۴-۲- کاهش وزن تازه گل ۳۲
۴-۳- درصد ماده خشک ۳۳
۴-۴- قطر گل ۳۴
۴-۵- کاهش درصد مواد جامد محلول در آب (TSS) 35
۴-۶- میزان پروتئین گلبرگ ۳۶
۴-۷- میزان کاروتنوئید گلبرگ ۳۷
۴-۸- جذب آب ۳۸
۴-۹- جمعیت باکتریایی در ته ساقه ۳۹
۴-۱۰- جمعیت باکتریایی در محلول نگهداری گل‌ها ۴۰
۴-۱۱- فعالیت آنزیم سوپر اکسید دسموتاز ۴۱
۴-۱۲- فعالیت آنزیم پراکسیداز ۴۲
فصل پنجم: بحث
۵-۱- بحث ۴۵
۵-۲- نتیجه‌گیری ۵۰
۵-۳- پیشنهادها ۵۰
منابع ۵۱
فهرست شکل‌ها
عنوان صفحه
شکل ۱-۱- گل ژربرا ۳
شکل ۱-۱-۲- روند رشد و اثرات بروز پیری در مراحل نمو گل ۹
شکل ۳-۱- گل‌های شاخه بریده‌ی ژربرا در مرحله‌ی برداشت ۲۲
شکل ۳-۲- چیدمان طرح آزمایشی ۲۳
شکل ۳-۳- اندازه‌گیری وزن تر شاخه گل ۲۵
شکل ۳-۴- اندازه‌گیری قطر گل‌ها ۲۶
شکل ۳-۵- رفراکتومتر دستی (مدل N-1α) ۲۷
شکل ۳-۶- اندازه‌گیری پروتئین گلبرگ ۲۷
شکل ۳-۷- اندازه‌گیری رنگیزه کاروتنوئید گلبرگ ۲۸
شکل ۴-۱- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر عمر گلجایی گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۱
شکل ۴-۲- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر کاهش وزن تر گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۲
شکل ۴-۳- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر وزن درصد ماده خشک گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۳
شکل ۴-۴- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر قطر گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۴
شکل ۴-۵- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر روی کاهش درصد مواد جامد محلول در آب (TSS) هنگام نگهداری گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۵
شکل ۴-۶- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر میزان پروتئین گلبرگ گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۶
شکل ۴-۷- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر میزان کاروتنوئید گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۷
شکل ۴-۸- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر میزان جذب آب گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۸
شکل ۴-۹- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر جمعیت باکتریایی در ته ساقه گل‌های شاخه بریده ژربرا ۳۹
شکل ۴-۱۰- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر جمعیت باکتریایی در محلول نگهداری گل‌های شاخه بریده ژربرا ۴۰
شکل ۴-۱۱- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل بر فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز گل‌های شاخه بریده ژربرا ۴۱
شکل ۴-۱۲- اثر کاربرد تیمارهای مختلف نیکل فعالیت آنزیم پراکسیداز گل‌های ساقه بریده ژربرا ۴۲
فهرست جداول
عنوان صفحه
جدول ۴-۱- تجزیه واریانس اثر تیمارهای مختلف روی صفات اندازه‌گیری شده در گل‌های‌شاخه‌بریده‌ژربرا ۴۳
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی اثر نیکل بر عمر پس از برداشت گل ژربرا در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. گل­های سالم ژربرا ((Gerbera jamesonii cv. ‘Intense’ از یک تولید کننده تجاری خریداری گردید و فوراً به آزمایشگاه بخش باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد رشت منتقل شد. گل­ها روی ارتفاع ۵۰ سانتی­متری باز برش شد و در گلدان پلاستیکی دو لیتری محتوی محلول های مختلف نیکل برای ۲۴ ساعت قرار گرفت. تیمار پالس شامل محلول نیکل ( ۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم بر لیتر)، سولفات و نیترات نیکل (۱۰، ۳۰ و ۵۰ میلی گرم بر لیتر) بود. برای شاهد از آب مقطر استفاده شد. بعد از این دوره محلول پالس با ۵۰۰ میلی لیتر محلول ۳% ساکارز به علاوه ۲۰۰ میلی گرم در لیتر ۸-هیدروکسی کینولین سولفات جایگزین گردید. عمر گلجایی، کاهش وزن تر، درصد وزن خشک، جذب آب، شمارش باکتری های ته ساقه و محلول نگه دارنده، ، کاهش درجه بریکس و قطر گل ها، پروتئین و کارتنوئید گلبرگ ها و فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز و پراکسیداز اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که نیترات نیکل سبب ایجاد بیشترین میزان از عمر گلجایی (۱۱ روز)، پروتئین ( ۱۴%)، فعالیت سوپر اکسید دسموتاز (۲۱/۱۳۵میکرومول بر گرم ‎وزن تر) و پراکسیداز (۳/۶میکرومول بر گرم وزن تر در دقیقه) گردید. سولفات و نیترات نیکل به ویژه در غلظت‌های ۳۰ و ۵۰ میلی‌گرم بر لیتر اثرات مفید مشابه بر عمر پس از برداشت گل‌ها داشتند. بنابراین نیکل این پتانسیل را دارد که به عنوان یک عامل نگهدارنده عمر پس از برداشت عمل کند. مطالعات بیشتر می‌تواند به روشن‌تر شدن جنبه‌های مختلف این تأثیر کمک کند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

واژگان کلیدی: عمرگلجایی، ژریرا، نیکل، سولفات نیکل، نیترات نیکل (II)
فصل اول
کلیات
۱-۱- مقدمه
ژربرا (Gerbera jamesonii) از خانواده آستراسه یکی از معروف‌ترین گل­های شاخه بریده، در جهان محسوب می‌شود. ژربرا اولین بار توسط گیاه شناسی به نام روبرت جیمسن در سال ۱۸۸۴ در آفریقای جنوبی کشف گردید. جنس ژربرا در حدود ۳۰ گونه وحشی دارد که در مناطق آفریقا، آمریکای جنوبی و قسمت‌های گرمسیری آسیا گسترده اند (بنایی و همکاران^[۱]،۲۰۱۳). به طور کلی ژربرا گیاهی است حساس به سرما با ریشه هایی عمیق که چند ساله محسوب می‌شود. گل آذین ژربرا از سه نوع گلچه، گلچه‌های شعاعی (در قسمت­ های حاشیه­ای گل)، گلچه­های موجود در قسمت صفحه مرکزی و گلچه­های حد واسط تشکیل شده است. این گلچه‌ها به صورت شعاعی و فشرده کنار یکدیگر قرار گرفته­اند (شکل۱-۱). امروزه بیشتر ارقام تجاری ژربرا از تلاقی مصنوعی گونه‌های G.jamesonii و G.viridifiolia بدست آمده‌اند که هر دوگونه بومی آفریقای جنوبی می باشند. شهرت این گل به علت تنوع رنگ گلبرگ‌هایش و اندازه بزرگ گل‌هایش (در واقع گل آذین) می‌باشد. در صنعت گل‌کاری به صورت تک‌شاخه بریده و یا به صورت دسته گل و هم به صورت گل خشک کاربرد و طرفدار دارد (نایر^[۲] و همکاران ۲۰۰۳). بیشتر برنامه‌های بهنژادی این گل در کشور هلند انجام می‌شود (برمر^[۳]، ۱۹۹۴).
گل ژربرا در رنگ‌های مختلف; زرد، صورتی، نارنجی، قرمز، سفید، کرم و بنفش یافت می­ شود. قطر گل‌ها ۵ تا ۱۲ سانتی متر و طول ساقه حدود ۲۵ تا ۶۰ سانتی متر و دارای انواع کم پَر و پُر پَراست