زمانی که حسابرس اظهارنظر خود را بر اساس عدم برقراری تداوم فعالیت صادر می‌کند، بدان معنا است که به نظر حسابرس، شرکت نمی تواند در ۱۲ ماه اینده از ورشکسته شدن جلوگیری کند. تعدادی از مواد تغییر حسابرس به دلیل عدم برقراری فرض تداوم فعالیت رخ داده است. اغلب حسابرسان از ادامه کار با چنین شرکتهایی خودداری می‌کنند؛ زیرا تصور بر این است که در صورت برقرار نبودن فرض تداوم فعالیت ، ریسک افزایش می‌یابد. در مواردی نیز صاحبکاران به دلیل ناراضی بودن از چنین اظهارنظرهایی حسابرسان را تغییر می‌دهند و در واقع به دنبال اظهارنظر مطلوبتری هستند(تورنر و همکاران، ۲۰۰۵).

۴-۶-۱-۴) ارائه مجدد صورت‌های مالی

ارائه مجدد صورت‌های مالی ممکن است نشانه وجود مشکلات و مسائلی در بخش حسابداری شرکت باشد. اغلب چنین شرکتهایی کنترل‌های داخلی ضعیفی دارند، معمولاً بعد از ارائه مجدد، حسابرس شرکت از ادامه کار خودداری کرده و انصراف می‌دهد، زیرا تصور حسابرس این است که ریسک شرکت‌های با کنترل داخلی ضعیف ، زیاد است . یا حسابرس تغییر ‌کرده‌است زیرا شرکت بر این باور است که عدم افشای ضعفهای کنترل داخلی توسط حسابرس منجر به ارائه مجدد صورت‌های مالی شده است(تورنر و همکاران، ۲۰۰۵). بررسی‌های والاس در این زمینه نشان داد که با افزایش دفعات ارائه مجدد صورت‌های مالی توسط شرکت، تمایل به تغییر حسابرس افزایش می‌یابد(والاس، ۲۰۰۶).

۲-۱-۶-۵) عدم توافق ‌در مورد اصول حسابداری

عدم توافق، اختلافاتی است که در سطح تصمیم‌ گیری رخ می‌دهد و شامل اختلاف ‌در مورد رویه ها یا اصول حسابداری و افشا در صورت‌های مالی می شود. پژوهش‌های تجربی نشان می‌دهد که ‌صاحب‌کارانی که حسابرسانشان را بعد از عدم توافق تغییر می‌دهند، عملکرد آن ها از نظر سودآوری ضعیفتر، بدهی های آن ها بیشتر، میزان دارایی‌های جاری آن ها کمتر و عملکرد قیمت سهام آن ها از سایر شرکت‌های موجود در همان صنعت و شرکتهایی که حسابرسان خود را بدون وجود عدم توافق تغییر می‌دهند، ضعیفتر است(دالیوال و همکاران، ۱۹۹۳). احتمال این که مؤسسه‌ های حسابرسی بزرگ با صاحبکاران خود اختلاف نظر داشته باشند، بیشتر است. احتمال این که این مؤسسه‌ ها پس از عدم توافق ، حسابرس جانشین باشند، نیز بسیار کم است(تورنر و همکاران، ۲۰۰۵).

۲-۱-۶-۶) اتکا نکردن به مدیریت

زمانی که حسابرس نتواند به اطلاعات ارائه شده توسط مدیریت اتکا کند . شک و تردید ‌در مورد صداقت مدیریت و تمامیت صورت‌های مالی افزایش می‌یابد. همچنین باعث مطرح شدن سوالات جدی ‌در مورد انجام نشدن درست مسئولیت همچینن باعث مطرح نشدن درست مسئولیت کمیته حسابرسی می شود. از این رو، حسابرسان ممکن است دریابند که اطلاعات نادرست یا گمراه کننده به آن ها ارائه شده است یا دریابند که برخی از اطلاعات به آنان ارائه نشده است(تورنر و همکاران، ۲۰۰۵).

۲-۱-۶-۷) اظهارنظر مشروط

مدیران به دو دلیل سعی می‌کنند که از ارائه اظهارنظر مشروط توسط حسابرسان جلوگیری کنند: ۱) تاثیر آن بر روی قیمت بازار سهام عادی شرکت و ۲) تایر آن بر روی پاداش مدیریت . اگر الف) اظهارنظر مشروط باعث کاهش قیمت اوراق بهادار و پاداش مدیریت شود و ب) انتخاب حسابرس تحت کنترل مدیریت باشد. در این صورت ، انتظار می رود که بعد از دریافت اظهارنظر مشروط، حسابرس تغییر کند(چو و رایس، ۱۹۸۲). نتایج پژوهش‌های چاو و رایس(۱۹۸۲) در این زمینه نشان داد که: ۱) شرکت‌ها تمایل دارند پس از دریافت اظهارنظر مشروط ، حسابرسان خود را تغییر دهند. ۲) این شرکت‌ها الزاماًً به مؤسسه‌‌های حسابرسی که نسبت اظهارنظر مشروط آن ها کمتر است، مراجعه نمی کنند. ۳) این شرکت‌ها الزاماًً بعد از تغییر حسابرس اظهارنظر مقبول دریافت نمی‌کنند(مهدوی و ابراهیمی، ۱۳۸۹).

۲-۱-۶-۸) افزایش دامنه حسابرسی

اگر محدودیت در رسیدگی وجود داشته باشد، ممکن است حسابرس تغییر کند، زیرا شرکت می‌خواهد از ریسک اضافی جلوگیری کند یا ممکن است حسابرس تغییر کند، زیرا شرکت می‌خواهد از ریسک اضافی جلوگیری کند یا ممکن است حسابرس از کار حسابرس از کار حسابرسی انصراف بدهد؛ زیرا می‌خواهد از مشاجره اضافی جلوگیری کند(ترنر و همکاران، ۲۰۰۵).

۲-۱-۶-۹) تغییرات مدیریت

زمانی که مدیریت تغییر می‌کند، مدیران اجرایی جدید می‌توانند به دلیل نارضایتی از کیفیت خدمات گذشته حسابرس قبلی، نارضایتی از هزینه حسابرسی یا وابستگی حسابرس قبلی به مدیریت سابق تقاضا کنند که حسابرس شرکت تغییر کند. مدیریت جدید ممکن است صرفاً ‌به این دلیل که شرکت در جستجوی ایده های نوینی است که با رویه ها و سیاست های مدیریت پیشین ناسازگار است حسابرس جدیدی را انتخاب کند که با او در گذشته کارکرده است(شوارتز و منون، ۱۹۸۵).

۲-۱-۶-۱۰) اقدامات غیر قانونی

برخی از شرکت‌ها حسابرسان خود را در دوره تقلب تغییر داده‌اند و در بیشتر این تغییرات یک مؤسسه‌ حسابرسی کوچک جایگزین یک مؤسسه‌ حسابرسی بزرگ شده است. حسابرسان ملزم هستند که اقدامات غیر قانونی بالقوه را به هیئت مدیره و کمیته حسابرسی گزارش کنند. لازم به ذکر است که طبق بخش ۲۵ استانداردهای حسابرسی ایران، حسابرس باید در برخی شرایط خاص و پس از مشاوره با مشاور حقوقی خود، موضوع را به مقامات ذی‌صلاح قانونی و اجرایی گزارش کند. با توجه به اینکه در این گونه موارد نوع اظهارنظر حسابرس مقبول نیست. صاحبکار برای پیشگیری از ارائه اظهارنظر غیر مقبول، حسابرس خود را تغییر می‌دهد. همچنین، در صورت خودداری صاحبکار از انجام اصلاحات لازم درباره موارد عدم رعایت ، حسابرس ممکن است از کار حسابرسی انصراف بدهد(مهدوی و ابراهیمی، ۱۳۸۹).

۲-۱-۶-۱۱) محدودیت منابع

در برخی موارد، حسابرسان به دلیل محدودیت در منابع لازم برای انجام حسابرسی ، از انجام کار حسابرسی انصراف داده‌اند. احتمالاً ، با افزایش حجم کار حسابرسان برای شرکتهایی که الزامات مربوط به استقرار کنترل‌های داخلی کافی را با تأخیر اجرا کرده‌اند، این نوع انصرافها افزایش می‌یابد(ترنر و همکاران، ۲۰۰۵).

۱۲-۶-۱-۱۲) ورشکستگی

شرکت‌های ورشکسته نباید بنا به دلایل زیر تصمیم به تغییر حسابرس گیرند(شوارتز و منون، ۱۹۸۵):

۱) اختلافات ‌در مورد روش های حسابداری؛ مدیران شرکت‌های ورشکسته روش های حسابداری را ترجیح می‌دهند که سود را بیشتر نشان دهد. ۲) نارضایتی از نوع اظهارنظر حسابرس؛ بدتر شدن وضع مالی صاحبکار ممکن است منجر ‌به این شود که حسابرس به ارائه اظهارنظر مشروط اصرار ورزد. ۳) نارضایتی از حسابرس به دلیل ناتوانی او در کشف ضعفهای با اهمیت در کنترل‌های داخلی در حسابداری یا اشتباهات با اهمیت در سوابق شرکت، یافته های پژوهش شوارتز و منون (۱۹۸۵) نشان داد که شرکت‌های ورشکسته نسبت به شرکت‌های سالم تمایل بیشتری به تغییر حسابرس دارند.

۲-۱-۶-۱۳) ادغام

هم ادغام صاحبکاران و هم ادغام مؤسسه‌ های حسابرسی، به تغییر حسابرس می‌ انجامد(مهدوی و ابراهیمی، ۱۳۸۹).

۲-۱-۶-۱۳-۱) ادغام صاحبکاران: