۵-۱-۶-۷- قرآن خواندن
معمولاً رسم بر آن است که یک هفته شبانه روز سر مزار مرده قرآن می­خوانند. این کار توسط دو نفر به صورت نوبتی انجام می­گیرد و از طرف صاحب عزا برای­شان صبحانه و نهار و شام برده می­ شود. این قرآن خواندن تا شب جمعه ادامه دارد.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۵-۱-۶-۸- عزای زن
زنی که همسرش فوت می­ شود تا چهار ماه و چهارده روز از خانه بیرون نمی­آید. نامحرم نباید او را ببیند و صدای او را بشنود. این نشان پای­بندی زنان به امور دینی است. بعد از چهار ماه نیز اوّلین کارش رفتن به سر مزار همسرش می­باشد. نکتۀ قابل توجّه اینکه، زن فقط در همین یک مورد به قبرستان می­رود.
۵-۱-۶-۹- عید گرفتن
اولین عید مُرده بسیار مهّم است. بدین ترتیب که در این روز که عید فطر یا عید قربان است در منزل شخص فوت شده، سفره عید که بسیار آراسته و پُرو پیمان است گسترده می­ شود. زنان و مردان در اتاق­هایی جداگانه بر سر سفره می­نشینند و ضمن هم­دردی با خانوادۀ مُرده، مفصّل پذیرایی می­شوند.
۵-۱-۶-۱۰- مزار رفتن
زنان اصلاً به قبرستان نمی­روند، فقط مردان در عصر پنجشنبه و در روزهای عید فطر و عید قربان به سر مزار رفتگان می­روند و فاتحه می­خوانند.اگر زنان از دور چشم­شان به قبرستان بیفتد، برای مرده فاتحه می­خوانند. بعضی از اهالی نیز در شب جمعه برای رفتگان خیرات می­ کنند.
۵-۱-۶-۱۱- ناامید شدن
وقتی مرده را از خانه به سمت قبرستان می­برند، زنان جلوی در خانه جمع می­شوند. یک نفر ظرفیرا آب کرده و روی دست یک یک زن­ها می­ریزد. زنان بعد از شستن دست و صورت خود یکی یکی وارد خانه شخصی متوفّی می­شوند(دست شستن و ناامید شدن مرده را می­رسانند تا مرده برای همیشه ناامید شود).
۵-۱-۶-۱۲- هفتم
روز هفت نیز مراسمی در خانه یا مسجد برگزار می­ شود و نهار طبخ می­ شود. مجلس زنان و مردان به صورت جداگانه برگزار می­ شود. در این روز نیز کسانی که در مجلس شرکت دارند با نهار پذیرایی می­شوند و به خانه اقوام و همسایه­ها نیز نهار برده می­ شود.
۵-۲ سایر آداب و رسوم
۵-۲-۱ اعیاد و جشن­ها
۵-۲-۱-۱- عید فطر
عید فطر در روستای هرمود در بین اهالی به خصوص اهالی سنی مذهب از ارزش و اهمیت بسیار خاصّی برخوردار است. بعد از یک ماه مهمانی خداوند، در این روز جشن مفصلّی برگزار می­ کنند و آداب و رسومی دارند که در زیر به آن­ها اشاره می­ شود. این عید تقریباً تا سه روز ادامه دارد:
۵-۲-۱-۱-۱پوشیدن لباس نو
در این روز تمام اهالی خصوصاً کودکان لباس نو می­پوشند و بسیار آراسته و پاکیزه در مراسم این روز شرکت می­ کنند.
۵-۲-۱-۱-۲ دید و بازدید
یک رسم بسیار پسندیده اهالی در روز عید، دید و بازدید است. ابتدا اهالی به منزل شخصی که تازه متّوفی دارند، می­روند و با آن­ها ابراز همدردی می­ کنند و بعد از آن به دیدن بزرگترهای مُسن و از پا افتاده و خانه نشین یا بیمار می­روند و از آن­ها دلجویی می کنند، سپس به دیدن فامیل می­روند. این دید و بازدید معمولاً تا سه روز ادامه دارد.
۵-۲-۱-۱-۳ سفرۀ عید
در این روز سفره بسیار مجللی در منازل گسترده می­ شود (مخصوصاً خانه­هایی که شخصی به تازگی از آن­ها فوت شده است). این سفره برای زنان و مردان در اتاق­های جداگانه گسترده می­ شود. مهمانان بر سر سفره می­نشینند و به نحو احسن پذیرایی می­شوند. در این سفره انواع آجیل، تنقلات، میوه و خوراکی­های خاص مثل آش و حلیم و…. به چشم می­خورد.
۵-۲-۱-۱-۴ عیدی گرفتن کودکان
در اولین ساعات روز عید فطر، کودکان گروه گروه به درب منازل می­روند و تقاضای عیدی می­ کنند هر خانواده معمولاً قبل از عید،‌عیدی کودکان که شامل تنقلات و پول است،‌ را آماده کرده است.
در قدیم­ترها، بچه­ها موقع عیدی گرفتن می­خواندند:
عیـــدی مـــاده در اَشْکـــِنِم دو دســت و پــای خر اََشِکنم
عیدی بده وگرنه در را می­شکنم دو دست و پای خر را می­شکنم
۵-۲-۱-۱-۵ عید­مبارکی و حلالیت طلبیدن
در این روز بعد از نماز عید و هم­چنین هنگام دید و بازدید اهالی با بوسیدن یکدیگر که در بین زنان به صورت بوسیدن دست است، عید را به هم تبریک می­گویند و از هم حلالیت می­طلبند، حتی بزرگترها از کوچکترها حلالیت و برای یکدیگر آرزوهای خوشی طلب می­ کنند. نمونه ی جملاتی که به کار می­برند، این­ گونه است:
حلالُمْ بُکُ، صد سال بَخْتُتُ بی، وَخیرو خَشی تَ پِشْ بیان.
مرا حلال کن، بخت صد ساله داشته باشی، به خیر و خوشی پیشت بیایند(به دیدارت بیانید).
در این میان یکی از سنت­های پسندیده، دیدار اهالی شیعه و سنی از یکدیگر و حلالیت طلبیدن آنهاست و این نشان از یکدلی، یکرنگی و تعامل شیعه و سنی در بین اهالی است.
۵-۲-۱-۱-۶ نماز عید فطر
برخی از اهالی سنی روستا در نماز عید فطر شرکت می­ کنند، اما تقریباً تمامی مردان و زنان شیعیۀ منطقه در این نماز شرکت می­ کنند. این نماز بین اهالی شیعه و سنی هر کدام جداگانه برگزار می­ شود.بعد از نماز، مردان جهت قرائت فاتحه به قبرستان می­روند که این امر فقط شامل مردان است.
۵-۲-۱-۲-عید قربان
تمام آداب و رسومی که در مورد عید فطر در بین اهالی وجود دارد، در روز عید قربان نیز رایج است. تنها تفاوت این دو روز رسم«قربانی کردن» است. در این روز قربانی معمولاً به صورت جمعی صورت می­گیرد، یعنی چند نفر با هم گوسفند قربانی می­ کنند و گوشت آن را بین اهالی تقسیم می­ کنند. بعضی از افراد متمکّن چندین گوسفند را به تنهایی قربانی می­ کنند و بین اهالی تقسیم می­ کنند. شیعیان روستا ممکن است، هر کس جداگانه برای اموات یا خودشان قربانی داشته باشند.
۵-۲-۱-۳- عید نوروز
مهم­ترین اعیاد لارستان و روستاهای تابع دو عید مذهبی «فطر و قربان» است و عید نوروز در میان مردم آن­جا رسمیت چندانی ندارد. شاید این امر به دلیل رفت و آمد زیاد اهالی به کشور­های عربی باشد که تحت تأثیر این رفت و آمد هستند. یکی دیگر از این دلایل مذهب تسنّن است که عید نوروز را خیلی به رسمیت نمی­شناسند، اما در بین بعضی از اهالی شیعه در این روز «سفرۀ هفت سین» عید گسترده می­ شود.
۵-۲-۱-۴-مولودی
هم­زمان با هفدهم ربیع الاول، میلاد پیامبر بزرگ اسلام حضرت محمد(ص)، مراسم جشنی به نام مولودی در بین اهالی سنّی مذهب در هرمود برگزار می­ شود در این جشن که یا در مسجد و یا در منازل افرادی که تمکّن مالی دارند برگزار می،شود، اشعاری در مدح پیامبر(ص) و اهل بیت و صحابۀ کرام (ع) خوانده می­ شود که همراه با دَف زدن است و با آهنگی دل­نواز خوانده می­ شود و افراد حاضر جواب می­ دهند. در این مجلس از مهمانان و حاضرین پذیرایی می­ شود. بعضی از جوانان مؤمن و مذهبی نیز از این جشن جهت برگزاری مراسم ازدواج خود بهره می­برند. اهالی شیعه نیز این روز را مانند سایر شیعیان جشن می­گیرند.
۵-۲-۱-۵- نیمۀ شعبان
در روز نیمۀ شعبان نیز جشن مفصّلی توسط شیعیان روستا برگزار می­ شود که توزیع حلیم نیمۀ شعبان و فرستادن هزاران صلوات و برنامه ­های مختلف و شاد از جمله مراسم این روز فرخنده است.
۵-۲-۲ انواع نان
نان که کاربرد زیادی در این منطقه دارد، تنوّع چشمگیری دارد. انواع نان که توسط زنان پخت می شده و می­ شود، جذابیّت خاصی دارد که شاید در سایر مناطق کشور این وفور تنوّع کمتر به چشم بخورد. اسامی بعضی از این انواع نان و طرز تهیه برخی از آنها در زیر اشاره می­ شود.
باتی- نعمتی- ترگین- تپ تپی- کماچ- نون لحم- تفتون- خمیر- نون حُشک(خُشک)- کف توه­ای(کف تابه­ای)- شُل شُلی- لیتک- چُرَکی.
۵-۲-۲-۱- باتی
خمیر که آماده شد آن را را به صورت گرده­های تقریباً بزرگ در­آورده و می­پزند. بعد از پخت، به آن روغن می­زنند. این نان مخصوص صبحانه است. اگر روی نان باتی، تخم مرغ بشکنند و روی سطح آن پهن کنند و نان دیگری روی آن بگذارند و دوباره روی تابه گذارند تا تخم مرغ وسط آن خوب پخته شود به آن نعمتی می­گویند. باتی را اگر روغن و مهوه بزنند و مصرف کنند به آن چُرَکی می­گویند.
۵-۲-۲-۲- تَپْ تَپی
آرد را با خمیرک مخلوط کرده، خمیر می­ کنند. وقتی وَر آمد و پف کرد در اندازۀ معمولی چانه می­گیرند ومی­گذارند نان کمی پف کند.سپس روی وسیله­ای که به آن « نون بنه» می­گویند، پهن کرده و دست در آب زده و پهن می­ کنند. بعد روی تابه می­چسبانند و می­پزند.سپس به آن روغن و مهوه زده و هم برای صبحانه و هم شام استفاده می­ شود.
۵-۲-۲-۳- تَرگین