1. 1. 1. EVA روش مناسبی برای تعیین اهداف، اندازه گیری عملکرد، ارزیابی استراتژی ها، تخصیص بهینه ی سرمایه، طراحی سیستم پاداش، افزایش سرمایه و قیمت گذاری می‌باشد.

      

   

1. 1. EVA به عنوان معیار اندازه گیری عملکرد کمتر در معرض تحریف های حسابداری قرار دارد. به عبارتی از طریق انجام برخی تعدیلات، انحرافات ناشی از تغییر در روش ها و برآوردهای حسابداری به حداقل می‌رسد.

1. 1. EVA معیاری است که نشان می‌دهد عملکرد واقعی شرکت نسبت به عملکرد پیش‌بینی شده، کاهش یا افزایش داشته است. EVA مثبت ‌به این معنی است که ارزش شرکت با در نظر گرفتن هزینه برای سرمایه ی به کار گرفته شده، افزایش یافته است.

1. 1. EVA با ارزش بازار شرکت در ارتباط است. (ارزش سهام تابعی از EVA های آتی پیش‌بینی شده می‌باشد).

1. 1. EVA نشان می‌دهد که ارزش شرکت مستقیما به عملکرد مدیریت بستگی دارد.

1. 1. EVA اشکال ارزیابی عملکرد بخش های درون یک شرکت یا شعب آن را فراهم می‌سازد.

1. EVA به عنوان یک معیار عملکرد اقتصادی با معیارهای دیگری مثل ارزش افزوده ی نقدی (CVA)، ارزش افزوده ی سهام داران (SVA) و بازده ی جریان نقدی روی سرمایه گذاری (CFROI) سازگار می‌باشد.(محمودزاده، ۱۳۸۹)

-۱۴-۲معایب ارزش افزوده اقتصادی

1. 1. با توجه به وجود تعدیلات متعدد و این که کدام نوع تعدیل و تغییر مناسب، لازم است که به وسیله ی حسابداری انجام شود تا اندازه گیری عملکرد بیشتر بر بازده اقتصادی منطبق گردد و همچنین چه نوع هزینه ای باید سرمایه ای شود یا چند ساله مستهلک شود، همه ی این ها موجب می شود که ارزش افزوده اقتصادی (EVA) حالت ذهنی پیدا کند و از طرف دیگر پیچیدگی محاسبات مربوط به آن بسیار زیاد است.

1. 1. EVA معمولا بر اساس ارزش های تاریخی محاسبه می شود، ‌بنابرین‏ می‌تواند تا حدودی گمراه کننده باشد، به عبارتی بدون ارزیابی تصمیمات سرمایه گذاری بلندمدت، تجزیه و تحلیل EVA می‌تواند نتایج نادرستی ارائه دهد.

1. 1. گاهی اوقات انجام تجزیه و تحلیل EVA غیر عملی است، به عنوان یک قاعده ی کلی تجزیه و تحلیل EVA برای شرکت هایی که تازه تأسيس شده اند و شرکت های سرمایه گذاری مناسب نیست.

1. 1. برای تجزیه و تحلیل EVA شناسایی همه ی منابعی که در یک شرکت مورد استفاده قرار گرفته اند، ضروری است. بسیاری از دارایی هایی که در فعالیت های یک شرکت به کار گرفته می‌شوند، دارایی های نامشهود هستند که شناسایی، تعیین ارزش و تعیین هزینه ی سرمایه برای آن ها بسیار مشکل می‌باشد.

1. پیچیدگی محاسبات مربوط به ارزش افزوده اقتصادی را می توان جزء معایب این معیار نیز به حساب برد. به عنوان نمونه محاسبه WACC کاری سخت و زمان بر است و مستلزم مراجعه به پیوست های صورت های مالی می‌باشد.(محمودزاده، ۱۳۸۹)

۲-۶-۴-۲-ارزش افزوده اقتصادی تعدیل شده

یکی از عمده ترین انتقادات وارد شده به EVA آن است که هزینه فرصت منابع به کار گرفته شده در شرکت را بر مبنای ارزش دفتری آن ها محاسبه می‌کند در حالی که سرمایه گذاران انتظار بازده مبتنی بر ارزش بازار را دارند. اگر سرمایه گذاران شرکت را به ارزش بازار آن فروخته و وجوه حاصل از آن را در دارایی های با ریسک مساوی ریسک شرکت سرمایه گذاری کنند، در این صورت آن ها می‌توانند انتظار تحصیل بازدهی معادل هزینه سرمایه بر مبنای ارزش بازار کل شرکت و لزوماً ارزش دفتری سرمایه گذاری نمایش داده شده در ترازنامه شرکت را داشته باشند. در نتیجه، هزینه سرمایه ناگزیر باید هزینه فرصت واقعی سرمایه گذاران را منعکس کند. به منظور بر طرف ساختن این نقص، Jeffrey و همکاران وی (۱۹۹۷) پیشنهاد جایگزینی آن با یک معیار جایگزینی که آن ها REVA می‌نامند را مطرح کردند. آن ها REVA را به عنوان سود خالص باقی مانده پس از کسر هزینه فرصت سرمایه گذاران به ارزش بازار، از سود خالص باقی مانده پس از کسر هزینه فرصت سرمایه گذاران بازار، از سود خالص عملیاتی پس از کسر مالیات تعریف می‌کنند که به صورت زیر محاسبه می شود :

= NOPATt سود خالص عملیاتی پس از کسر مالیات در انتهای دوره t

WACC= میانگین موزون هزینه سرمایه

MCapital t-1 = ارزش بازار شرکت در ابتدای دوره t (انتهای دوره t-1 )

حامیان EVA برای تعدیل ترازنامه حسابداری قبل از انجام برآورد از ارزش دارایی های به کار گرفته شده در شرکت دقت می‌کنند. این تعدیلات عمدتاً شامل افزودن سرقفلی مستهلک شده انباشته به کل دارایی ها، ارزش سرمایه ای شده اجاره های عملیاتی، R&D و هزینه بازاریابی و توسعه محصولات جدید و سایر معادل های سرمایه می‌باشد هدف نمایش یک ترازنامه تعدیل شده است که ارزش اقتصادی دارایی های به کار گرفته شده را بسیار دقیق تر از ترازنامه ذاتا محافظه کارانه مبتنی بر بهای تمام شده تاریخی طبق اصول پذیرفته شده حسابداری منعکس کند. ‌بنابرین‏ انتقاد دیگر بر EVA آن است که تعدیلات انجام شده در ارزش دفتری دارایی های موجود در ترازنامه حسابداری هنوز ارزش کل شرکت را که ارزش فرصت های آینده را نیز در بر می‌گیرد، تعیین نمی کند.

ارزش کل شرکت عبارت است از مجموع دارایی های به کار گرفته شده و ارزش فعلی خالص فرصت های سرمایه گذاری جاری و آینده است که همچنین مساوی ارزش بازار حقوق صاحبان سهام به علاوه ارزش بازار بدهی ها می‌باشد. ‌بنابرین‏ تفاوت بین ارزش بازار شرکت و ارزش دفتری اقتصادی دارایی های به کار گرفته شده آن نشان دهنده ارزیابی بازار از ارزش فرصت های سرمایه گذاری جاری و آینده شرکت است. این تفاوت را می توان یک ارزیابی از ارزش استراتژی رقابتی شرکت و تخصیص منابع آن تلقی نمود. ارزش بازار شرکت می‌تواند بالاتر یا پایین تر از ارزش دفتری اقتصادی دارایی های به کار گرفته شده باشد اگر شرکت به عقیده بازار استراتژی ضعیفی را اتخاذ کند و یا فاقد منابع انسانی مورد نیاز برای اجرای یک استراتژی خوب به طور موفقیت آمیز باشد، ارزش شرکت در بازار به میزان پایین برآورد خواهد شد که ممکن است حتی زیر ارزش دفتری اقتصادی دارایی های آن باشد. (داداشی خالص،۱۳۸۷)

۲-۶-۴-۳-ارزش افزوده بازار

در سیستم مدیریت مبتنی بر ارزش از آنجا که نخستین هدف بنگاه‌ها ثروت آفرینی برای سهام داران است لذا اندازه مهمی که به عنوان شاخص ارزش آفرینی واحدهای تجاری برای سهام داران در نظر گرفته می‌شود اندازه ارزش افزوده‌ بازار است. این اندازه یک اندازه خارجی از ارزیابی عملکرد است و تبلور دیدگاه بازار سرمایه نسبت به ارزش‌های شرکت است. افراد حرفه‌ای ارزش افزوده‌ بازار را بهترین اندازه عملکرد مبتنی بر ارزش می‌دانند.

ارزش افزوده‌ بازار از تفاوت بین ارزش بازار شرکت (شامل سهام و بدهی) و جمع سرمایه‌ سرمایه‌گذاری شده در شرکت به دست می‌آید: (دستگیر و ایزدی نیا، ۱۳۸۲)

۲-۶-۴-۴-ارزش افزوده سهامدار

۱- منفی­گرایی / بدبینی^[۳۶]

تمرکز عمیق و مداوم بر جنبه‌های منفی زندگی (درد، مرگ، دلخوری، فقدان، عدم توافق، تعارض، گناه، مشکلات حل­نشده، اشتباهات بالقوه، خیانت، کارهایی که اشتباه انجام می‌شود و …) همراه با دست­کم گرفتن جنبه‌های مثبت و خوش­بینانه زندگی یا غفلت از آن‌ ها است. این طرح­واره معمولا شامل انتظارات افراطی در طیف وسیعی از موقعیت‌های کاری، مالی و بین ­فردی است که خود این حالت منجر به اشتباهات شدیدی می‌شود، به­ طوری که شخص در نهایت احساس می‌کند زندگی شخصی‌اش از هم پاشیده است. اغلب باعث ترس غیرمعمول از اشتباه کردن می‌شود، اشتباهی که ممکن است منجر به ورشکستگی مالی، فقدان، تحقیر و سر افکندگی یا گیر افتادن در یک موقعیت بد بشود. از آن­جا که نتایج منفی چنین حالت‌هایی، اغراق­آمیز است، مشخصه این بیماران، نگرانی مزمن، گوش به زنگی، غرزدن یا بلاتکلیفی است.

۲- بازداری هیجانی^[۳۷]

بازداری افراطی اعمال، احساسات و ارتباطات خودانگیخته که معمولا به­منظور اجتناب از طرد دیگران، احساس شرمندگی و از دست دادن کنترل بر تکانه‌های شخصی صورت می‌گیرد. معمول‌ترین حوزه هایی که بازداری ‌در مورد آن‌ ها اعمال می‌شود عبارت‌اند از:

الف) بازداری از بروز خشم و پرخاشگری.

ب) بازداری از بیان تکانه‌های مثبت (از قبیل خوشحالی، محبت، برانگیختگی جنسی و بازی).

ج) بازداری از بیان آسیب­پذیری یا بیان راحت و صریح احساسات و نیازهای شخصی. تأکید افراطی بر عقلانیت و نادیده­گرفتن هیجان‌ها.

۳- معیارهای سرسختانه / عیب­جویی افراطی^[۳۸]

باور اساسی مبنی بر این­که فرد برای رسیدن به معیارهای بلندپروازانه درباره رفتار و عملکرد خود، باید کوشش فراوانی به خرج دهد و این کار معمولا برای جلوگیری از انتقاد صورت می‌گیرد. این طرح­واره به­ طور معمول در خانواده هایی به ­وجود می‌آید که تحت فشارند، نسبت به خودشان و دیگران بیش از حد عیب­جویی می‌کنند و توقع دارند کارها با کیفیت عالی و در کوتاه‌ترین زمان انجام شوند. این طرح­واره اغلب منجر به نقص‌های جدی در احساس لذت، آرامش، سلامتی، احساس ارزشمندی، پیشرفت یا روابط رضایت­مندانه می‌شود و معمولا به شکل‌های زیر بروز می‌کند:

الف) بی­نقص­گرایی، توجه غیرمعمول به جزئیات یا ارزیابی کمتر از حد عملکرد خود در مقایسه با عملکرد دیگران.

ب) قوانین غیرقابل انعطاف و (بایدها) در بسیاری از حوزه های زندگی از جمله معیارهای بالا و غیرواقع­بینانه اخلاقی، فرهنگی و مذهبی.

ج) دغدغه زمان و کارآمدی به­منظور کار بیشتر.

۴- تنبیه^[۳۹]

باور اساسی مبنی بر این­که افراد باید به­خاطر اشتباهاتشان، شدیداً تنبیه شوند. اغلب شامل احساس خشم، نابردباری و بی­صبری نسبت به کسانی (از جمله خود فرد) است که طبق معیارها و انتظارات او عمل نکرده‌اند. معمولا این­گونه افراد، به­ دلیل در نظر نگرفتن شرایط ویژه، نادیده گرفتن مشکلات دیگران و عدم همدلی با احساسات آن‌ ها، نمی‌توانند از اشتباهات خودشان و دیگران چشم­پوشی کنند (یانگ، ۲۰۰۳).

۶-۲ عملکردهای طرح­واره:

دو عملکرد اصلی طرح­واره­ها عبارتند از تداوم طرح­واره و بهبود طرح­واره.

۱-۶-۲ تداوم طرح­واره

تداوم طرح­واره به هر چیزی اشاره دارد که بیمار انجام می­دهد (درونی یا رفتاری) تا وضعیت فعلی طرح­واره را حفظ کند. تداوم طرح­واره، تمام افکار، احساس­ها و رفتارهایی را در بر ‌می‌گیرد که به­جای بهبود طرح­واره، در نهایت باعث تقویت آن می­ شود. طرح­واره­ها توسط سه سازوکار اولیه تداوم می­یابند: تحریف­های شناختی، الگوهای زندگی خودآسیب­رسان و سبک­های مقابله­ای. فرد خود از طریق فرایند تحریف­های شناختی، موقعیت­ها را به­گونه ­ای سوء­تعبیر می­ کند که باعث تقویت طرح­واره می­ شود. فرد از طریق تحریف، بر اطلاعات همخوان با طرح­واره انگشت می­ گذارد و اطلاعاتی را که با طرح­واره منافات دارد، نادیده ‌می‌گیرد یا کم­ارزش می­شمرد. از نظر عاطفی، فرد ممکن است هیجان­های مرتبط با یک طرح­واره را بلوکه کند. وقتی­که عاطفه بلوکه می­ شود، طرح­واره به سطح آگاهی نمی­رسد، لذا نمی­تواند در جهت تغییر یا بهبود آن گام­های مؤثری برداشت. از نظر رفتاری، فرد، درگیر الگوهای خودآسیب­رسان، انتخاب ناهشیارانه و ماندن در موقعیت­ها و روابطی می­ شود که باعث برانگیختگی و تداوم طرح­واره می­ شود و درعین حال از برقراری روابطی که منجر به بهبود طرح­واره می­ شود، اجتناب می­ کند. ازلحاظ بین ­فردی بیماران به­گونه ­ای با افراد رابطه برقرارمی­کنندکه پاسخ­های منفی آن­هارابرمی­انگیزد، لذا این­کار منجر به تقویت طرح­واره خودشان می­ شود (یانگ و همکاران، ۱۳۸۹).

۲-۶-۲ بهبود طرح­واره

هدف نهایی طرح­واره درمانی، بهبود طرح­واره است. از آن­جایی­که طرح­واره، مجموعه ­ای از خاطرات، هیجان­ها، احساس­های بدنی و شناخت­واره­هاست، بهبود طرح­واره به کاهش تمام این موارد مربوط می­ شود: شدت خاطرات مرتبط با طرح­واره، فعال شدن هیجانی طرح­واره، نیرومندی احساس­های بدنی و ناسازگاری شناخت­واره. بهبود طرح­واره همچنین یک سری تغییرات رفتاری به­دنبال خواهد داشت به­ طوری که بیماران یاد می­ گیرند سبک­های مقابله سازگار را جانشین سبک­های مقابله ناسازگار کنند. همان­طور که طرح­واره بهبود می­یابد، شدت و تعداد دفعات فعال شدن آن به­ طور قابل توجهی کاهش پیدا می­ کند. با این حال اگر طرح­واره فعال شود، بیمار درماندگی کمتری تجربه می­ کند و خیلی سریع به حالت عادی بر می­گردد. اغلب روند بهبود طرح­واره، دشوار و طولانی است.طرح­واره­ها به­سختی تغییر ‌می‌کنند، چون عمیقا با باورهای فرد راجع به خودش و محیط پیرامونش گره خورده­اند. طرح­واره­ها، اغلب تمام چیزهایی هستند که بیمار می­داند و علی­رغم آن­که ممکن است مخرب باشند، اما برای بیمار، احساس ایمنی و پیش ­بینی­پذیری به ارمغان می ­آورند. بیماران در برابر از دست دادن طرح­واره­ها، مقاومت ‌می‌کنند، زیرا طرح­واره­ها هسته اصلی هویت آن­ها را تشکیل می­ دهند. دست کشیدن از طرح­واره برای آن­ها بسیار نا گوار است. از این­رو، مقاومت در درمان، نوعی صیانت ذات محسوب می­ شود زیرا مقاومت، تلاشی است برای حفظ کنترل و یکپارچگی درونی. دست کشیدن از طرح­واره به­معنای صرف­نظر کردن از دانشی است که فرد نسبت به خود و جهان دارد (یانگ، ۲۰۰۳).

استقلال سنگ زیربنای حرفه حسابرسی است. ‌بنابرین‏ آشنایی با مفهوم و ادبیات استقلال حسابرسان و عوامل تأثیر گذار بر آن اهمیت وافری دارد. افراد زیادی با مفاهیم و ادبیات مربوط به استقلال درگیر بوده‌اند. در همین ابتدا باید تأکید کرد که مفهوم استقلال در گذر زمان تغییر ‌کرده‌است و همراه با تغییراتی که در پاسخ به نیازهای جامعه در حوزه خدمات قابل ارائه توسط حسابداران رسمی ایجاد می‌شود، باز هم تغییر خواهد نمود. اما واضح است که از بین رفتن سنگ زیربنای هر حرفه ای باعث رکود و از بین رفتن آن حرفه می‌شود. به دلیل اهمیت فوق‌العاده استقلال حسابرسان است که در سال‌های اخیر پدیده تغییر حسابرسان به عنوان عامل مؤثر بر استقلال آن ها مورد توجه محققان حسابداری قرار گرفته است.

پدیده تغییر حسابرسان به دلیل موارد بسیار مهم این تغییر در سال‌های اخیر مورد توجه حرفه و قانون گذاران قرار گرفته است. به دلیل اهمیت بسیار زیاد موضوع کمیسیون بورس اوراق بهادار در آمریکا شرکت‌ها را به پر کردن فرم K8 الزام نموده است. در این فرم اطلاعاتی شامل:

۱-آیا شرکت اقدام به خاتمه رابطه ‌کرده‌است یا حسابرس

۲-انواع گزارش‌های منتشر شده طی دو سال گذشته توسط حسابرس

۳-هر گونه عدم توافق در رابطه با اصول حسابداری استفاده شده توسط شرکت

۴-هر گونه ضعف و کاستی در کنترل داخلی شرکت در ارتباط با قانون ساربینز-اکسلی

۵-عدم اطمینان حسابرس به مدیریت و نمایندگان آن

۶-آیا حسابرس با توضیحات شرکت ‌در مورد علت خاتمه خدمت حسابرس موافق است.این موضوع با یک نامه توسط حسابرس قبلی باید به اطلاع SEC برسد.

پدیده تغییر حسابرسان به دو شکل می‌تواند به وجود آیداول استعفاء توسط حسابرس عمدتاً به دلیل اوضاع وخیم مالی صاحب کار مثلا افزایش خطر ناشی از یک ریسک دعوای حقوقی رخ می‌دهد که تحقیقات نشان می‌دهد این گونه تغییر در حسابرس با یک کاهش در ارزش سهام شرکت همراه است.

دوم برکناری حسابرس: شرکت‌ها عمدتاً سعی درکتمان دلیل برکناری حسابرس دارند و این مشکل تغییر در حسابرس معمولا به طور مکرر در شرکت مذبور اتفاق می‌افتد.شایان ذکر است بررسی تغییر حسابرس ناشی از استعفا باید متفاوت از بررسی تغییر حسابرس برکنار شده صورت گیرد.نتایج حاصل از بررسی فرم‌های K8 برای سال‌های ۲۰۰۵ و۲۰۰۶ که در ارتباط با تغییر حسابرس توسط گروث ‌و توماس^[۱۸] انجام شدمنتشر شده به شرح زیر می‌باشد:

طی سال‌های ۲۰۰۵ و۲۰۰۶ به ترتیب ۱۵۱۵ شرکت و۱۳۹۴ شرکت اقدام به تغییر حسابرسان نموده است از این میان برای سال ۲۰۰۵، ۱۰۸۵ شرکت ۷۱درصد و برای سال ۲۰۰۶، ۱۰۱۱ شرکت ۷۲درصد هیچ توصیفی برای تغییر حسابرس خود ارائه ننموده است در واقع سهام دار و سایر استفاده‌ کنندگان صورت‌های مالی را در بی خبری و تاریکی رها نموده‌اند. ‌در مورد شرکت‌هایی که علت تغییر را در فرم K8 بیان نموده اند به شرح زیر است:(گروث ‌و توماس، ۲۰۰۷)

وضعیت‌های گوناگون سبب می‌شود تا شرکت و حسابرس تصمیم به پایان رابطه فی مابین بگیرند از جمله می‌توان به ضعف در کنترل‌های داخلی، عدم توافق با یک رویه حسابداری انتخاب شده توسط شرکت،عدم امکان اعتماد به مدیریت شرکت، محدودیت در دامنه رسیدگی و اعمال غیر قانونی اشاره کرد.

جدول ۲-۱) بررسی علل تغییرات حسابرسان

۲۰۰۵

۲۰۰۶

علل تغییرات حسابرسان

تعداد

درصد

تعداد

درصد

تغییر در مدیریت شرکت‌ها

۹۵

۶٫۳

۹۳

۶٫۷

ادغام شرکت‌ها

۳۷

۲٫۴

۶۶

۲٫۷

حق الزحمه حسابرسی

۴۹

۳٫۲

۲۴

۱٫۷

عدم اطمینان به صاحب کار

۱۴

۰٫۹

۱۵

۱٫۱

عدم توافق در به کارگیری رویه حسابداری

۲۸

۱٫۸

۱۳

۰٫۹

محدودیت در رسیدگی

۱۶

۱٫۱

۱۹

۱٫۴

اظهار نظر حسابرس

۹۵

۶٫۳

۱

۰٫۱

مشکل در تداوم فعالیت

۸

۰٫۵

۳

۰٫۲

عدم رعایت الزامات SEC

۶۱

۴

۳۷

۲٫۷

سایر

۹۵

۶٫۳

۱۰۰

۷٫۲

بدون ارائه دلائل

۱٫۰۸۵

۷۱٫۶

۱٫۰۱

۷۲٫۵

محدودیت در منابع مالی شرکت

۱۶

۱٫۱

۱۹

۱٫۴

جمع

۱۵۱۵

۱۳۹۴

منبع:(جعفری، ۱۳۸۷)

۲-۲-۵-۱-اظهارنظر حسابرس

محصول نهایی حسابرس مستقل یک اظهار نظر صریح حرفه ای نسبت به مطلوبیت صورت‌های مالی از تمام جنبه‌های با اهمیت در انطباق با اصول استاندارد‌های حسابداری.اظهار نظر به نتیجه گیری و نظر صریح درباره مجموعه صورت‌های مالی گفته می‌شود(سازمان حسابرسی، ۱۳۸۶).

تحقیقات متعددی در زمینه وجود رابطه بین اظهار نظر حسابرس وتغییر حسابرس انجام گرفته که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تحقیقات کریشنان^[۱۹](۲۰۰۲)وی با بررسی فرم K8 نتایج زیر را استخراج نموده است:

۱-چهار درصد بین اطلاعات ارائه شده توسط شرکت با نامه حسابرس مغایرت وجود دارد.

۲-بیست و هشت درصد تغییر حسابرس به علت عدم توافق نسبت به بندهای گزارش حسابرس بوده است.

۳-دوازده درصد از موارد تغییر حسابرسان فرم مربوط را پر نکرده اند.

تحقیقات لینوکس^[۲۰](۲۰۰۳) وی در تحقیق خود دلایل متعددی را برای تغییر حسابرس ذکر می‌کند از جمله نوع اظهار نظر حسابرس را یکی از عوامل اصلی تغییر حسابرس نام می‌برند.

تحقیقات جانسون و لایز^[۲۱](۱۹۹۰) در تحقیق خود ‌به این نتیجه رسیدند که شرکت‌ها زمانی که اظهار نظر مشروط دریافت می‌کنند به فکر تغییر حسابرس خود می‌افتند.

تحقیقات چاوو و رایس^[۲۲](۱۹۸۲) نشان می‌دهند بندهای توضیحی گزارش حسابرس اثر منفی بر روی قیمت سهام دارند همچنین اظهار نظر حسابرس و بندهای توضیحی در تغییر حسابرسان اثر مثبت دارند.

تحقیقات کیم و پارک^[۲۳](۲۰۰۶) تحقیقات تجربی آن ها نشان می‌دهد عکس العمل بازار به تغییر حسابرس بر روی ارزش سهام شرکت‌ها منفی است.در مقایسه با شرکت‌هایی که اقدام به تغییر حسابرس نکرده اند.

ریدوشیف ^[۲۴](۱۹۸۵) یافته های آن ها نشان می‌دهد عکس العمل بازار نسبت به تغییر حسابرس بر روی ارزش بازار سهام منفی است ‌بنابرین‏ شرکت‌های بزرگ سعی در اجتناب و تغییر حسابرس دارند ولکن بیشتر تغییر حسابرس در شرکت‌هایی با مقیاس کوچک اتفاق می‌افتد. شرکت طی سال‌های ۲۰۰۶ حداقل ۲ بار حسابرس خود را تغییر داده‌اند که اکثر آن ها از جمله شرکت‌های کوچک محسوب می‌شود(برانسون و بریش، ۲۰۰۴).

۲-۲-۵-۲-کاهش حق الزحمه حسابرسی

یکی از مباحث قابل طرح درباره تغییر حسابرسان، افزایش هزینه های ناشی از فقدان شناخت حسابرسان از کسب و کار و صنعت شرکت‌های صاحب کار است. پذیرش این استدلال توجیه کافی برای مردود شمردن تغییرحسابرس را به دست نمی‌دهد، به هر حال، اگر هزینه های حسابرس و صاحب کار افزایش پیدا کند در واقع، هزینه های آن را شرکت متقبل می‌شود. افزون براین، هزینه های انجام حسابرسی به سهام‌داران منتقل خواهد شد و سهام‌داران حاضرند پول بیشتری پرداخت کرده و در عوض اظهار نظر مستقل‌تری از حسابرسان ‌در مورد صورت‌های مالی مدیریت به دست آورند.

سهام‌داران کنترل کننده با ماهیت های متفاوت،به دنبال اهداف سودآوری و استراتژی های متفاوتی هستند که منجر به عملکرد متفاوتی می شود.بر خلاف مالکیت متمرکز، در شرایط وجود مالکیت توزیع شده و گسترده، سهام‌داران دیگر نمی توانند در سیاست گذاری شرکت حضور داشته باشند. در این حالت مدیران شرکت را پیش می‌برند و اتحاد منافع بین مدیران و سهام‌داران به وسیله انتخاب مدیران مناسب، نظارت برآنها و درصورت لزوم جایگزینی آن ها از طریق بازار سرمایه صورت می‌گیرد.شواهد مرتبط با شرکت هایی با ترکیب مالکیت بسیار متمرکز،که خودرا در معرض نظام و نظارت بازار قرار داده‌اند، ساختارحاکمیت شرکتی پیچیده ای را نشان می‌دهد.حضور هم زمان سهامدار کنترل کننده وسهامداران جزپراکنده در شرکت ها درشرایطی که حفاظت از سهام‌داران اقلیت در بازار ضعیف است، اثر نظارتی بازار را زیرسوال می‌برد.اوزار ویاماک به تحقیق این موضوع پرداختند که آیا وجود و میزان کنترل بازار از طریق سهامدار جز در شرایطی که ترکیب سهام‌داران متمرکز وجود دارد،به تفاوت در عملکرد شرکت منجر می شود. طبق تحقیق ملو و پارسونز^[۴۳] (۱۹۹۸) سهام‌داران بزرگ ومتمرکز یک نقش نظارتی ایفا می‌کنند که ارزش سهام را برای سهامدارن اقلیت افزایش می‌دهد.با ‌وجود آن پورترو دیگران^[۴۴](۲۰۰۰) ‌معتقدند که تمرکزمالکیت می‌تواند به افراددرون سازمانی(مدیران و مالکین)فرصت انتقال منافع اقلیت به اکثریت را فراهم سازد.درچنین شرایطی که سهام‌داران کنترل کننده می توانندنقش های متضادی را بازی کنند، این سوال پیش می‌آید که آیاسهامداران کنترل کننده یا داخلی به نظام و نظارت بازار پاسخ خواهند داد. درپاسخ ‌به این سوال اوزرو یاماک به بررسی اثرات کنترلی مازادبررابطه بین تمرکز مالکیت و عملکردشرکت پرداختند.به عبارت دیگربه دنبال این موضوع بودند که چگونه حضورومیزان سهام‌داران جزبر رابطه بین زمینه‌های مختلف عملکردشرکت وسهامداران تمرکزمالکیت تاثیرمی گذارد.علاوه بر این آن ها به دنبال تحقیق تامسون و پیدرسن^[۴۵] (۲۰۰۰) این موضوع را بررسی کردند که آیا تفاوت در هویت سهام‌داران کنترل کننده بر اثر بازار بر عملکرد شرکت های مذبور مؤثر است.

اوزر و یاماک شرکت های موجود در بازار سهام ‌استانبول را که کلا شامل ۲۹۹ شرکت در پایان سال ۱۹۹۹ بود به عنوان نمونه اولیه خود در نظر گرفتند که از بین آن ها ۲۰۴ شرکت دارای سهامدار عمده کنترل کننده بود که پس از حذف شرکت های سرمایه گذاری نمونه آن ها مشتمل بر ۱۵۳ شرکت گردید. با این نمونه آن ها به دنبال بررسی این موضوع بودند که آیا وجود سهام‌داران جز در ترکیب سهام‌داران هم زمان با سهام‌داران کنترل کننده بر عملکرد شرکت تاثیر دارد و آیا ماهیت سهامدار کنترل کننده بر روابط مذبور مؤثر است. ایشان متغیرهایی از قبیل بازده دارایی ها، بازده حقوق صاحبان سهام، بازده فروش، نرخ رشد فروش و گردش دارایی ها را به عنوان معیارهایی برای عملکرد شرکت در نظر گرفتند نتایج حاصل از تحقیق آن ها نشان داد که رابطه بین ترکیب مالکیت و عملکرد شرکت تنها برای متغیرهای بازده دارایی ها و بازده حقوق و صاحبان سهام با اهمیت است و نرخ سود و بازده فروش ارتباط معنادار با ترکیب سهام‌داران نداشتند. ایشان یکی از دلایل آن را تعیین دو عامل مذبور از طریق شرایط رقابتی بازار نه ترکیب سهام‌داران دانستند. طبق تحقیق ایشان سطح تمرکز تاثیری بر عملکرد شرکت نداشته است و صرفا وجود تمرکز مهم بوده است. وجود سهام‌داران جز هم اثرات نظارتی بر عملکرد شرکت های با سهام‌داران متمرکز داشته است. به طوری که ‌در مورد دو عامل بازده دارایی ها و بازده حقوق صاحبان سهام، افزایش درصد مالکیت سهام‌داران جز، اثر منفی بر عملکرد شرکت هم داشته است. این امر – می‌تواند نشانگر افزایش عدم همسویی بین سهام‌داران جز و سهام‌داران کنترل کننده باشد.

۲-۲-۲-۱۱ اهمیت حضور سهام‌داران عمده در حاکمیت شرکتی

در نیمه دوم قرن بیستم در بسیاری از شرکت ها سرمایه گذاران نهادی یکی از مهم ترین اجزای در نیمه دوم قرن بیستم در بسیاری از شرکت ها سرمایه گذاران نهادی یکی از مهم ترین اجزای بازار سرمایه شدند. برای مثال در امریکا سهام‌داران نهادی از ۱/۶% از کل مالکیت شرکت ها در سال ۱۹۵۰ به بیش از ۵۰% در سال ۲۰۰۲ رسید. دارایی هایی که در اختیار سرمایه گذاران نهادی در سایر بازارها قرار دارند نیز رشد یافته است. برای مثال کل دارایی های مالی در اختیار سازمان های اتحادیه اروپا بیش از ۱۵۰% در بین سال های ۹۲ تا ۹۹ رشد داشته است. هر چند در کشورهای با بازارهای سرمایه نو ظهور نقش سرمایه گذاران نهادی خیلی برجسته نمی باشد.

لیکن خصوصی سازی برای تاثیر گذاری بر دارایی های مالی نهادها شروع شده است و لذا بر بازار سرمایه این اقتصادها نیز تاثیر خواهد گذاشت.با توجه به تفاوت های موجود در مالکیت نهادی بین بازارها، نقش نظارتی سهام‌داران نهادی، در اقتصادهای مالکیت غیر متمرکز، در مقایسه با اقتصادهایی با حضور سهام‌داران کنترل کننده (عمده)، متفاوت می‌باشد. نقش مناسب سهام‌داران نهادی در هر اقتصادی یک موضوع بحث برانگیز است. سهام‌داران به عنوان مالکین شرکت ها دارای حقوق مشخص همانند انتخاب هیات مدیره، هستند. که آن ها نیز به عنوان نماینده سهام‌داران، مسئولیت نظارت بر مدیران شرکت و عملکرد آن ها را دارند. اگر سهام‌داران همانند سرمایه گذاران نهادی از عملکرد هیات مدیره (و احتمالا” عملکرد شرکت) راضینباشند. آن ها سه انگیزه دارند: سهام خود را بفروشند، سهام خود را نگه دارند، لیکن نارضایتی خود را اعلام کند و یا سهام خود را نگه دارند ولی هیچ اقدامی نکنند. سوالی که مطرح هست این است که تحت چه شرایطی سهام‌داران گزینه دوم را انتخاب نموده و در نظارت وارد می‌شوند.

۲-۲-۲-۱۲ سهام‌داران نهادی و عمده به عنوان ناظر

جدایی مدیریت از مالکیت تنها دلیل ایجاد مسئله نمایندگی بین سهام‌داران و مدیران نمی باشند. بلکه پراکندگی سهام‌داران شرکت در تعداد زیادی سهامدار کوچک نیز می‌تواند دلیلی بر آن باشد. در یک ترکیب مالکیت گسترده، هیچ یک از سهام‌داران کوچک انگیزه ای برای نظارت بر مدیریت شرکت ندارند،زیرا در این صورت هر شخص که بخواهد نظارت کند باید هزینه های مرتبط را بپردازد و این در حالی است که همه بقیه سهام‌داران نیز از منافع آن استفاده می‌کنند؛ ‌بنابرین‏ میزان و ماهیت مسئله نمایندگی مستقیما” به ترکیب مالکیت بستگی دارد. رویه^۱ (۱۹۹۰).

تنوع ترکیب در کشورهای دنیا، تنوع در شکل، نتایج و راه حل های مشکل نمایندگی بین مدیران و سهام‌داران را نیز در پی خواهد داشت. در کشورهایی که مالکیت در اختیار سهام‌داران عمده می‌باشد، مسئله نمایندگی حاصل از مالکیت شاید خیلی متداول نباشد.

چنان که ذکر شد ،اساس بحث پیرامون ارزش ویژه برند ، آگاهی از برند است. اگر بتوان آگاهی از برند را اظهار کرد ،فرایند بعدی ، خلق نقشه ای از تداعیات مصرف کننده می‌باشد که شامل عناصر فوق الذکر است .محتوا ، خود یک مورد است ، اما ارزش ویژه برند باید ارزشی را ارائه کند که در مقابل رقبا قابل اندازه گیری باشد.

برند گذاری که می‌خواهد از ارزش ویژه بالا برخوردار باشد ، لازم است تا تداعیاتی مطلوب تر^[۷۵] ، قوی تر^[۷۶] ، و منحصر به فردتری^[۷۷] را برای مصرف کننده به نسبت تصویر برند رقبا ایجاد کند.

• • مطلوبیت : بیانگر آن است که آیا تداعیات همه جانبه برند در ذهن مصرف کننده از تداعیات ناشی از سایر برندها بیشتر است و یا کم تر.در واقع ، آیا مشخصات کلی برند چنان مطلوب است که بر رفتار مصرف تاثیر گذار باشد ؟

• • قوت تداعیات : برند به شیوه ای که تداعیات در شبکه ارتباطی با فعال شدن گره برند انتشار می‌یابند، معطوف است.تداعیات قوی به سرعت ظاهر می‌شوند و نیازمند توجه هستند (باعث می‌شوند که مصرف کننده به اطلاعات ذخیره شده در تداعیات دقت کند.)

• منحصر به فرد بودن تداعیات : برند که ارزش ویژه مبتنی بر مصرف کننده خوبی دارا است ، می‌تواند مدعی برخی تداعیات منحصر به فرد باشد .تداعیات منحصر به فرد،نقطه منحصر به فرد فروش برند است.

‌بنابرین‏ یک برند از ارزش ویژه مبتنی بر مصرف کننده مثبت (یا منفی ) برخوردار است ، اگر مصرف کنندگان با مطلوبیت بیشتر (کم تر ) به محصول ، قیمت ، ترفیعات و یا توزیع آن در مقایسه با آنچه در قبال همین آمیخته بازاریابی در نسخه ای بی نام و جعلی از محصول یا خدمت انجام می‌دهند ، عکس العمل نشان دهند. ( کلر، ۱۹۹۳ )

رحیم نیا و فاطمی ، (۲۰۱۲) در پژوهش خود با عنوان « بررسی نقش واسط ارزش ویژه برند مبتنی بر مشتری در تأثیر ارتباط موفق با مشتری و تصویر برند در هتل های ۵ ستاره مشهد» به بررسی نقش واسط ارزش ویژه برند در تاثیر ارتباط موفق با مشتری و تصویر برند پرداختند که نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از ان است که متغیر ارتباط با مشتری تاثیر مثبت معناداری بر ارزش ویژه برند و تصویر برند داشته است، هم چنین تاثیر مثبت معنادار ارزش ویژه برند بر تصویر برند تأیید شد.در این تحقیق اثر غیر مستقیم ارتباط موفق با مشتری بر تصویر برند بیشتر از اثر مستقیم آن است و نقش واسط ارزش ویژه برند تأیید شد،به طوری که نشان دهنده مؤثر بودن این متغیر در بهبود رابطه بین ارتباط موفق با مشتری و تصویر برند است.

۹-۷-۲نگرش برند :

مفهوم نگرش بسیار گسترده است و حوزه های مختلفی از این مفهوم استفاده می‌کنند.

نگرش برند را ارزیابی کلی فرد از یک نام تجاری تعریف کرده‌اند.این بدان معنی است که نگرش نسبت به برند به طور عمده به برداشت مصرف کننده ‌در مورد آن نام تجاری بستگی دارد ( دلگادو و مونرا ^[۷۸]،۲۰۰۵ (.

نگرش نسبت به یک موضوع یک امر غریزی نبوده و قابل اندازه گیری است لذا می توان آن را با بهره گرفتن از استراتژی های ارتباط بازاریابی خلق کرد یا تغییر داد. نگرش نقش بسیار مهمی در تعیین رفتار دارد.

نگرش برند به عنوان قدردانی کلی مصرف کننده از برند تعریف شده است.(میشل و اولسون ^[۷۹] ، ۱۹۸۸ )

نگرش ها بر اساس ارزش ها و باورها شکل می گیرند که قابل یادگیری هستند.در واقع نگرش ها بیانگر احساسات درونی هستند که احساس تمایل یا عدم تمایل یک فرد نسبت به برخی از «محرک ها» و یا «اشیا» را نشان می‌دهند.نگرش ها به عنوان حاصل فرآیندهای روانشناختی در نظر گرفته شده اند.‌به این معنی که به طور مستقیم قابل مشاهده نیستند ، و تنها از طریق آنچه که افراد می‌گویند یا انجام می‌دهند استنباط می‌شوند، نگرش ممکن است توسط تاثیرات ناشی از ۴ منبع اصلی به دست آید و یا اصلاح شود.قرارگرفتن در معرض اطلاعات ، عضویت در گروه ، محیط و نیاز به رضایت . (فرانسن^[۸۰] و همکاران ، ۲۰۰۸ )

به عقیده کلر ، (۱۹۹۳) برای ایجاد یک نگرش مثبت ، مشتری باید ‌به این باور برسد که کالای این برند ویژگی هایی دارد که می‌تواند نیازهای او را برطرف نماید.

۱-۹-۷-۲اجزا نگرش :

نگرش شامل ۳ جز اصلی است که در عین حالی که از یکدیگر مستقل اند اما به هم مرتبط هستند ، این ۳ جز عبارت اند از :

جز شناختی^[۸۱] : عبارت است از دانش و یا شناخت محصول پس از یکپارچه سازی تجربه و یا اطلاعات به دست آمده . به هر میزان که باورهای مثبت بیشتری نسبت به یک برند در ذهن افراد به وجود آیند و هرچقدر این باورها قوی تر باشند ، به همان نسبت جز شناختی نگرش های آن ها نسبت به یک محصول کامل تر می شود و در نتیجه نگرش بهتر و مثبت تری نسبت به برند پیدا خواهند کرد.این منطق پایه و اساس مدل چند خصیصه ای نگرش در افراد است . (وانگ^[۸۲] و همکاران ، ۲۰۰۶ )

جز عاطفی^[۸۳] : احساس یا واکنش عاطفی مصرف کننده نسبت به محصول یا نام تجاری است که ارزیابی کلی مصرف کننده نسبت به محصول را نشان می‌دهد. (وانگ و همکاران ، ۲۰۰۶ ) از آنجا که محصولات ‌بر اساس چارچوب موقعیتی خاصی مورد ارزیابی قرار می گیرند واکنش های احساسی افراد نسبت به محصول می‌تواند با تغییر شرایط تغییر کنند.هم چنین به خاطر شیوه های انگیزشی ، شخصیت، تجارب گذشته ، ‌گروه‌های مرجع و شرایط فیزیکی متمایز افراد نسبت به یکدیگر ارزیابی آن ها از باورهای مشابه متفاوت است . ( یو ، دونتو و لی ^[۸۴]، ۲۰۰۰ )

جز رفتاری^[۸۵] : تمایل فرد در بروز واکنش خاص نسبت به یک محصول است ( وانگ و همکاران ، ۲۰۰۶ )

در تحقیقات بازاریابی ،جزء رفتاری اغلب به عنوان قصد خرید مصرف کننده بیان می شود.شاخص قصد خریدار برای ارزیابی احتمال خرید مصرف کننده و یا رفتاری خاص استفاده می شود.شاخص نیت رفتار در تحقیقات بازاریابی تجاری کاربرد گسترده ای دارد.

پورتر (۱۹۷۴) معتقد است که نگرش های تجاری بدین دلیل اهمیت دارند که آن ها اغلب در پردازش سطح پایین به عنوان یک نشانه اکتشافی برای کاهش ریسک و یا برای کمک به مصرف کننده در انتخاب سریع یک نام تجاری استفاده می‌شوند.

۱۰-۷-۲تجربه برند :

در ادبیات بازاریابی ،مفهوم تجربه در زمینه‌های مختلف همچون تجربه خرید،تجربه محصول،تجربه زیبایی،تجربه سرویس دهی و تجربه مصرف،تجربه مصرف کننده بحث و بررسی شده است.تجربه برند به معنای پاسخ درونی(احساسی،عاطفی و شناختی)مصرف کننده و همچنین پاسخ رفتاری وی به محرک های برند است.این محرک ها شامل طراحی،بسته بندی،هویت برند و مفهوم هایی از این قبیل است.تجربه برند می‌تواند مثبت یا منفی باشد و از آن مهم تر اینکه این تجربه توانایی تاثیر بر میزان رضایت و وفاداری مصرف کننده را نیز دارد(زارانتونلو و اسمیت^[۸۶] ، ۲۰۱۰(