۱- استفاده کافی نکردن از اطلاعات حسابداری دولتی در تصمیم گیری مدیران

۲- میزان آگاهی مدیران از نقش گزارشگری مالی در اقتصاد و اهمیت مبنای تعهدی در دستیابی به گزارشگری مالی

۳- شفافیت عملکرد مدیریت در نتیجه به کارگیری حسابداری تعهدی

۴- میزان اطلاعات مدیران از مبانی مالی و حسابداری و تجزیه و تحلیل مسائل مالی

۵- افزایش توان مدیران جهت پیگیری وصول مطالبات و کنترل بیشتر روی حساب‌ها

۶- هزینه بر بودن به کارگیری حسابداری تعهدی در بخش عمومی. (بارتون، ۱۹۹۳).

۲-۸-۲- عامل ‌پاسخ‌گویی‌:

همان‌ طور که هیئت استانداردهای حسابداری دولتی (GASB) به درستی بیان ‌کرده‌است، مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ عمومی سنگ بنا و مرکز ثقل حسابداری و گزارشگری مالی بخش عمومی به ویژه دولتی است. مفهوم مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ از سه، چهار دهه اخیر بر چارچوبهای نظری حسابداری بخش عمومی سایه افکنده است

و همه چارچوب های نظری به طریق مقتضی این مفهوم را مورد توجه و تأکید قرار داده‌اند. دلیل این امر نیز آن است که حسابداری و گزارشگری مالی یکی از اصلی ترین ابزارهای ایفا و ارزیابی مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ حاکم بر تحصیل، مصرف و به کارگیری منابع عمومی است و درک صحیح این مفهوم بنیادین و آشنایی با چگونگی ایفا و ارزیابی آن از طریق حسابداری و حسابرسی برای دانش پژوهان حسابداری از اهمیت اساسی برخوردار است.

بنابر ضرورت و اهمیت مفهوم مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ عمومی و جایگاه برجسته ای که در نظام های بودجه بندی و حسابداری دارد بر آن شدیم تا تعدادی مقالات معتبر خارجی که درباره مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ و نقش آن در بودجه بندی و حسابداری بخش عمومی در ‌فصل‌نامه های علمی- پژوهشی خارجی به چاپ رسیده است، در دسترس علاقه مندان قرار گیرد. به مدرسان دروس حسابداری دولتی پیشرفته در مقطع کارشناسی ارشد و حسابداری دولتی و بودجه پیشرفته در مقطع دکتری حسابداری توصیه می شود که از این مقالات در تدریس این مقاطع استفاده نمایند تا دانشجویان با مباحث نظری و فلسفی مرتبط با مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ عمومی آشنا شوند.

به دانشجویان تحصیلات تکمیلی حسابداری نیز توصیه می نمایم که از ترجمه این مقالات پرهیز کنند زیرا اغلب این مقالات بر اساس ویژگی های محیطی و نیازهای استفاده کنندگان نهادهای بخش عمومی کشورهای مختلف نوشته شده یا حاصل یک پژوهش تجربی در یک کشور خاص است. از این رو پیشنهاد می شود با مطالعه عمیق این مقالات، از مطالب آن به طریق مقتضی استفاده کنند تا برای مقالاتی که می نویسند پشتوانه نظری قوی ارائه دهند و ایده های خود را به زبانی روان و قابل فهم بیان کنند.

امید است این مجموعه مقالات که با وسواس خاصی توسط اینجانب از میان صدها مقاله گزینش شده است مورد استفاده قرار گرفته و در ارتقای سطح دانش نظری حسابداری بخش عمومی مؤثر واقع شود.( باباجانی).

مفهوم مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ در کشورهای با نظام سیاسی مردم سالار از دیرباز جایگاه ویژ ه ای داشته است. در چارچوبی که مبتنی بر مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ است هدف حسابداری فراهم آوردن نظامی منصفانه از جریان اطلاعات میان پاسخگو و پاسخ خواه است.این چارچوب بر پایۀ رابطه مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ میان دو طرف بنا می شود.بر مبنای رابطه بنیادی پاسخگو یی پاسخ خواه حق معین برای دانستن دارد ، در عین حال ،پاسخ گو نیز حق دارد از حریم قانونی خود حفاظت کند.دانستن اطلاعات بیشتر دربارۀ پاسخگو ضرورتاً بهتر نیست.البته شاید از منظر پاسخ خواه بهتر باشد اما لزوماًً از منظر رابطه کلی ‌پاسخ‌گویی‌ این گونه نیست . چارچوب های مفهومی مبتنی بر مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ حق هردو طرف را در نظر می‌گیرد.وبه همین دلیل دو سویه است.

مفهوم امروزین ‌پاسخ‌گویی‌ بر ارکانی نظیر پذیرش “حق دانستن حقایق ” و” حق پاسخ خوا هی ” برای مردم استوار است در جوامعی که دارای نظام های سیاسی مردم سالارهستند ،مردم با انتخابات قدرت قانونی خود را به نمایندگان خویش وا می‌گذارند. لیکن حق داشتن حقایق و پاسخ دهی را برای خود محفوظ می دارند در این قبیل جوامع ،مقامات منتخب در قبال اعمالی که انجام می‌دهند ،در برابر شهروندان مسئولیت پاسخگو یی دارند و شهروندان نیز به عنوان صاحبان حق ، حقایق را ‌در مورد اعمال مسئولین و بر مبنای حقوق طبیعی دانستن و پاسخ خواهی به طور علنی و مستقیم یا از طریق نمایندگان قانونی خود ،پی گیری و مطالبه می‌کنند.در فرایند مسئولیت ‌پاسخ‌گویی‌ هر دو طرف پاسخگو و پاسخ خواه با بهره گرفتن از ابزار های مناسب ، در ایفای این مسئولیت و ارزیابی آن ،مشارکت می‌کنند.

با مطالعه اطلاعات فوق نتیجه گیری می‌کنیم در جوامع پیشرفته امروزی ‌پاسخ‌گویی‌ جزو لاینفک تصمیم گیریها و برنامه ریزیهای دولت بوده و پس از اتمام دوره برنامه با حسابرسی ها و حسابکشی ها نتایج عملکرد هر دستگاه به صورت ملموس و کاملاً واقعی و جامع در اختیار تصمیم گیریها خواهد بود . به عبارت بهتر ( ‌پاسخ‌گویی‌ بهتر –حسابکشی دقیق تر = افق روشنتر). (شهروز اکبری) پاسخگوئی عمومی لازمه عملی کردن فرایند دموکراسی است و مکمل مدیریت دولتی محسوب می شود. این مفهوم ‌پاسخ‌گویی‌ عمومی، تصویری از امانتداری، وظیفه شناسی، عدالت، شفافیت، تلاش برای بهبود و شایستگی اخلاقی مدیران دولتی را ارائه می‌کند و ارتقای آن مدیران دولتی را در برابر انتقادات مصون می‌سازد و جلوه های از دموکراسی را به نمایش می‌گذارد. ابعاد پاسخگوئی مدیران دولتی شامل پاسخگوئی سازمانی، سیاسی، اداری، قانونی و حرفه ای است و پاسخگوئی سیاسی بر پیچیدگی پاسخگوئی بخش عمومی در مقایسه با بخش خصوصی می افزاید. مدیران دولتی باید در پنج سطح راهبرد، برنامه(اثربخشی)، عملکرد(کارایی و صرفه اقتصادی)،فرایند(برنامه ریزی، تخصص و اداره امور) و التزام و مشروعیت(رعایت مقررات) پاسخگو باشند. تلاش برای افزایش سطح پاسخگوئی در جامعه از طریق افزایش اطلاعات در دسترس عموم و به تبع آن افزایش سطح پاسخ خواهی مردم، انتظارات برای بهبود خدمات بخش عمومی را افزایش داده و فشار ناشی از آ منجر به اصلاح بخش عمومی می شود. پاسخگوئی مفهوی آرمانی است که کسی نمی تواند با آن مخالف باشد.

از نظر تاریخی مفهوم پاسخگوئی به مفهوم حسابداری بسیار نزدیک است. سابقه تاریخی این مفهوم به سده یازدهم میلادی برمی گرد، مفهوم پاسخگوئی از منظر جامعه شناختی با مفاهیم حسابرسی و حسابداری مرتبط است.

پاسخگوئی عمومی یک مفهوم محرک سیاسی است که می‌تواند تصویری از امانتداری؛ وظیفه شناسی، عدالت و تلاش برای مصون ماندن در برابر انتقاد باشد. در این نوشتار صفت عمومی در پاسخگوئی عمومی به دو جنبه مربوط می شود:

1. 1. به شفاف سازی که برای عموم مردم صورت می‌گیرد.

1. به مدیران بخش عمومی که بودجه دولت را خرج می‌کنند.

البته پاسخگوئی به آرامی از مرز اشتقاقی خود که همان حسابداری است فراتر رفته و دیگر مانند آن یادآور تصویری از مسائل مالی نیست. پاسخگوئی با خود عدالت، انصاف، بهبود شرایط، شفافیت، شایستگی اخلاقی جلوه های از دموکراسی را به همرا دارد. از این منظر، پاسخگوئی عمومی حکومت خوب را تداعی می‌کند. اگرچه ممکن است در تعریف پاسخگوئی می توان گفت:

“پاسخگوئی مجموعه ای از روابط اجتماعی است که بر اساس آن شخص برای توضیح و توجیه رفتار خود با دیگران احساس تعهد می‌کند به عبارت دیگر فرد اجبار دارد به توضیح و توجیه روابط خود با سایر افراد بپردازد.”