخته شده بودند که در مقابل آتش سوزی ایمن بودند، سیستم تهویه درست داشتند و واحدهای مسکونی آن ها از نور روز مناسبی بهره می بردند. اما به دلیل گستردگی زیاد و عدم نظارت و مراقبت، به سرعت رو به نابودی گذاشتند. تخریب و خشونت در فضاهای عمومی به امری معمول بدل شده بود. فضاهای انتظار و ورودی به مرکز رد و بدل مواد مخدر تبدیل شده بودند و شلوغی بیش از حد، به دنبال استفاده مشترک چند خانواده از یک واحد مسکونی بدون اجازه از مسئولین، بر مشکلات دیگر اضافه گردیده بود. بی خانمان ها نیز شب ها در پاگرد پله ها و حتی آسانسورها می خوابیدند.
شکست ساختمان های بلند مرتبه برای افراد کم در آمد فقط به آمریکای شمالی محدود نمی شود. مشکلات مشابهی در انگلستان نیز فرا روی پروژه های بلند مرتبه قرار داشت. در کیلینگ ورث ^[۲۳] نزدیک نیوکاسل ۲۷ برج مسکونی شامل ۷۴۰ واحد مسکونی، که در خلال سال های ۱۹۶۹ م. تا ۱۹۷۲ م. میلادی ساخته شده بودند، در سال ۱۹۸۷م. میلادی تخریب شدند. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۲۷)
پروژه دیگری در هاکنی^[۲۴] نیز دچار همین سرنوشت گردید. در منطقه هاچستون تاون^[۲۵] در بازیل اسپنس ^[۲۶] ساختمان ها C شکلی که ۴۰۰ واحد مسکونی را در برمی گرفتند، در سپتامبر ۱۹۹۳ م . تبدیل تخریب شدند و در این حادثه یک زن مسن کشته شد و چهار نفر نیز مجروح شدند.
این وقایع در انگلیس در تضاد با اشتیاق و علاقه فراوانی بود که در دهه ی ۱۹۵۰م. و در اوائل دهه ی ۱۹۶۰م. نسبت به این ساختمان ها وجود داشت. با درک این موضوع که ساختمان های بلند مرتبه نه تنها بسیار گران می باشند بلکه در استفاده از زمین نیز به شدت اسراف می کنند و هم چنین باعث شلوغی بیش از حد شهر می گردند، همان طور که پیش بینی می شد، علاقه شدید به این ساختمان ها فروکش کرد. انتقادهای فراوانی نیز علیه این ساختمان ها در زمینه های اجتماعی و زیبا شناختی مطرح گردید. بدین ترتیب در سال ۱۹۶۷ م . سیاست گذاری قوانین تسهیلات برای ساختمان ها، پرداخت یارانه را برای بناهای شش طبقه و بیشتر ممنوع کرد. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۲۸)
۲-۲-۴-مجتمع های مسکونی متعارف
هجوم فزاینده نسل مهاجر به آمریکای شمالی، پیش از جنگ جهانی اول، و شرایط نامساعد و بد زندگی آنان سبب ایجاد نوعی از آپارتمان شد که در آن واحدهای مسکونی به شکل خطی در کنار هم سازماندهی شده و تداعی ریل راه آهن را می نمودند. به همین نام یعنی « آپارتمان های ریلی شکل » معروف شدند. این آپارتمان ها که در دهه ۱۹۲۰ م . رواج یافتند راه حلی برای تامین مسکن این گروه به شمار می آمدند. از آنجا که مهاجرین این استاندارد پایین مسکن را نمی پذیرفتند، و از سوی دیگر، از عهده تامین هزینه خانه های حومه ای یا آپارتمان های لوکس شهری نیز برنمی آمدند، راه حلی توسط سازندگان ارائه گردید که بر مبنای آن بناهایی با چهار تا شش طبقه در اطراف شهر احداث شد. ویژگی این مجموعه ها وجود یک فضای باز داخلی به عنوان فضای جمعی بود که ورودی واحدها در آن قرار داشت.
به احتمال زیاد اندرو توماس^[۲۷] ، که یک معمار تجربی بود، اولین کسی است که ایده این نوع آپارتمان ها را در نیویورک ارائه کرد. فضای باز و سبز طراحی شده این آپارتمان های چهار طبقه بدون آسانسور تصور موهوم « باغ خانه » را به مثابه خانه ای در میان باغ، که توسط ریچارد پلانز مطرح شده بود، زنده می کرد. محبوبیت و موفقیت اقتصادی این ساختمان ها سبب توسعه فزاینده آنها ولی با تراکم بیشتر گردید. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۵۰)
در آلمان مجتمع مسکونی با ارتفاع متوسط توسط میس ورن دررو در سال ۱۹۲۷ م . در اشتودگارت طراحی شد. میس ون دررو برای انعطاف پذیری این ساختمان های سه طبقه بدون آسانسور، طراحی داخلی آنها را متنوع در نظر گرفت. اما تمام اتاق های نشیمن واحدهای مسکونی در این آپارتمان ها پنجره ای افقی و عریض مشرف به جنوب شرقی داشتند. مجموعه آپارتمانی بزرگ دیگری در برلین در سال های ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۰م. ساخته شد که شامل آپارتمان های عریض چهار طبقه بدون آسانسور بود. این مجموعه به صورت ردیفی در فضایی پارک مانند قرار داشت که درختان جنگلی در آنجا حفظ شده بودند. والتر گروپیوس^[۲۸] ، هانس شارون^[۲۹] و هوگو هارینگ^[۳۰] معماران معروفی بودند که در این پروژه شرکت داشتند. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۵۲)
مجتمع های مسکونی با ارتفاع متوسط، یعنی چهار تا هشت طبقه، جایگزین های خوب و ماندگاری- در بیشتر شهرها- برای آپارتمان های با ارتفاع بلند بودند. قبل از اختراع آسانسور، ارتفاع ساختمان ها محدود به اندازه ای بود که هر فرد می توانست برای رسیدن به واحد مسکونی خود از پله ها بالا برود. در پاریس ساختمان ها با ارتفاع متوسط هفت طبقه ساخته می شدند، که شامل نیم طبقه یا زیر شیروانی نیز می گردید. معمولا طبقه همکف این بناها همراه با یک نیم طبقه به عنوان فضای تجاری عمل می کرد و زیر شیروانی نیز مخصوص خدمتکاران در نظر گرفته می شد؛ در نتیجه فقط چار طبقه از این هفت طبقه واحدهای مسکونی را در بر می گرفت.( شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۴۹)
۲-۲-۴-۱-جنبه های اجتماعی
مجتمع های مسکونی با ارتفاع متوسط، به دلیل ارتفاع محدودشان، جمعیت کمتری را نسبت به برج های مسکونی بلند در خود اسکان می دهند، بنابراین احساس امنیت بیشتری را برای ساکنان خود فراهم می کنند. با توجه به شناخت آسان تر همسایه، کنترل نیز آسان تر می گردد و از آنجا که در این نوع از مجموعه ها ارتفاع بناها کوتاه تر می باشد، دید به فضاهای عمومی بهتر بوده و تسلط به فضای بیرون و فضای بازی بچه ها آسان تر می شود. جالب این که به دلیل کوتاه تر بودن ارتفاع این بناها در مقایسه با ارتفاع درختان اطراف، تماس چشمی کاملی با گیاهان برای ساکنان به وجود می آید. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۵۴ -۱۵۵)
خصوصیت مهم دیگری که در این ساختمان ها وجود دارد آن است که درصد بیشتری از واحدهای مسکونی در طبقه همکف می توانند فضای باز خصوصی داشته باشند، و به همان تعداد واحدهای تراس دار طبقه آخر نیز نسبت بیشتری خواهند داشت. با طراحی ماهرانه می توان دو سوم کل واحدها را در همکف و یا در طبقه آخر قرار داد. حیاط های خصوصی در همکف و هم چنین تراس ها در پشت بام مطلوب ترین فضای این نوع از واحدها محسوب می شوند که این در تضاد عمیق با بالکن های بادگیر ساختمان های مسکونی بلند می باشد. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۵۵)
۲-۲-۵-ساختمان های چند عملکردی
اولین بار در قرن نوزدهم ایده طراحی فضاهای مختلف شهر بر اساس عملکردی واحد (که به عنوان تقسیم بندی دو بعدی نامگذاری شد) ارائه گردید و در آن زمان بسیار مورد قبول قرار گرفت. وقتی زندگی شهر نشینی تحت تاثیر انقلاب صنعتی رو به زوال و خرابی گذاشت، جوی علیه شهرنشینی ایجاد شد و همه به دنبال راه حلی جدید مبتنی بر جدایی مناطق مسکونی از دیگر فعالیت های شهری بودند. تاثیرات نامطلوب اجتماعی و اقتصادی، که از عملکرد منفرد فضاهای شهری به وجود آمد، امروز قابل مشاهده است. به همین دلیل کاربری مختلط زمین، با نگرش سه بعدی به تقسیم بندی مناطق، مجددا مطرح گردیده است. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۹۵)
یکی از معروف ترین طرفداران استفاده چند منظوره از فضاهای شهری جین جیکوبز^[۳۱] است که در کتابش به نام «زندگی و مرگ شهرهای بزرگ آمریکایی ^[۳۲]» نکات عمده شکست مجموعه های شهری که عملکرد فضاهای آن ها بر اساس تک عملکردی استوار بوده را توضیح داده، و تغییر و اصلاح آن ها را توصیه می کند. او تاثیر عمیقی بر تمام نسل معماران و شهرسازان گذاشت و یادآور شد که شهرها به طور ذاتی قابلیت تغییر پذیری دارند و استفاده های چند منظوره از فضا یک اصل از قابلیت تغییرپذیری است.
ایده استفاده چند منظوره از فضاهای شهری فواید اجتماعی و اقتصادی بی شماری را در بر دارد. دستاورد اجتماعی آن روابط اجتماعی سالم و متعادلی است که بین اقشار مختلف جامعه، یعنی کارمندان ادارات، مغازه داران و ساکنان واحدهای مسکونی به وجود آورده، و برای عابران پیاده در محیط های شهری بعد از ساعات ادارای امنیت فراهم می کند.
فایده سهیم کردن خدمات شهری و تاسیسات زیربنایی در فضاهای شهری که چند عملکردی هستند کاملا واضح است. در تعطیلات آخر هفته، تعطیلات سالیانه، عصرها بعد از تعطیل ادارات در طی هفته و در خلال شب ها، خیابان ها در مناطق اداری کاملا متروک هستند، زیرا ساختمان های اداری که در لبه آن ها قرار دارند، سوای چند نظافتچی یا نگهبان، خالی از سکنه می باشند و عملا این تاسیسات زیر بنای شهری کامل بدون استفاده می مانند. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۹۶)
امکانات امنیتی نظیر پلیس یا آتش نشانی باید در مواقعی تعطیلی برای ساختمان های اداری فراهم گردد. در خیلی از مواقع به علت غیبت کارگران و نگهبانان ساختمان ها مراقبت بیشتر از حد معمول نیز لازم می گردد.
صرفه جویی در انرژی یکی دیگر از مزایای چند عملکردی بودن فضاها می باشد. با ترکیب فضاهای اداری و مسکونی در یک ساختمان، گرمای اضافی حاصل از روشنایی و ماشین های اداری و دمای بدن کارمندان در فضاهای اداری از طریق تبادل حرارتی بخشی از دمای مورد نیاز ساختمان را در زمستان فراهم می نماید. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۱۹۷)
۲-۲-۶-مجموعه مسکونی اشتراکی
فکر مجموعه های مسکونی اشتراکی ^[۳۳] از دانمارک شروع شد و پیدایش آن، در حقیقت، به سه عامل بستگی داشت. نخست جنبش ضد فرهنگی دهه شصت میلادی که عامل افزایش تقاضا برای زندگی اجتماعی گردید؛ دوم گرایش و جانب داری جامعه از مجموعه های مسکونی کم تراکم با ارتفاع کم و در مقیاس های کوچک؛ و سوم فشارهای جدیدی که در پی تغییرات اجتماعی اقتصادی و جمعیتی بر خانواده وارد شده بود. مجموعه های مسکونی اشتراکی نیز همانند خانه های آپارتمانی، که قبلا ساخته شده بودند، برای ارائه خدمات روزمره بیشتری به ساکنان به وجود آمدند. این موارد شامل دسترسی به چندین نوع از خدمات عمومی نظیر مهدکودک و غذاخوری کودکان بود که وجود اولی، به خصوص برای پدر و مادرهای شاغل، بسیار مهم و جذاب بود. علاوه بر اینها مجموعه های اشتراکی باید تغییراتی را که در شکل خانواده ها، نوع زندگی جدید و نوع روابط اجتماعی که به وجود آمده بود جوابگو باشند. اولین مجموعه مسکونی اشتراکی در ابتدای دهه هفتاد میلادی ساخته شد، اما از آن تاریخ به بعد افزون بر یک صد عدد از این نوع مجموعه ها به وجود آمد و بسیاری نیز در حال شکل گرفتن بود. از نظر جغرافیایی، این گونه جوامع اکثرا در شهرهای بزرگ کشور دانمارک به وجود آمدند. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۸۵)
مجموعه های مسکونی اشتراکی معمولا از ۱۲ تا ۳۰ واحد مسکونی مستقل تشکیل شده اند. هر واحد مسکونی دارای آشپزخانه و فضای باز خصوصی است، اما علاوه بر آن هر خانوار به یک فضای باز عمومی و یک عرصه ی عمومی دیگر، که معمولا از آن با عنوان «خانه عمومی»^[۳۴] یاد می شود، دسترسی دارد. در این نوع از ساخت و سازهای مسکونی فضاهای بسته می توانند به صورت واحدهای مسکونی مستقل تک واحدی برای هر خانوار در یک قطعه زمین به صورت تک مجزا یا به صورت ردیفی (به هم چسبیده) در یک تا دو طبقه و بعضا به صورت نیم طبقه ای ساخته شوند. نوع دیگری از مجموعه های مسکونی اشتراکی مجموعه هایی هستند که در آن ها تعدادی از واحدهای مسکونی به صورت گروهی در کنار یکدیگر اجتماعی بودن آن ها را نشان می دهد، سطح زیربنای واحدهای مسکونی خصوصی، در مجموعه های ساخته شده در دانمارک، بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ متر مربع بوده وتقسیمات فضاهای داخلی، به صورت آزاد، در واحدهای مسکونی برای ساکنان بسیار رضایت بخش بود. در حالی که سطح زیر بنای واحدهای مسکونی تعاونی انگلیسی بین ۶۰ تا ۱۲۰ متر مربع بوده است. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۸۷)
برخی از مجموعه های مسکونی اشتراکی، که اخیرا احداث شده اند، از فضای پیاده سر پوشیده ای در بخش جلویی واحدها بهره مند هستند که با شیشه محصور شده و به عنوان فضای بازی کودکان و فضای اجتماعی بزرگسالان محسوب می شود. امروزه صرفه جویی در انرژی نیز جزو خصوصیات عمومی اغلب مجموعه ها شده است. در بعضی از مجموعه ها از جمع کننده های غیر فعال و در بعضی دیگر از جمع کننده های فعال انرژی خورشیدی نیز استفاده می شود. تنظیم دمای این خیابان های سرپوشیده با بهره گرفتن از گرمای آشپزخانه و حمام صورت می گیرد. در این مجموعه ها علاوه بر اشتراکات اجتماعی، همکاری عمومی برای حفظ محیط زیست و همسازی با اقلیم، با تلاش فراوان برای کم کردن زباله و حفظ مواد طبیعی به چشم می خورد.
«خانه عمومی» معمولا در مرکز مجموعه قرار دارد و سطح زیر بنای آن تابعی از اندازه جمعیتی است که از آن استفاده می کند. این فضا دامنه ای از ۵ تا ۲۰ درصد سطح کل زیر بنای واحدهای مسکونی مجموعه را به خود اختصاص می دهد. فضاهای اصلی در خانه عمومی شامل غذاخوری و نشیمن عمومی می باشد، و بعضا اتاقی برای بازی، اتاق تلویزیون، تعمیرگاه و انبار نیز در این عرصه پیش بینی می گردد. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۸۸)
بنابر آنچه گفته شد اگر ساکنان این گونه مجموعه های اشتراکی به قوانین زندگی اجتماعی در این مجموعه ها احترام گذاشته و زمینه فرهنگی مشترک داشته باشند، این گونه مجموعه ها به خوبی ایفای نقش نموده و با حداقل ناسازگاری ها مواجه خواهند بود.
این گونه مجموعه های مسکونی جذابیت های قابل ملاحظه ای دارند. نخست این که هر شخص همواره حق انتخاب بین زندگی خصوصی در واحد مسکونی خود یا شرکت در فعالیت های اجتماعی در فضاهای عمومی مجموعه را دارد. دوم این که زندگی در این گونه مجموعه ها حس همکاری داوطلبانه و مسئولیت پذیری اجتماعی را به خوبی ترویج می کند. مورد دیگر این که زندگی در این مجموعه ها تجربه زندگی هماهنگ گروهی و اشتراکی مبتنی بر روش های دمکراتیک را برای همه ساکنان فراهم می سازد. (شوئنوئر، ۱۳۸۸: ۹۶)
۲-۲-۷-سیر تحول تاریخی مجتمع های مسکونی در ایران
آغاز حرکت به سمت بلندمرتبه سازی در ایران را می توان سال ۱۳۲۸ هجری شمسی دانست. نخستین ساختمان بلند ایران که ساختمانی ده طبقه در تهران بود که در سالهای ۱۳۳۰ – ۱۳۲۸ طراحی و ساخته شد.
در حقیقت گسترش تهران از دهنه ۱۳۴۰ به بعد، با بنای ساختمانهای بلند وزارتخانه ها و هتلهای بزرگ آغاز می شود. در الگوهای شهرسازی کهن ایران، خانه ها و ساختمان ها پشت به پشت به یکدیگر متصل بوده و تنها در کوچه های باریک شهر به صورت اجتماعی ظاهر می گردیدند و در آنها واحد برنامه ریزی اجتماعی اداری و کالبدی در هر شهر “محله” نامیده می شد. اصولی نظیر هم پیوندی عناصر شهری و واحدهای مسکونی، محصوریت فضایی، مقیاس و تناسب انسانی، هماهنگی از نظر وحدت شکل نیز از خصوصیات فضاهای مسکونی در شهرهای ایران بوده است (توسلی، ۱۳۶۵).
رشد ناگهانی شهرهای ایران از سال های آغاز قرن حاضر، باعث انقطاع روند تغییرات کالبدی-فضایی شهرها در تداوم منطقی با گذشته گردید. این تغییرات با ورود واژگانی جدید همچون آپارتمان همراه بود که تغییرات شگرفی بر الگوی مسکن در شهرهای ایران گذاشت. تحولات خواسته و ناخواسته عمده شهرسازی و معماری ایران در دوره معاصر متأثر از تحولاتی است که نه همزمان بلکه کمی پیش تر در اروپا و تحت عنوان «مدرنیسم» در حال تجربه شدن بودند. با رواج بلندمرتبه سازی در دهه ۱۳۵۰ همراه با رونق اقتصادی بخش مسکن، احداث مجتمع های مسکونی لوکس جهت اسکان اقشار پر درآمد و با مشارکت سرمایه گذاران داخلی و خارجی شدت گرفت و تا وقوع انقلاب اسلامی به سرعت افزایش یافت. پس از انقلاب اسلامی به سرعت افزایش یافت.
در دهه ۱۳۷۰، در پی جریان تراکم فروشی، الگوی جدیدی از مجتمع های مسکونی بلند مرتبه به وجود آمد؛ اما تفاوت قابل توجهی نسبت به برج ها و مجتمع های مسکونی دهه ۱۳۵۰ داشت که غالبا بدون توجه به اصول و معیارهای شهرسازی در برنامه ریزی و طراحی آنها انجام شد. در دوران پس از انقلاب، مجتمع های مسکونی متعارف نیز به تعداد بسیاری ایجاد گردیدند، اما به نظر می رسد کیفیت پروژه های انبوه سازی در قالب رعایت اصول و معیارهای شهرسازی زیر سؤال باشد (عزیزی و ملک محمد نژاد، ۱۳۸۶).
۲-۲-۸-جمع بندی
طراحی فضاهای شهری مدرن که مجتمع­های مسکونی نیز یکی از مصادیق آنهاست دارای چند ویژگی مشخص است: ساختمان­های سالم و بهداشتی، محیط­ها و فضاهای باز بهداشتی که به وسیله فضای سبز تقویت می­شد، اتومبیل و بزرگ­راه­های شهری، فلسفه طراحی معماری که فرایند طراحی در آن از داخل ساختمان شروع کرده و شکل خارجی بنا را شکل می­داد. بدین ترتیب مجتمع های مسکونی بلند مرتبه بسیار رایج گردید، مجتمع هایی که اغلب دارای نماهای یکدست و کسل کننده ای بودند
تراکم پایین و وجود فضای سبز و اثرات آن بر کیفیت های کالبدی-فضایی محیط، باعث برتری امتیاز کلی نمونه متعارف نسبت به بلند مرتبه گردیده است. در ساخت مجتمع های مسکونی، رعایت اصول شهرسازی و ایجاد فضایی مناسب برای زندگی و تأمین خدمات و تسهیلات برای ساکنان آنها می تواند فضاهای جدید را به محیط های مسکونی مطلوب تبدیل کند.
اندیشه­ های مدرن و در کنار آن عواملی چون پیشرفت­های تکنولوژیک ساختمانی، جنگ و … شکل کالبدی جدیدی از سکونت انسان را ایجاد کرد که تغییرات زیادی در نحوه زندگی انسان­ها در عرصه خصوصی و به ویژه در عرصه عمومی و همگانی در پی داشت. در ایران نیز به دنبال تحولات همه جانبه حاصل از قبل انقلاب و به تقلید از غرب و نیز نیاز شدید به مسکن شهری، این الگوی ساخت و ساز به عنوان الگوی غالب، شهر و محوطه­های مسکونی را شکل داده و می­دهد؛ که موجب تحولات اجتماعی در شیوه زندگی خصوصی و جمعی می­گردد. در بسیاری از موارد، برنامه ریزی برای ساخت خانه­ها در گروه ­های یکدست و مشابه انجام می­گیرد که هیچ تغییر مقیاسی را بین واحد مسکونی و توسعه کلی نشان نمی­دهد و بدین ترتیب از تکامل زندگی جمعی و یاری متقابل و پیوند با سایر بخش­های جامعه چه در فرم کالبدی آن و چه در فرم اجتماعی آن جلوگیری می­ کند. نکته ای که در بررسی روند ایجاد مجتمع های مسکونی در ایران مشاهده می گردد این است که همواره از توجه به اصول و معیارهای شهرسازی در برنامه ریزی و طراحی غالب مجتمع های مسکونی کاسته شده و اینگونه مساکن از ایجاد “محیط مطلوب” مسکونی فاصله گرفته اند.
فضای مشترک این مجتمع­ها فاقد ویژگی­های اساسی یک فضای جمعی مطبوع و کاربردی­اند که نتیجه آن از بین رفتن حس یگانگی بین فرد و محل زندگی­اش و همچنین انکار حس تعلق می­ شود. در حال حاضر نگاه به این مجتمع­ها به صورت فضاهای سکونت موقت و انتقالی مطرح است. لازم به یادآوری است در الگوهای شهرسازی کهن ایران، خانه­ها و ساختمان­ها پشت به پشت به یکدیگر متصل بوده و تنها در کوچه­های باریک شهر به صورت اجتماعی ظاهر می­شدند و در آنها برنامه ریزی اجتماعی، اداری و کالبدی در هر شهر «محله» نامیده می­شد. اصولی نظیر هم پیوندی عناصر شهری و واحدهای مسکونی، محصوریت فضایی، مقیاس و تناسب انسانی، هماهنگی از نظر وحدت و شکل نیز از خصوصیات فضاهای مسکونی در شهرهای ایران بوده است، که در حال حاضر هیچ گونه توجهی به این اصول طراحی در فضاهای مسکونی نمی­ شود.
۲-۲-۹-منابع :

• • استروفسکی، واتسلاف. (۱۳۷۸)؛ “شهرسازی معاصر از نخستین سرچشمه­ها تا منشور آتن”، ترجمه لادن اعتضادی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.

• • اعتصام، ایرج. (۱۳۷۷)؛ “طراحی مسکن در بافت قدیم شهری”، نشریه هنرهای زیبا، شماره ۳، بهار، تهران، دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا.

• • بحرینی، حسین. (۱۳۸۵)؛ “تجدد، فراتجدد و پس از آن در شهرسازی”، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.

• • پاکزاد، جهانشاه. (۱۳۸۶)؛ “سیر اندیشه­ های شهرسازی از آرمان تا واقعیت (۱)”، تهران، شرکت عمران شهرهای جدید.

• • توسلی، محمود. (۱۳۶۵)؛ “اصول و روش­های طراحی شهری و فضاهای مسکونی در ایران”، تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات معماری و شهرسازی ایران.

• • توسلی، محمود. (۱۳۸۸)؛ “طراحی شهری هنر نو کردن ساختار شهر همراه با چهار نمونه موردی”، تهران.

• • چرمایف، سرچ. و الکساندر، کریستوفر. (۱۳۷۶)؛ “عرصه ­های زندگی جمعی و خصوصی”، ترجمه منوچهر مزینی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.

• • شیعه، اسماعیل. (۱۳۸۴)؛ “با شهر و منطقه در ایران”، تهران، انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران.

• • شوای، فرانسواز. (۱۳۸۶)؛ “شهرسازی تخیلات و واقعیات”، ترجمه سید محسن حبیبی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.

• شوئنوئر، نوربرت. (۱۳۸۹)؛ “مسکن حومه و شهر”، ترجمه شهرام پوردیهمی، تهران، انتشارات روزنه.

تقابل در مبادلات دائمی کالا و خدمات بین افراد و گروه‌ها در هر تشکل ساده ای از یک جامعه دیده می‌شود و این جامعه را ازیک‌طرف در تولید هنجارهای مشترک، هویت مشترک، اعتماد و اطمینان و از طرف دیگر روابط اقتصادی قوی با یکدیگر متحد می‌سازد (رنانی، ۱۳۹۰:۳۰۸).
ازآنجاکه تداوم کنش مبادله کسب و کار و فعالیت‌های اقتصادی را می‌سازد علاوه بر عوامل متاثر بر شکل‌گیری مبادله باید به عوامل اثرگذار بر تداوم کنش مبادله نیز پرداخته شود. با توجه به آنچه تا کنون عنوان شده است می‌توان پی برد که کنش ها به‌طور همزمان اتفاق نمی افتند بلکه کنشی در پاسخ به کنشی دیگر و در ادامه آن رخ می‌دهد. این فاصله زمانی دارای اهمیت بسیار است زیرا در همین فاصله زمانی است که انتظاری در کنشگر اول بوجود می‌آید و بر این اساس در کنشگر مقابل احساس تعهد و الزام به پاسخ مناسب به کنشگر اول بوجود می‌آید. کنشگر اول بر مبنای اینکه در آینده از طرف مقابل پاسخ مناسبی در یافت می‌کند به آن شخص اعتماد کرده است و اعتماد او همانند برگه اعتباری در دست او است و کنشگر مقابل از آنجایی که خود را قابل اعتماد در نظر گرفته است خود را در مقابل کنشگر اول متعهد می بیند.
پس چنانچه فضای سازمان از طرف کنشگران قابل اعتماد در نظر گرفته شود و کنشگران مقابل به تعهد خود پایبند باشند مبادله دوام پیدا می‌کند. درواقع می‌توان عنوان کرد که شبکه‌های مشارکت مدنی تجسم همکاری های موفقیت آمیز گذشته هستند که می‌توانند همچون الگویی فرهنگی برای همکاری های آتی عمل کنند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

حمایت اعضاء از یکدیگر با اعتماد به اینکه در آینده پاسخی مستحق از طرف مقابل دریافت خواهد کرد، ذخیره اجتماعی را برای هر عضو بوجود می‌آورد که انباشت آن در فرد، در شبکه ها(میان افراد) و در جامعه(میان شبکه ها) سرمایه اجتماعی را تشکیل می‌دهد.
به روشنی در میابیم که سرمایه اجتماعی در اصل توانایی گسترش کنش ها است و یا به عبارت دیگر سرمایه اجتماعی، کنش را از حالت ایستا درآورده و تبدیل به جریان می‌کند. سرمایه اجتماعی خود حاصل شرکت در یک کنش مشارکت آمیز و مبتنی بر اعتماد است و جریان آزاد اطلاعات را درون یک گروه، سازمان یا جامعه تسهیل می‌کند، بدون آنکه خود یک کنش باشد (همان، ۳۱۱).
در شکل زیر برآیند مطالب عنوان شده ترسیم شده است. همان‌طور که مشاهده می کنید ارزش‌های درونی افراد چنانچه در مسیر درست جریان اطلاعات قرار گیرند و بهینه یابی شوند، کنشی را به همراه خواهند داشت که در سازمان با بهره گرفتن از اعتماد و پاسخ مناسب می‌توان به آن ارزش‌های درونی جهت دهی کرد و جریانی را ساخت که دیگر تبدیل به هنجار شده و خود می‌تواند شکل‌دهنده دیگر ارزش‌های درونی باشد. و همه این امکانات در فضای سرمایه اجتماعی رخ می‌دهد.
شکل ۱ : فضای سرمایه اجتماعی
۲-۶- شاخص های سرمایه اجتماعی
از زمان شروع تبیین مفهوم سرمایه اجتماعی تا کنون شاخص های متعدد و متفاوتی برای اندازه‌گیری سرمایه اجتماعی در نظر گرفته‌شده است که مرور بر کارهای انجام‌شده در این بخش می‌تواند در شناسایی این شاخص ها و به کارگیری آن‌ ها در کارهای تجربی مؤثر باشد.
۲-۶-۱- شاخص های در نظر گرفته‌شده در پیمایش های انجام‌شده
در این بخش به دنبال آن هستیم که با مروری بر کارهای انجام‌شده در سنجش سرمایه اجتماعی و بررسی مؤلفه‌های درنظرگرفته‌شده در آن پژوهش ها، مؤلفه‌هایی را که دارای بیشترین تکرار در این پژوهش ها هستند به‌عنوان مؤلفه‌های تحقیق حاضر انتخاب کنیم. اهم پژوهش های انجام‌شده جهت سنجش سرمایه اجتماعی عبارت‌اند از:
◄ پاتنام
پاتنام برای سنجش سرمایه اجتماعی از سه شاخص آگاهی، مشارکت و نهادهای مدنی استفاده می‌کند و درکتاب بولینگ از یک شاخص ترکیبی با ۱۴ مؤلفه به تفکیک فعالیت‌های انجمن رسمی و غیر رسمی و سطوح اعتماد استفاده نموده است.
◄ اینگلهارت
اینگهارت در پیمایش ارزش‌های جهانی از شاخص های اعتماد و عضویت در انجمن ها و میزان فعالیت در این انجمن ها برای سنجش سرمایه اجتماعی استفاده نموده است.
◄ فوکویاما
به نظر فوکویاما سرمایه اجتماعی به دلیل بعد کیفیتی که دارد سنجش آن مشکل است. به نظر او به‌جای سنجش و اندازه‌گیری سرمایه اجتماعی به‌عنوان یک ارزش مثبت، می‌توان نبود سرمایه اجتماعی را از طریق وجود الزامات اجتماعی از قبیل میزان جرم و جنایت، فروپاشی خانواده، مصرف مواد مخدر، طرح دعاوی و دادخواهی، خودکشی، فرار از پرداخت مالیات و موارد مشابه را به روش‌های مرسوم اندازه‌گیری کرد. فرض بر این است که چون سرمایه اجتماعی وجود هنجارهای مبتنی بر تشریک مساعی را منعکس می‌کند، انحرافات اجتماعی نیز بالفعل بازتاب نبود سرمایه اجتماعی خواهد بود.
◄ بولن و اونیکس
بولن و اونیکس (۱۹۹۹) یک سنجه عملی را برای بخش سرمایه اجتماعی در سازمان‌های محلی استرالیا مطرح نموده اند. آن‌ ها سرمایه اجتماعی را در قالب یک عامل و هشت شاخص که سازنده این عامل هستند مورد شناسایی قرارداده اند. شاخص های موردنظر آن‌ ها عبارت‌اند از:
۱- مشارکت در اجتماع محلی
۲- فعالیت درزمینه اجتماعی
۳- احساس اعتماد و امنیت
۴- پیوند های همسایگی
۵- پیوند با خانواده و دوستان
۶- ظرفیت پذیرش تفاوت ها
۷- بها دادن به زندگی
۸- پیوند های کاری
◄ جان سادارسکی
جان سادارسکی (۱۹۹۹) با تحلیلی که بر روی داده‌های طرح پیمایش ارزش‌های جهانی در کلمبیا انجام داده است برای عامل سرمایه اجتماعی هشت مؤلفه زیر را شناسایی نموده است.
۱- اعتماد نهادی
۲- مشارکت مدنی
۳- بده بستان
۴- روابط افقی
۵- سلسله مراتب
۶- نظارت اجتماعی
۷- جمهوری خواهی مدنی
۸- مشارکت سیاسی
◄ گروتر
گروتر (۲۰۰۱) شاخص های مربوط به سرمایه اجتماعی را در قالب مؤلفه‌های جامعه مدنی و سیاسی، وفاق اجتماعی، پیوستگی های افقی و جنبه های قانونی و اداری دسته‌بندی کرده است.
◄ استون و هیوز
استون و هیوز به بررسی سرمایه اجتماعی در قالب شبکه‌های اعتماد و روابط متقابل و ویژگی‌های شبکه پرداخته‌اند.
◄ نارایان و کاسیدی
نارایان و کاسیدی (۲۰۰۱) ابعاد سرمایه اجتماعی را موارد زیر در نظر گرفته اند.
۱- ویژگی‌های گروه
۲- هنجارهای تعمیم یافته
۳- دیگرخواهی
۴- احساس سرزندگی روزمره
۵- پیوندهای همسایگی
۶- فعالیت داوطلبانه
۷- اعتماد
◄ گروه کندی
دسته‌بندی دیگری از سرمایه اجتماعی که توسط گروه کندی دانشگاه هاروارد انجام‌شده است عبارت است از:
۱- اعتماد
۲- مشارکت سیاسی

تکنیک­های شرکت کننده در الگوریتم­های فرااکتشافی، در محدوده رویه­های ساده جستجوی محلی تا فرایندهای یادگیری پیچیده قرار می­گیرند.
الگوریتم­های فرااکتشافی، تقریبی و عمدتاً غیرقطعی^[۱۲۴] هستند.
ممکن است مکانیزم­ هایی برای اجتناب از به دام افتادن در نواحی محدود^[۱۲۵] فضای جستجو به کار ببرند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

مفاهیم پایه فرااکتشافات، اجازه توصیف در سطح تجریدی^[۱۲۶] را می­دهد.
فرااکتشافات، مخصوص مسئله خاصی نیستند.
ممکن است از دانش خاص دامنه^[۱۲۷] مسئله به شکل توابع اکتشافی که با استراتژی­ های سطح بالاتر کنترل می­شوند، استفاده کنند.
امروزه، فرااکتشافات پیشرفته­تر، تجربه جستجو را برای هدایت جستجو به کار می­برند.
به طور کلی می­توان گفت فرااکتشافات، استراتژی­ های سطح بالا برای کاوش فضای جستجو با بهره گرفتن از روش­های متفاوت هستند. مسئله مهم این است که توازن مناسبی بین متنوع­سازی و متمرکزسازی وجود داشته باشد. به طور کلی لغت متنوع­سازی به کاوش فضای جستجو اطلاق می­گردد در حالیکه لغت متمرکزسازی به کاوش تجربه جستجوی جمع­آوری شده گفته می­ شود. این لغات از حوزه جستجوی ممنوع وام گرفته شده ­اند و لازم است توجه شود که لغات «کاوش»^[۱۲۸] و «استخراج»^[۱۲۹] گاهی به­جای هم به کار می­روند، در واقع کلمات استخراج و کاوش، اغلب به استراتژی­ های نسبتاً کوتاه مدت وابسته به تصادفی بودن اطلاق می­ شود، در حالی­که متنوع­سازی و متمرکزسازی، به استراتژی­ های میان مدت یا بلند مدت که مبنی بر استفاده از حافظه هستند، گفته می­ شود. به کاربردن لغات متنوع­سازی و متمرکزسازی در معنی اصلی­شان، در کل زمینه فرااکتشافات پذیرفته­ شده­تر است. از یک سو به دلیل شناسایی سریع مناطقی از فضای جستجوی دارای راه حل­های با کیفیت بالا و از سوی دیگر برای هدر ندادن زمان طولانی در مناطقی از فضای جستجو که قبلاً کاوش گردیده و یا راه حل با کیفیت بالایی فراهم نکرده ­اند، توازن بین متنوع­سازی و متمرکزسازی دارای اهمیت بسیار زیادی است.
در ادامه این فصل برای آشنایی بیشتر، برخی روش­های فرااکتشافی مهم و پرکاربرد، در قالب سه دسته کلی روش­های فرااکتشافی معرفی می­شوند.

۴-۳- روش­های مبتنی بر مسیر

عبارت روش­های مبتنی بر مسیر به این دلیل مورد استفاده قرار می­گیرد که فرایند جستجوی انجام شده با این روش­ها، با یک خط سیر در فضای جستجو، مشخص می­ شود. در این روش یک راه حل جانشین ممکن است به همسایگی راه حل فعلی تعلق داشته یا نداشته باشد.
در این روش، الگوریتم از یک حالت اولیه (راه حل اولیه) شروع می­ کند و یک خط سیر را در فضای جستجو توصیف می­ کند. استراتژی مورد استفاده وابسته به پویایی سیستم است، الگوریتم­های ساده یک خط سیر شامل دو بخش تولید می­ کنند که شامل یک فاز گذر است که به دنبال یک جاذب (یک نقطه ثابت، یک چرخه یا جذب­کننده پیچیده) می ­آید. الگوریتم­های دارای استراتژی پیشرفته، خط سیرهای پیچیده­تری تولید می­ کنند که به سادگی نمی­ توان آن­ها را به دو فاز تقسیم ­بندی کرد. ویژگی­های خط سیر، اطلاعاتی در رابطه با رفتار الگوریتم و تأثیر آن با توجه به نمونه مورد نظر فراهم می­ کند. در واقع، نمایش مسئله همراه با ساختارهای همسایگی ، فضای جستجو را تعریف می­ کنند، الگوریتم، استراتژی مورد استفاده برای کاوش فضای جستجو را فراهم می­ کند و سرانجام ویژگی­های فضای جستجوی واقعی، با نمونه مسئله­ای که باید حل شود، تعریف می­گردد.
در ادامه این بخش به معرفی چند نمونه از روش­های فرااکتشافی مبتنی بر مسیر پرداخته شده است.
۴-۳-۱- جستجوی محلی ساده (بهبود تکراری)
جستجوی محلی ساده، اغلب بهبود تکراری نامیده می­ شود، زیرا هر حرکت در صورتی انجام می­ شود که راه حل نتیجه، بهتر از راه حل فعلی باشد. به محض یافتن کمینه محلی، الگوریتم پایان می­یابد. شبه کد این الگوریتم در شکل ۴-۱ دیده می­ شود.
تابع ، می ­تواند برگرداننده اولین بهبود یا بهترین بهبود یا هر گزینه بین این دو باشد. اولی، همسایگی را بررسی کرده و اولین راه حلی را که بهتر از است انتخاب می­ کند، دومی کاملاً همسایگی را کاوش کرده و راه حل با کمترین مقدار تابع هدف را برمی­گرداند. هر دو روش در کمینه­های محلی متوقف می­شوند. پس کارایی آنها به شدت وابسته به تعریف ، و می­باشد. کارایی رویه­های بهبود تکراری در مسایل بهینه­سازی معمولاً اصلاً رضایت­بخش نیست! درنتیجه تکنیک­های زیادی برای ممانعت از گرفتار شدن الگوریتم­ها در کمینه­های محلی توسعه یافتند، که این کار را با اضافه کردن مکانیزم­ هایی انجام می­ دهند که به آن­ها توانایی گریز از کمینه­های محلی را می­ دهند. این مسئله همچنین باعث می­ شود شرایط خاتمه الگوریتم­های فرااکتشافی، پیچیده­تر از رسیدن ساده به کمینه محلی باشد. درواقع، شرایط خاتمه می ­تواند شامل موارد زیر باشد: حداکثر زمان CPU ، حداکثر تعداد تکرار، پیدا شدن راه حل با کمتر از مقدار آستانه تعریف شده یا حداکثر تعداد تکرار بدون بهبود.
شکل ۴-۱: الگوریتم بهبود تکراری
۴-۳-۲- گداخت شبیه­سازی شده
گداخت شبیه­سازی شده، قدیمی­ترین فرااکتشاف است و مطمئناً یکی از اولین الگوریتم­هایی است که استراتژی صریحی برای گریز از کمینه­های محلی دارد. ایده اصلی این است که برای فرار از کمینه­های محلی اجازه حرکت­هایی داده شود که منجر به راه حل­هایی با کیفیت پایین­تر از راه حل فعلی می­گردند. احتمال انجام چنین جا به ­جایی در طول جستجو، کاهش می­یابد. شبه کد الگوریتم گداخت شبیه­سازی شده در شکل ۴-۲ نشان داده شده است.
شکل ۴-۲: الگوریتم گداخت شبیه­سازی شده
الگوریتم با تولید حالت اولیه که به صورت تصادفی یا اکتشافی ساخته می­ شود و مقداردهی اولیه به پارامتر دمایی ، شروع می­ شود. سپس در هر تکرار یک راه حل به طور تصادفی نمونه­برداری شده و بسته به ، و ، به عنوان راه حل جاری جدید پذیرفته می­ شود. اگر باشد، یا در حالت عکس با احتمالی که تابعی از و است، جایگزین می­ شود. این احتمال می ­تواند مقدار توزیع باشد.
دمای در طول فرایند جستجو کاهش می­یابد، پس در ابتدای جستجو، احتمال پذیرش حرکات به سمت بالا (رو ­به قله) بالاست و به تدریج کاهش می­یابد و به یک الگوریتم بهبود تکراری ساده همگرا می­ شود. با توجه به الگوریتم مشخص می­گردد که الگوریتم نتیجه دو استراتژی ترکیبی است: گام برداشتن تصادفی و بهبود تکراری. در فاز اول جستجو، تمایل^[۱۳۰] به بهبود پایین است و اجازه کاوش فضای جستجو داده می­ شود. این مؤلفه نامنظم^[۱۳۱] ، به آرامی در طول اجرای الگوریتم کاهش می­یابد بنابراین منجر به هدایت جستجو به یک کمینه (محلی) می­ شود.
احتمال پذیرش حرکات رو به بالا، با دو فاکتور کنترل می­ شود: تفاضل توابع هدف و دما. از یک سو در دمای ثابت هر چه اختلاف بیشتر باشد، احتمال پذیرش حرکت از به کمتر است. از سوی دیگر، بالاتر، منجر به افزایش احتمال حرکت رو به بالا می­ شود.
انتخاب زمانبندی سرد کردن مناسب، برای کارایی الگوریتم، مهم است. زمانبندی سرد کردن، مقدار را در هر تکرار ، به صورت تعیین می­ کند، که تابعی از دما و شماره تکرار است. نتایج نظری بر روی زنجیره مارکوف ناهمگون^[۱۳۲] بیان می­ کند که تحت شرایط خاص در زمانبندی سردکردن، برای احتمالاً الگوریتم به کمینه سراسری همگرا می­ شود. بدبختانه زمانبندی­های دمای سردکردن که همگرایی به کمینه محلی را تضمین می­ کنند در کاربردهای واقعی، عملی نیستند چون برای اهداف عملی خیلی کند هستند. بنابراین، زمانبندی­های سردکردن سریع­تر در کاربردها بیشتر مورد استفاده قرار می­گیرند.
قانون سردکردن می ­تواند، با هدف سازگار کردن توازن بین متنوع­سازی و متمرکزسازی، در طی جستجو، تغییر کند. روش­های موفق­تر در این زمینه، زمانبندی­های سردکردن غیریکنوا^[۱۳۳] هستند. در این روش­ها تغییر فازهای سردکردن و گرم کردن مجدد، بطور دوره­ای اتفاق می­افتد پس توازن نوسانی بین متنوع­سازی و متمرکزسازی، فراهم می­گردد.
یک روش ساده برای تعیین دمای اولیه ، این است که ابتدا با یک گام­برداری تصادفی، از فضای جستجو نمونه­برداری کنیم تا بتوانیم به طور کامل میانگین و واریانس مقادیر تابع هدف را ارزیابی نماییم.
فرایند پویای توصیف شده توسط گداخت شبیه­سازی شده یک زنجیره مارکوف است، به این صورت که این فرایند یک خط سیر را در فضای جستجو دنبال می­ کند که در آن وضعیت بعدی فقط وابسته به وضعیت فعلی است، یعنی گداخت شبیه­سازی شده ساده، بدون حافظه است. ولی استفاده از حافظه، رویکردهای مفیدی در آن ارائه می­ کند.
گداخت شبیه­سازی شده در مورد مسائل بهینه­سازی زیادی اعمال می­ شود مانند مسئله انتساب درجه دوم و مسئله زمانبندی کار کارگاهی^[۱۳۴]. اما امروزه در اغلب تحقیقات گداخت شبیه­سازی شده به عنوان یک مؤلفه از فرااکتشافات مورد استفاده قرار می­گیرد نه به صورت یک الگوریتم جستجوی مستقل.
۴-۳-۳- جستجوی ممنوع
جستجوی ممنوع از جمله فرااکتشافات پر مراجعه و پر مصرف در مسائل بهینه­سازی می­باشد. جستجوی ممنوع صریحاً از سابقه جستجو، هم برای گریز از کمینه­های محلی و هم برای پیاده­سازی یک استراتژی کاوشی بهره می­برد. الگوریتم جستجوی ممنوع ساده، در جستجوی محلی، بهترین بهبود را به عنوان عنصر^[۱۳۵] پایه اعمال می­ کند و از حافظه کوتاه مدت برای فرار از کمینه­های محلی و اجتناب از افتادن در چرخه­ها استفاده می­ کند. حافظه کوتاه مدت به صورت یک لیست ممنوع است که راه حل­های اخیر را نگهداری کرده و حرکت به سمت آنها را ممنوع می­ کند. پس همسایگی راه حل فعلی، به راه حل­هایی محدود می­ شود که به لیست ممنوع تعلق ندارند. این مجموعه را مجموعه مجاز می­نامیم. در هر تکرار بهترین راه حل متعلق به این مجموعه (معمولاً به ترتیب FIFO) حذف می­ شود. در نتیجه این محدودیت پویا برای راه حل­های مجاز، می­توان جستجوی ممنوع را تکنیک جستجوی پویای همسایگی دانست. با رسیدن به شرط خاتمه، الگوریتم پایان می­یابد، یا در زمانی که مجموعه مجاز تهی شود یعنی کلیه راه حل­های موجود در توسط لیست ممنوع، قدغن شده باشند.
استفاده از جستجوی ممنوع مانع از بازگشت به راه حل­های اخیر می­گردد، پس از چرخه بی پایان جلوگیری شده و جستجو مجبور می شود فقط حرکت رو به بالا را بپذیرد. طول لیست ممنوع یعنی ، حافظه فرایند جستجو را کنترل می­ کند. هر چه این مقدار کمتر باشد جستجو بر روی نواحی کوچک متمرکز می­گردد و برعکس هر چه این مقدار بیشتر باشد، فرایند جستجو نواحی بزرگتری را مورد کاوش قرار می­دهد چون بازدید مجدد از تعداد بیشتری راه حل، قدغن می­گردد. این مقدار می ­تواند برای رسیدن به الگوریتم­های قوی­تر، در طول جستجو تغییر یابد، مثلا به طور متناوب یک مقدار تصادفی در یک محدوده خاص را به دست آورد. روش پویاتری برای تغییر آن، این است که اگر دلیلی^[۱۳۶] برای تکرار راه­حل­ها وجود داشته باشد (یعنی متنوع­سازی بیشتری لازم باشد)، این مقدار افزایش یابد و اگر بهبودی رخ ندهد (متمرکزسازی باید افزایش یابد) کاهش یابد. پیاده­سازی حافظه کوتاه مدت به صورت لیستی از راه حل­های کامل، عملی نیست زیرا مدیریت چنین لیستی بسیار ناکاراست. پس به جای خود راه حل­ها، معمولاً خصوصیات آنها نگهداری می­ شود. خصوصیات عمدتاً مؤلفه ­هایی از راه حل­ها، حرکت­ها یا تفاوت راه حل­هاست. چون می­توان بیش از یک ویژگی را در نظر داشت، یک لیست ممنوع برای هر کدام در نظر گرفته می­ شود. مجموعه خصوصیات و لیست­های ممنوع متناظر، شرایط ممنوعیتی را تعریف می­ کنند که برای فیلتر کردن همسایگی راه حل و تولید مجموعه مجاز به کار می­روند. ذخیره خصوصیات به جای راه حل­های کامل، کاراتر است ولی باعث از دست رفتن اطلاعات می­ شود چون ممنوعیت یک ویژگی، احتمالاً به معنی انتساب وضعیت ممنوع به بیش از یک راه حل است. پس، ممکن است راه حل­های کیفیت بالای دیده نشده، در مجموعه مجاز قرار نگیرد. برای غلبه براین مشکل، مقیاس تنفس^[۱۳۷] تعریف می­ شود که اجازه می­دهد یک راه حل در مجموعه مجاز قرار بگیرد حتی اگر به دلیل شرایط ممنوع، قدغن شده باشد. معمول­ترین مقیاس تنفس، راه حل­هایی را که بهتر از بهترین راه حل جاریست، انتخاب می­ کند.
لیست­های ممنوع تنها راه ممکن برای بهره برداری از سابقه جستجو نیست. آن­ها معمولاً با بهره گرفتن از حافظه کوتاه مدت شناخته می­شوند. اطلاعات جمع آوری شده در طول کل فرایند جستجو نیز می ­تواند بسیار مفید واقع شود. این نوع حافظه طولانی مدت معمولاً با در نظر گرفتن چهار اصل به جستجوی ممنوع اضافه می­شوند: تأخر^[۱۳۸]، فرکانس، کیفیت و تأثیرگذاری. حافظه اخیر برای هر راه حل (یا خصوصیت) آخرین تکراری را که در آن شامل بوده ثبت می­ کند. حافظه مبنی بر فرکانس، تعداد تکرار هر راه حل (خصوصیت) را نگه می­دارد. این اطلاعات، نواحی (یا زیرمجموعه­هایی) از فضای راه حل را که جستجو در آن­ها محدود شده یا به تعداد دفعات زیاد در آنجا مانده­اند شناسایی می­ کند. این نوع اطلاعات مربوط به گذشته، معمولاً برای تنوع بخشیدن به جستجو، استخراج می­گردند. اصل سوم (یعنی کیفیت) به جمع آوری استخراج اطلاعات از سابقه جستجو برای شناخت مؤلفه­ های راه حل خوب است. فرااکتشافات دیگر (مانند بهینه­سازی گروه مورچه­ها) صریحاً از این اصل برای یادگیری ترکیبات خوب مؤلفه­ های راه حل استفاده می­ کنند. سرانجام، تأثیرگذاری، ویژگی توجه به انتخاب­های انجام شده در طی جستجوست و می ­تواند برای نشان دادن اینکه کدام انتخاب­ها بحرانی­ترین هستند، مورد استفاده قرار گیرد.
جستجوی ممنوع به بیشتر مسائل بهینه­سازی ترکیبی اعمال می­ شود، مانند جستجوی ممنوع قوی برای QAP، جستجوی ممنوع واکنشی برای مسئله MAXSAT و مسائل انتسابی.

۴-۴- روش­های جستجوی محلی کاوشگرانه^[۱۳۹]

در این بخش، چند روش مبتنی بر مسیر که بر اساس جستجوی محلی کاوشگرانه کار می­ کنند، معرفی می­گردند. این روش­ها شامل رویه جستجوی تطابقی تصادفی حریصانه (GRASP)، جستجوی همسایگی متغیر(VNS)، جستجوی محلی هدایت شده (GLS) و جستجوی محلی تکراری است.
۴-۴-۱- GRASP
این روش، یک روش فرااکتشافی ساده است که اکتشافات ساختاری و جستجوی محلی را ترکیب می­ کند. ساختار آن، رویه­ای تکراری شامل دو فاز است: ساخت راه حل و بهبود راه حل. در زمان اتمام رویه جستجو، بهترین راه حل یافته­شده برگردانده می­ شود. مکانیزم ساخت راه حل با دو جزء اصلی مشخص می­گردد. تابع اکتشافی سازنده^[۱۴۰] پویا و تصادفی کردن. فرض کنیم راه حل s شامل زیرمجموعه­ای از مجموعه عناصر (اجزای راه حل) است، راه حل با اضافه کردن مرحله به مرحله یک عنصر جدید در هر زمان، ساخته می­ شود. انتخاب عنصر بعدی با برداشتن تصادفی عنصر به صورت یکنواخت از لیست کاندیداها انجام می­ شود. عناصر براساس مقیاس اکتشافی، رتبه ­بندی شده ­اند که به آنها امتیازی می­دهد که تابعی از مزیت درج این عنصر در راه حل جزئی فعلی است. لیست کاندیداها از عنصر ساخته شده است. مقادیر اکتشافی در هر مرحله به­روزرسانی می­شوند پس امتیاز عناصر برحسب انتخاب­های ممکن، در طی فاز ساخت، تغییر می­ کند. برخلاف انواع ایستای توابع اکتشافی که فقط یکبار در زمان شروع ساخت، به عناصر امتیازات را نسبت می­ دهند، این تابع اکتشافی ساختاری، پویاست. به عنوان مثالی از تابع اکتشافی ایستا، در مسئله TSP، هر یالی که هزینه کمتری دارد امتیاز بیشتری دارد. در مورد حالت پویا، تابع اکتشافی درج ارزان­ترین عنصر، می ­تواند به این صورت باشد که امتیاز هر عنصر بر اساس راه حل جزئی فعلی ارزیابی گردد.
طول تاثیر زیادی بر قدرت تابع اکتشافی دارد. اندازه آن می تواند ثابت باشد یا با هر تکرار تغییر یابد. فاز دوم الگوریتم، فرایند جستجوی محلی است که می ­تواند یک جستجوی محلی پایه یا تکنیک پیشرفته­ای مثل گداخت شبیه­سازی شده یا جستجوی ممنوع باشد. GRASP در صورت برقراری دو شرط زیر، می ­تواند مؤثر واقع شود:
مکانیزم ساخت راه حل از امیدوارکننده­ترین مناطق فضای جستجو نمونه­برداری کند.
راه حل­های ساخته شده توسط تابع اکتشافی سازنده، به درّه­های راه حل­های کمینه محلی متفاوت تعلق داشته باشند.
شرط اول از طریق انتخاب توابع اکتشافی ساختاری مؤثر و طول لیست کاندید مناسب برقرار می­گردد ولی دومی با انتخاب تابع اکتشافی ساختاری و جستجوی محلی به شکلی که با هم مناسبت داشته باشند، برقرار می­ شود. این الگوریتم از حافظه جستجو استفاده نمی­کند ولی به دلیل سادگی، عمدتاً بسیار سریع است و در زمان کوتاه راه حل­های نسبتاً خوبی ارائه می­ کند. به علاوه می ­تواند با موفقیت در کنار سایر تکنیک­های جستجو، بصورت ترکیبی مورد استفاده قرار بگیرد.
۴-۴-۲- جستجوی همسایگی متغیر
این روش از استراتژی تغییر پویای ساختار همسایگی بهره می­برد. الگوریتم بسیار کلی است و درجات آزادی زیادی برای طراحی تغییرات و مقداردهی­های خاص دارد. در مرحله مقدار دهی اولیه، مجموعه ­ای از ساختارهای همسایگی تعریف می­گردد. این همسایگی­ها می­توانند به طور اختیاری انتخاب گردند ولی اغلب به نحوی تعریف می­شوند که تعداد اعضای آنها دارای ترتیب صعودی باشد. سپس یک راه حل اولیه تولید می­گردد، اندیس همسایگی مقدار دهی شده و الگوریتم تا زمان رسیدن به شرط خاتمه، ادامه می­یابد. چرخه اصلی الگوریتم شامل سه فاز است: آشفتگی^[۱۴۱]، جستجوی محلی و جا به ­جایی. در فاز آشفتگی، راه حل در امین همسایگی از راه حل جاری ، به طور تصادفی انتخاب می­گردد. سپس، نقطه شروع جستجوی محلی می­ شود. جستجوی محلی می ­تواند از هر ساختار همسایگی استفاده کند. در انتهای این مرحله، راه حل جدید با مقایسه گشته و در صورت بهتر بودن جایگزین آن شده و الگوریتم دوباره با شروع می­ شود. در غیر این صورت افزایش یافته و فاز جدید آشفتگی با بهره گرفتن از همسایگی متفاوت آغاز می­گردد. هدف از فاز آشفتگی ایجاد نقطه شروع بهتر برای جستجوی محلی است و انتخاب همسایگی­ها با تعداد اعضای صعودی منجر به بهبود متنوع­سازی می­گردد.
۴-۴-۳- جستجوی محلی هدایت شده
در روش­های جستجوی ممنوع و جستجوی همسایگی متغیر، از همسایگی­های پویا برای جستجوی کارا و مؤثر استفاده می­گردد. رویکرد متفاوتی برای هدایت جستجو، تغییر پویای تابع هدف می­باشد. جستجوی محلی هدایت شده از این روش استفاده می­ کند.
اصل پایه­ای جستجوی محلی هدایت شده، کمک به عمل جستجو برای حرکت تدریجی از کمینه­های محلی با تغییر چشم انداز^[۱۴۲] جستجوست. در جستجوی محلی هدایت شده فضای جستجو مجموعه راه حل­ها و ساختار همسایگی، ثابت است در حالی­که تابع هدف ، به این منظور تغییر می­ کند که بهینه محلی فعلی را نامطلوب سازد. شکل ۴-۳ این مطلب را نشان می­دهد.

شکل ۴-۳: ایده جستجوی محلی هدایت شده؛ گریز از دره های چشم انداز

مدیریت دانش

۴-۸-۳ روایی کلی پرسشنامه
به منظور بررسی روایی کل پرسشنامه از روایی همگرا^[۲۳۹] استفاده شد. روایی همگرا به این معناست که مجموعه شاخص ها، سازه اصلی را تبیین می کنند. به منظور ارزیابی روایی همگرا در نرم افزار SmartPLS از متوسط واریانس استخراج شده ( ^[۲۴۰]AVE) استفاده می شود. مقدار این ضریب نیز از ۰ تا ۱ متغییر است که مقادیر بالاتر از ۵/۰ پذیرفته شده است. حداقل AVE معادل ۵/۰ بیانگر اعتبار همگرای کافی است، به این معنی که یک متغییر مکنون می تواند به طور میانگین بیش از نیمی از پراکندگی شاخص هایش را تبیین کند.
جدول۶-۳: ضریب روایی همگرا مربوط به متغییرهای مکنون مدل

AVE

ابعاد

۷۷۵۸/۰

رهبری تحول آفرین

۷۶۰۳/۰

رهبری تبادلی

۱

رهبری عدم مداخله گر

۸۴۳۴/۰

مدیریت دانش

همانطور که در جدول بالا مشاهده می شود، مقدار AVE برای متغییرهای مکنون مدل بالاتر از ۵/۰ است. برای متغییر مکنونی که با یک شاخص سنجیده می شود مقدار AVE برابر با ۱ است. بنابراین می توان گفت که روایی همگرای متغییرهای پرسشنامه در سطح مطلوبی قرار دارد.

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۹-۳ مدل تحلیلی پژوهش
جدول ۷-۳ ساختار کلی پرسشنامه و تقسیم بندی تعداد گویه های مربوط به هر شاخص را نشان می دهد. جهت شفافیت بیشتر، تعریفی مختصر در مورد اصطلاحات به کار برده شده در این جدول ارائه می گردد.
ساختار^[۲۴۱]، عبارت است از مفهومی که برای تشریح پدیده تحت مطالعه به کار برده می شود.
بعد^[۲۴۲] عبارت از مفهومی است که برای تشریح یک جنبه متمایزی از ساختار تحت مطالعه مورد استفاده قرار می گیرد.
سنجه ها^[۲۴۳]، شاخص ها^[۲۴۴]، آیتم^[۲۴۵] ها ( که در این پژوهش با عنوان شاخص قلمداد شده اند) مقادیر کمی هستند که از طریق مشاهده، مصاحبه یا سایر ابزارهای موجود قابل اکتساب یا اندازه گیری هستند. شاخص ها به دو صورت قابل مشاهده^[۲۴۶] یا غیر قابل مشاهده (نهفته) می باشند. شاخص های قابل مشاهده توسط یک سنجه قابل سنجش می باشند، در حالی که شاخص های نهفته، به صورت مستقیم قابل مشاهده یا سنجش نیستند بلکه از متغییرهای قابل مشاهده، قابل استنباط می باشند( حنفی زاده و زارع،۱۳۹۱).
جدول۷-۳: مدل تحلیلی پژوهش

ساختارهای مورد بررسی

ابعاد و شاخص های چندگانه متغییرهای مورد نظر

شماره گویه ها در پرسشنامه

جمع سؤالات

رهبری

رهبری تحول آفرین

ملاحظات فردی

۱۵-۱۹-۲۹-۳۱

۴

انگیزش الهام بخش

۹-۱۳-۲۶-۳۶