قطعنامه ۱۸۸۲ ملل متحد مصوب ۲۰۰۹ sc/RES/1882
کنوانسیون چهارم ژنو ۱۹۴۹ در مورد حمایت از غیر نظامیان در زمان جنگ
این کنوانسیون در موارد متعددی به کودکان توجه خاصی نموده است بعنوان نمونه:
– دولتهای عضو کنوانسیون مجاز به ایجاد بیمارستان و مناطق امن جهت حمایت از افراد زیر ۱۵ سال از تأثیرات جنگ است[۹۹].
دولتهای عضو کوشش خواهند کرد تا کودکان را از مناطق محاصره شده و بسته شده از طریق انعقاد موافقت نامه خارج نمایند[۱۰۰].
دولتهای عضو تعهد مینمایند تا اجازه عبور آزاد محمولههای آذوغههای اساسی و لباسهای مورد نیاز کودکان زیر ۱۵ سال را فراهم کنند[۱۰۱].
دولتهای عضو تمام تلاش خود را بکار خواهند بست تا اطمینان از رسیدن کمکهای مناسب اجتماعی از جمله آموزشی به کودکان بی سرپرست و یتیم که در نتیجه جنگ با مشکلاتی اینچنین مواجه شدهاند، حاصل گردد. ممکن است دولتهای بی طرف نگهداری کودکان را در طی جنگ بپذیرند. بعلاوه به کودکان زیر ۱۲ سال میبایست نشانهای تشخیص هویت داده شود[۱۰۲].
این کنوانسیون پا را از این هم فراتر گذارده و به حمایت از کودکان بیگانه در داخل خاک یکی از طرفین مخاصمهاشاره کرده خواستار برابری حقوق کودکان هردو طرف مخاصم در حقوق و رفتار شده است :
همه کودکان زیر ۱۵ سال که در داخل خاک یک طرف بیگانه میباشند میبایست از کلیه حقوق و رفتار همسان با اتباع آن کشور بهرهمند گردند[۱۰۳].
موارد مرتبط با حمایت از کودکان در داخل سرزمین اشغالی
قدرتهای اشغالگر متعهد به تسهیل زمینه فعالیت کلیه موسسات فعال در زمینه مراقبت و آموزش کودکان هستند.
افراد زیر ۱۸ سال را نمی توان مجبور به کار کردن نمود[۱۰۴].
مجازات مرگ برای افرادی که حین ارتکاب جرم زیر ۱۸ سال بودهاند نمیتواند توسط دولت اشغالگر تعیین گردد[۱۰۵].
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
رفتارهای متناسب در مورد کودکانی که مرتکب جرم میشوند و یا متهم میگردند میبایست اتخاذ گردد[۱۰۶].
موسسه بشردوستانه بین المللی نظیر کمیته بین المللی صلیب سرخ می تواند به طرفهای درگیرخدمات خود را ارائه دهد.
طرفهای درگیر تلاش خواهند کرد تا از طریق موافقتنامههای خاص قواعد کنوانسیون حاضر را در کل و جزء اجرا کنند و اعمال قواعد حاضر نمیبایست شخصیت حقوقی طرفین مخاصمه را خدشهدار کند.
الف)پروتکل اول ۱۹۷۷ الحاقی به کنوانسیونهای ژنو مصوب ۱۲، آگوست ۱۹۴۹ و مربوط به حمایت از قربانیان مخاصمات مسلحانه بین المللی
اول)امنیت کودکان[۱۰۷]
کودکان میبایست مورد توجه خاص قرار گرفته و مقابل هرگونه تهاجم و دستیازی مورد حمایت قرار گیرند. و طرفین مخاصمه آنها را از جنبه مراقبت و ملزومات زندگی چه بدلیل سن و یا سایر مسائل تأمین نمایند.
اگردر یک حالت خاص با وجود قواعد پاراگراف ۲ کودکانی که هنوز به ۱۵ سال نرسیدهاند بصورت مستقیم در درگیری شرکت کردند و در جنگ نیروهای مخالف گرفتار شدند، میبایست از کلیه حقوق خاص بر طبق این ماده بهرهمند شوند هر چند بعنوان اسیر جنگی (POW) تلقی نشوند.
در صورتی که کودکان به هر عنوان دستگیر ، زندانی یا بازداشت شوند میبایست در محلی جدای از بزرگسالان نگهداری شوند مگر اینکه به همراه خانواده همانند آنچه که در بند ۳ ماده ۷۵ گفته شده سپری نمایند.
مجازات مرگ نمیتواند در مورد افرادی که هنگام ارتکاب جرم مرتبط با مخاصمات مسلحانه زیر ۱۸ سال بوده اند اعمال گردد.
در راستای تعهد دول عضو نسبت به حمایت از افراد غیرنظامی (شهروندان عادی) در طول مخاصمه دول عضو کلیه تلاش خود را جهت اطمینان حمایت و مراقبت از کودکان بکار خواهند بست.[۱۰۸]
دوم) منع تخلیه و جابجایی کودکان[۱۰۹]
هیچیک از طرفین مخاصمه نمی تواند بغیر از مورد اتباع نسبت به بیگانگان در مورد تخلیه آنها تصمیمگیری کند. مگر در موارد اضطراری پزشکی و سلامت کودکان و یا اینکه در سرزمین اشغالی سلامت آنها چنین اقتضا نماید. در صورتی که والدین یا سرپرستان کودکان یافت شوند رضایت کتبی آنها میبایست اتخاذ شود. در غیر این صورت و یافت نشدن والدین و سرپرستان رضایت کتبی اشخاص که طبق قانون یا عرف در درجه اول مسئولیت نگهداری آنان را دارند ، لازم است هر انتقالی از این نوع باید تحت نظارت دولت حامی و با توافق طرفهای ذیربط یعنی طرفی که انتقال را ترتیب می دهد، طرفی که کودکان را میپذیرد و هر طرفی که اتباع آن انتقال داده میشود لازم است. در هر مورد، کلیه طرفهای مخاصمه همه گونه احتیاطات عملی را برای جلوگیری از به خطر افتادن انتقال به عمل خواهد آورد.
هر گاه انتقال بر طبق بند ۱ صورت گیرد، تدارکات لازم برای تحصیل هر کودک از جمله آموزش مذهبی و اخلاقی وی طبق خواست والدینش در مدتی که از وطن خود دور است و با حداکثر استمرار ممکن به عمل خواهد آمد .
به منظور تسهیل بازگشت کودکانیکه به موجب این ماده انتقال داده شدهاند نزد خانواده ها و کشورخود، مقامات طرف انتقال دهنده و درصورت اقتضاء مقامات کشور پذیرنده برای هر کودک کارت عکسداری تهیه خواهدکرد و برای دفتر مرکزی ردیابی کمیته بین المللی صلیب سرخ ارسال خواهند داشت. هر کارت در صورت امکان و در صورتی که خطر یا صدمهای متوجه کودک نگردد ، دارای اطلاعات مشخص جهت شناسایی خواهد بود.
ب) پروتکل دوم ۱۹۷۷ ژنو الحاقی به کنوانسیونهای ۱۹۴۹ ژنو مربوط به حمایت از قربانیان مخاصمات غیربین المللی
ماده۴(۳) این پروتکل در ارتباط با ضمانتهای بنیادین میگوید:
کودکان باید تحت مراقبت و کمکهایی که برای آنها لازم است بویژه موارد ذیل قرار گیرند:
اول) آنها باید تحت تعلیم و تربیت مشتمل بر تعلیم و تربیت مذهبی و اخلاقی به صورتیکه والدین آنها آرزو داشتهاند و در صورت فقدان والدین آنها چنانکه سرپرستان آنه مطلوب بدانند قرار گیرند.
دوم) همه مراحل متناسب برای تسهیل پیوستن خانوادههایی که موقتاً از هم جدا شدهاند باید معمول گردد.
سوم) کودکانی که به سن ۱۵ سال نرسیدهاند نباید به استخدام نیروهای مسلح درآمده و نباید در منازعات مشارکت کنند.
چهارم) حمایت ویژهای که به موجب این ماده برای اطفال زیر ۱۵ در نظر گرفته شده باید حتی در صورتی که آنها در جنگ شرکت مستقیم نموده و اسیر شدهاند باقی بماند .
پنجم) اگر ضرورت داشته باشد اقداماتی به عمل خواهد آمد و تا آنجا که ممکن است با رضایت والدین یا اشخاصی که بموجب قانون یا عرف اصولاً مراقبت از اطفال هستند ، اطفال به طور موقت از منطقه جنگی به مناطق امنتر در داخل کشور انتقال یافته و تضمین شود که آنها توسط افرادی که مسئول حفظ سلامتی و تندرستی آنها هستند همراهی شوند.
ماده ۶ بند ۴ مراجع به تعقیبهای کیفری اعلام میکند:
مجازات اعدام نباید نسبت به اشخاصی که در زمان ارتکاب جرم کمتر از ۱۸ سال دارند و زنان باردار و مادران آنها اعمال گردد.
کنوانسیون ۱۹۸۹ حقوق کودک
پیماننامه حقوق کودک یک کنوانسیون بینالمللی است که حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کودکان را بیان میکند. دولتهایی که این معاهده را امضا کردهاند موظف به اجرای آن هستند و شکایتهای راجع به آن به کمیته حقوق کودک ملل متحد تسلیم میشود. این کنوانسیون در ۲۰نوامبر ۱۹۸۹مورد پذیرش مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفت و از ۲سپتامبر۱۹۹۰ (سی روز پس ازتودیع بیستمین سند تصویبی) لازمالاجراشدهاست. تاکنون ۱۹۳ کشور (تمام اعضای ملل متحد بجز ایالات متحده آمریکا وسومالی) این سند را امضا کردهاند ودر ۱۴۰کشور اجرا میشود. این سند مقبولترین سند حقوق بشر در تاریخ میباشد.
ماده ۳۸ کنوانسیون ملل متحد راجع به حقوق کودک مصوب ۱۹۸۹ اشاره به حقوق کودکان در جنگ دارد لکن باید توجه داشت با توجه به اینکه بسیاری از قواعد حقوق بشردوستانه جنبه عرفی دارد بنابراین این ماده نیز تا حدودی از این خصیصه برخوردار است و نسبت به کشورهای غیر عضو نیز جنبه الزام آور خواهد داشت.
این کنوانسیون در کنار پرداختن به حقوق کلی کودک از دیدگاه بشری راجع به کودک و مخاصمه مسلحانه اشعار میدارد:
دول متعاهد احترام و تعهد به احترام نسبت به قواعد بشردوستانه قابل اعمال مرتبط به حقوق کودک در مخاصمات مسلحانه را تضمین میکنند.
دول متعاهد تمام اقدامات ضروری جهت جلوگیری از شرکت مستقیم کودکان زیر ۱۸ سال در مخاصمه را بکار خواهند بست .
دول متعاهد از عضویت هر شخص زیر ۱۵ سال بعنوان رزمنده رسمی در نیروهای مسلح خود، جلوگیری خواهند کرد. درباره سربازگیری از میان افراد سن ۱۵ سال تا ۱۸ سال دول عضو تلاش خواهند کرد که تاحد امکان از افراد مسنتر استفاده کنند.
بدنبال آن در ماده ۳۹ راجع به بهبود و بازپروری کودکان قربانی مخاصمات مسلحانه دولتهای عضو متعهد شدهاند تمام تلاش خود را جهت بهبود جسمی و روحی کودکان و بازگشت مجدد کودکان قربانی جنگ به آغوش اجتماع را فراهم کرده و همچنین بهبود شرایط مناسب اجتماعی ،پرورش جسمی، خودباروی و ارزشمندی کودکان از اولویت برخوردار خواهد بود.
تعیین نماینده ویژه برای موضوع کودکان و مخاصمات مسلحانه که چند سال بعد اتفاق افتاد را میتوان در ادامه همین روند دانست که توسط ماده ۳۸ تحرکی مضاعف یافته بود.[۱۱۰]
مجمع عمومی ملی قطعنامه ۱۲ دسامبر ۱۹۹۶ و در پاراگراف ۳۶ اعلام کرد که نماینده ویژه میبایست در امور ذیل تلاش نماید:
به برنامههای پیشبینی شده رسیده و موانع و مشکلات پیش روی حمایت از کودکان در مخاصمات مسلحانه بردارد.
اطلاعرسانی کافی صورت میگیرد. مجموعه اطلاعات راجع به حقوق کودکان در مخاصمات مسلحانه توسعه بیابد.
همکاری نزدیک با کمیته کودک ،ارگانهای مرتبط ملل متحد، موسسات تخصصی و دیگر نهادهای مرتبط با آنها و سازمانهای غیردولتی صورت گیرد.
همکاری تنگاتنگ بین المللی جهت حصول اطمینان از احترام به کودکان و مشارکت در جلب حمایتهای دولتها، ارکان مرتبط مللمتحد بویژه اداره کمیساریای عالی ملل متحد راجع به حقوق بشر، مرکز حقوق بشر، دفتر کمیساریای ملل متحد راجع به پناهندگان ، صندوق کودکان ملل متحد ، آژانسها و کمیتههای ویژه مللمتحد راجع به حقوق کودک، کارگروههای تخصصی حقوق کودک، اقدامات اجرائی مللمتحد، سازمانهای منطقهای وغیرمنطقهای و دیگر ارگانهای صالح و سازمانهای غیردولتی .
فصل دوم:آثار پایدار جنگ بر کودکان
قرار گرفتن کودکان در معرض مخاصمات مسلحانه عوارض سخت و گاهی جبران ناپذیری دارد آنچه که در این قسمت به آن میپردازیم برخی از مسائل و مشکلات پایدار کودکان در جنگ است.
[سه شنبه 1401-04-14] [ 02:50:00 ق.ظ ]
|