بی بضاعت: بی سرمایه، بی چیز، تهیدست از طاعت و عبادت
عزیز: در این جا علاوه بر صفت خدا یادآور عزیز مصر (یوسف نیز تواند بود)، از صفات خداست که در قرآن کریم بارها آمده به معنی بی همتا، ارجمند (یوسفی، ۱۳۶۹: ۴۱۹).
۴-۲-۱۳- سوره‌ی انفال، آیه‌ی ۴۷
وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بَطَراً وَ رِئاءَ النَّاسِ وَ یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَ اللَّهُ بِما یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ.
(شما اى مؤمنان مانند (این جماعت کافرانی که) از خانه هاى خود در مکّه با خود پسندى و شرارت و کبر و خیلاء بیرون آمدند مباشید (که وقتى به آنها گفتند کاروان ابوسفیان نجات یافته است برگردید ابوجهل گفت خیر باید تا بدر پیش برویم و شراب بخوریم و نوازندگان براى ما ساز و آواز بنوازند و دف و طنبور بزنند و پیشرفت ما به گوش جامعه عرب برسد و بر افتخارات ما افزوده شود و دیدیم که مآل امر و فرجام کارشان بکجا رسید خداوند تعالى نوشیدن شراب را به نوشیدن جام مرگ و ساز و آواز نوازندگان را به نوحه سرایى نوحه گران و نحر شتران را بنحر گلوگاه مردمان مبدّل ساخت) و مانند آنان ریاکار ظاهر ساز مشوید که مردم را از راه خدا باز میدارند (و این خود از عوامل محو و هدم و فناء است) و بدانید که خداوند به اعمال و افعال آنها و آنچه آنها می کنند احاطه دارد و چیزى از او مخفى نیست و جزاء و کیفر کردارشان را خواهد داد.)
نکته ها :
-«کَالَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیارِهِمْ» اهل مکّه را می فرماید که براى حمایت کاروانی که بوسیله‌ی
ابوسفیان مى‏آمد از مکّه خارج شدند و بعد واقعه‌ی بدر واقع شد.
-«بَطَراً» بطر و أشر هر دو فخر کردن به نعمت با تکبّر و اظهار فرح کردن به طوری که منجر به فراموشى حق شود.
‏ -«رِئاءَ» أصل آن ریاء است یعنى زیبایى را ظاهر کردن و زشتى را پنهان کردن و خود را خوب و بى‏عیب جلوه دادن است.
پیام ها :
۱.نصایحی را که در این آیات تلاوت می‌شود برای مسلمانان متکفّل پیروزی و ثبات و ذکر حق و عبرت است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۲.آرزوی برخورد و ملاقات دشمن را می‌کنید و هنگامی که ملاقات کردید شکیبا باشید و هرگز دشمن را کوچک مشمارید (میرزا خسروانى، ۱۳۹۰، ج‏۳: ۴۳۹).
شواهد شعری سعدی مربوط به قسمت پیام ها

دانى که چه گفت زال با رستم گُـرد
دیدیم بسى که آب ز سر چشمه خرد

دشمن نتوان حقیر و بیچاره شمرد
چـون بـیشتر آمـد شتر و بار ببرد
(سعدی، ۱۳۸۴: ۳۴)

شرح ابیات:
زال: در اصل زار” ar^{^}z ” به معنی پیر بوده و راء آن به لام مبدل شده و پدر رستم به مناسبت سفیدی این وصف موصوف یا به این نام موسوم گردیده.
رستم: رستم در ریشه پهلوی مرکب از رس به معنی نموّ و تَهَم به معنی دلیر با تهمتن همه ریشه و هم معنی است.
گُرد: به معنی شجاع و پهلوان و در این جا صفت رستم است.
نتوان: فعل است و غالباً مسند الیه آن را حذف می‌کنند چنانکه میگوییم نتوان یا نمی‌توان گفت (خزائلی،۱۳۶۶ : ۲۴۱).
۴-۲-۱۴- سوره‌ی هود، آیه‌ی ۴۷