دیوان برای آموزش همگانی کارکنان می‌تواند از رادیو،تلویزیون ،همایش ها ،روزنامه ها ،اینترنت و تأسيس پایگاه های اینتر نتی وحتی ارسال بسته های آموزشی به آدرس الکترونیکی افراد بهره جست .تهیه بروشور وتوزیع آن در میان کار کنان ،راه اندازی کارگاه های آموزشی از جمله روش های مفید است که بهتر است این اقدامات آموزشی به صورت رایگان باشد.

بالا بردن سطح اخلاق حرفه ای از ابزارهای پیشگیری از جرایم در میان کارکنان است بالا رفتن اخلاق حرفه ای میان این اشخاص علاوه بر اینکه افراد به قانونمداری وپایبندی به قانون علاقه ویژهای از خود نشان خواهند داد از سوی دیگر نسبت به هتک حیثیت حرفه ای خود واز میان رفتن شأن اجتماعی حرفه وکار خود در سطح جامعه نیز حساس خواهند بود .بدین منظور با بر گزاری کلاس های توجیه برای کارکنان این افراد با موقعیت واعتبار اجتماعی خود در سطح جامعه آشنا شده وحاضر به دفاع از حیثیت وشان شغلی وحرفه ای خود در برابر معدودی متخلف خواهد شد^[۸۷]۱(احمدی ۱۳۸۲،۸۷).

۲-۸- ساز ‌و کارهای موجود در دولت برای انطباق مقررات دولتی با قوانین

امروزه در همه نظام های حقوقی کشور های مختلف بنا بهدلایلی از قبیل در اختیار داشتن ابزار حقوقی لازم کثرت و کم اهمیت بودن برخی موضوعات ، صلاحیت فنی و تخصصی دستگاه های اجرایی توجه به شرایط محلی و اجرای آزمایشی قوانین ، صلاحیت وضع قواعد و مقررات لازم الاجرایی تحت شرایطی به قوه مجریه اعطا کرده‌اند که اصطلاحا مقررات دولتی نامیده می شود و شامل آئین نامه ها ، تصویب نامه ها ، بخشنامه ها، دستورالعمل و مصوبه است این نوع صلاحیت قوه مجریه در اصل ۱۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز پیش‌بینی شده است^[۸۸]۱ (موسی زاده۱۳۸۶،۱۵۶).

۲-۸-۱ آئین نامه ها

آئین نامه ها در واقع «مقرراتی » است که مقامات صلاحیت دار مانند وزیر یا شهردار و غیره وضع و در معرض اجرا می‌گذارند خواه هدف آن تسهیل اجرا و تشریح قانونی از مقررات موضوعه باشد. خواه در مواردی باشد که قانونی وضع نشده است در همین مورد لفظ نظام نامه هم استعمال شده است^[۸۹]۲ (جعفری لنگرودی ۱۳۸۷ ،۱۰).

در متون قانونی و عرف اداری عملاً می توان شاهد سه نوع آیین نامه بود: آیین نامه های اجرایی، آیین نامه های جایگزین قانون، آیین نامه های مستقل.

بند اول: آیین نامه های اجرایی

اینگونه آیین نامه ها مقرراتی هستند که به حکم صریح یا ضمنی قانون گذار برای تکمیل قانون در ارتباط با آن وضع می شود، به دلیل عدم استقلال ذاتی آن ها، این آیین نامه ها«آیین نامه های غیر مستقل»نیز نامیده می‌شوند. از آن جا که قانون گذار از امکانات مادی و معنوی دستگاه اجرایی اطلاع کافی ندارد به سپردن قسمتی از اختیارات قانون گذار خود به قوه مجریه، مقرررات مربوط به کیفیت و نحوه اجرای قانون را از حیطه صلاحیت خود خارج می‌سازد.

آیین نامه های اجرایی قانون ماهیت از حیث مدلول قواعد و احکام با قانون تفاوتی ندارد و مادام که قانون مربوط لازم الاجرا است ، آئین نامه اجرایی آن نیز به قوت خود باقی است اعتبار آئین نامه های اجرایی منوط به رعایت شرایط زیر توسط قوه مجریه است:

الف .آیین نامه های اجرایی نباید مغایر با قوانین عادی باشد

ب. آیین نامه اجرایی نباید تکلیف جدیدی علاوه بر تکالیف مندرج در قانون عادی برای مردم ایجاد کند.

بند دوم: آیین نامه های جایگزین قانون یا آیین نامه های تفویضی

اینگونه آیین نامه ها، در واقع مقرراتی هستند که قانون گذار با اجازه صریح خود تدوین آن ها را به قوه مجریه واگذار ‌کرده‌است.

بر خلاف آیین نامه های اجرایی قانون که صرفاٌ برای اجرای قوانینی که قوه مقننه وضع ‌کرده‌است تصویب می‌شوند، این دسته ا زآیین نامه ها ماهیتاٌ با قانون فرقی ندارند. در حقوق فرانسه برخی از آیین نامه های تفویضی که آیین نامه قانون گفته می‌شوند، می‌توانند قانون جاری را نیز تغییر دهند.

بند سوم: آیین نامه مستقل

مقامات اجرایی می‌توانند به موجب اصل ۱۳۸ قانون اساسی در حدود اختیارات خود اقدام به وضع آیین نامه ای مستقل کنند. این دسته از آیین نامه ها روش های اجرایی قانون را تبیین نمی کنند، بلکه به طور مستقل از قوانین، روابط اجتماعی مردم را انتظامی می بخشد. آیین نامه های انتخاباتی، مقررات شهرداری امور مالی، امور استخدامی، بهداشتی و غیره با توجه به تعدد موضوعات آیین نامه های مستقل می توان آن ها ار به سه دسته تقسیم بندی کرد.

الف: آیین نامه های سازمان دهنده خدمات عمومی

ب: آیین نامه های انتظامی

ج: آیین نامه های ضرورت یا انتظامی

۲-۸-۲ تصویب نامه