• کفایت اطلاعات افشای اطلاعات شده در صورتهای مالی، جهت کمک به استفاده‌ کنندگان برای درک آثار معاملات و رویدادهای بااهمیت بر اطلاعات مندرج در صورتهای مالی؛ و
    • (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

  • مناسب بودن اصطلاحات مورد استفاده در صورتهای مالی، شامل عناوین صورتهای مالی(استاندارد حسابرسی، شماره ۷۰۰).

حسابرسی صورتهای مالی، از انواع خدمات اطمینان بخشی‌است. خدمت اطمینان بخش خدمتی است که طی آن حسابرس نظر خود را در باره حاصل ارزیابی یا اندازه‌ گیری یک موضوع بر اساس معیارهای از پیش تعیین شده، برای افزایش اطمینان استفاده‌ کنندگان مورد نظر ، اظهار می‌کند. استانداردهای حسابرسی که ابزار حسابرسی صورتهای مالی ‌است، شامل اصول بنیادی و روش های اساسی حسابرسی همراه ‌با دیگر رهنمودهای لازم برای بکار گیری آن در حسابرسی می‌باشد (استاندارد حسابرسی، شماره ۲۰۰).
خدمات اطمینان بخشی
استانداردهای خدمات اطینان بخشی به سه قسمت استانداردهای حسابرسی، استاندارد های بررسی اجمالی و استاندارد های خدمات اطمینان بخشی به جز حسابرسی و بررسی اجمالی تقسیم می شود.
استاندارد های حسابرسی باید در حسابرسی اطلاعات مالی تاریخی بکار گفته شود. این استاندارد ها اساسا برای حسابرس صورت های مالی توسط حسابرس مستقل تدوین می شود و باید در صورت لزوم نسبت به شایط حاکم بر حسابرسی سایر اطلاعات مالی تاریخی تعدیل شود.
استاندارد های بررسی اجمالی باید در بررسی اجمالی اطلاعات مالی تاریخی بکار گرفته شد.
استاندارد های خدمات اطمینان بخشی به جز حسابرسی و بررسی اجمالی باید در خدمات اطمینان بخشی غیر از حسابرسی یا بررسی اجمالی اطلاعات مالی تاریخی بکار گرفته شود.
اصول بنیادی و روش های اساسی استاندارد های ذکر شده باید در تمام مواردی که به شرایط کار مربوط می باشد، به کار برده شود. با این وجود در شرایط استثنایی، حسابرس ممکن است به منظورر دستیابی به هدف یک روش اساسی، انحراف از آن روش را ضروری تشخیص دهد. در چنین وضعیتی، حسابرس باید نحوه انجام روش های جایگزین برای دستیابی به هدف روش اساسی و نیز دلایل انحراف را، در صورت روشن نبودن، مستند کند. انتظار می رود از یک روش اساسی توسط حسابرس، تنها در شرایط خاصی رخ دهد که روش مورد نظر اثربخشی ندارد (استاندارد های حسابرسی، سازمان حسابرسی، ۱۳۸۹).
اظهارنظر حسابرسان
محصول نهایی حسابرس مستقل، اظهارنظر صریح حرفه‌ای است که نسبت به مطلوبیت صورتهای مالی از تمام جنبه‌های بااهمیت در انطباق با اصول استانداردهای حسابداری انجام می‌شود. اظهارنظر به نتیجه‌گیری و نظر صریح درباره مجموعه صورتهای مالی گفته می‌شود.
حسابرس‌ باید نتایج‌ حاصل‌ از شواهد حسابرسی‌ کسب‌ شده‌ را به‌ عنوان‌ مبنای‌ اظهارنظر درباره‌ صورتهای‌ مالی‌، مورد بررسی‌ و ارزیابی‌ قرار دهد. بررسی‌ و ارزیابی‌ مزبور مستلزم‌ حصول‌ اطمینان‌ از تهیه‌ صورتهای‌ مالی‌، طبق‌ استانداردهای‌ حسابداری‌ است‌ گزارش‌ حسابرس‌ باید شامل‌ اظهارنظر صریح‌ و کتبی‌ درباره‌ صورتهای‌ مالی‌ باشد (استاندارد حسابرسی، شماره ۷۰۰).
اجزای‌ اصلی‌ گزارش‌ حسابرس‌ و ترتیب‌ معمول‌ آن‌ به‌ شرح‌ زیر است‌
الف‌- عنوان‌.
ب – مخاطب‌.
پ‌ – بند مقدمه‌، شامل‌
(۱) مشخص‌ کردن‌ عناوین‌ صورتهای‌ مالی‌ حسابرسی‌ شده‌.
(۲) مشخص‌ کردن‌ مسئولیت‌ مدیریت‌ واحد مورد رسیدگی‌ و مسئولیت‌ حسابرس‌.
ت – بند دامنه‌ رسیدگی‌ (توصیف‌ ماهیت‌ حسابرسی‌) شامل‌
(۱) اشاره‌ به‌ استانداردهای‌ حسابرسی‌.
(۲) توصیف‌ اهم‌ کارهای‌ انجام‌ شده‌ توسط‌ حسابرس‌.
ث – بند اظهارنظر، شامل‌
(۱) اشاره‌ به‌ استانداردهای‌ حسابداری‌ مورد استفاده‌ در تهیه‌ صورتهای‌ مالی‌.
(۲) اظهارنظر درباره‌ صورتهای‌ مالی‌.
ج – تاریخ‌ گزارش‌.
چ‌ – نام‌ و امضای‌ حسابرس‌.
ح‌ – نشانی‌ حسابرس‌.
گزارش‌ حسابرس‌ باید حاوی‌ نظر صریح‌ حسابرس‌ در این‌ باره‌ باشد که‌ آیا صورتهای‌ مالی‌، از تمام‌ جنبه‌های‌ با اهمیت‌، طبـق‌ استانداردهای‌ حسابداری‌، به‌نحـو مطلوب‌ ارائـه‌ شده‌ است‌ یا خیر.
عبارت‌ ” … از تمام‌ جنبه‌های‌ با اهمیت‌ …“ که‌ برای‌ اظهارنظر استفاده‌ می‌شود، حاکی‌ از این‌ است‌ که‌ حسابرس‌، تنها به‌ موضوعاتی‌ توجه‌ دارد که‌ از لحاظ‌ صورتهای‌ مالی‌، با اهمیت‌ است‌.
مبنا و معیار حسابرس‌ برای‌ سنجش‌ مطلوبیت‌ ارائه‌ صورتهای‌ مالی‌، استانداردهای‌ حسابداری‌ است‌. به‌منظور آگاه‌ کردن‌ استفاده‌ کنندگان‌ از این‌ امر، اظهارنظر حسابرس‌ باید حاوی‌ عبارت‌ ” … طبق‌ استانداردهای‌ حسابداری‌ … “ باشد. در مواردی‌ که‌ گزارشگری‌ درباره‌ صورتهای‌ مالی‌ برای‌ استفاده‌ برون‌ مرزی‌ است‌، اشاره‌ به‌ استانداردهای‌ حسابداری‌ مبنای‌ تهیه‌ صورتهای‌ مالی‌ در گزارش‌ حسابرس‌ با استفاده‌ از عبارت‌ ” … طبق‌ استانداردهای‌ حسابداری‌ ایران‌ …“ صورت‌ می‌گیرد (استاندارد حسابرسی، شماره ۷۰۰).
انواع اظهارنظر حسابرسان
الف) اظهارنظر مقبول
نظر مقبول‌ باید در مواردی‌ اظهار شود که‌ حسابرس‌ به‌ این‌ نتیجه‌ برسد صورتهای‌ مالی‌، از تمام‌ جنبه‌های‌ با اهمیت‌، طبق‌ استانداردهای‌ حسابداری‌ به‌نحو مطلوب‌ ارائه‌ شده‌ است‌. نظر مقبول‌ همچنین‌ به‌طور ضمنی‌ بیانگر آن‌ است‌ که‌ هرگونه‌ تغییر در اصول‌ و رویه‌های‌ مبتنی‌بر استانداردهای‌ حسابداری‌ و آثار آنها، به‌نحوی‌ مناسب‌ تعیین‌ و در صورتهای‌ مالی‌ درج‌ و یا افشای اطلاعات شده‌ است‌.
ب) اظهارنظر مشروط
نظر مشروط‌ باید هنگامی‌ اظهار شود که‌ حسابرس‌ نتیجه‌گیری‌ می‌کند نظر مقبول‌ نمی‌تواند اظهار شود، اما اثر هرگونه‌ عدم‌ توافق‌ با مدیریت‌ یا محدودیت‌ در دامنه‌ رسیدگی‌ چنان‌ با اهمیت‌ و فراگیر (اساسی‌) نیست‌ که‌ مستلزم‌ اظهارنظر مردود یا عدم‌ اظهارنظر شود. نظر مشروط‌ باید با عبارت‌ ” به‌استثنای‌ ” آثار موضوع‌ مورد شرط‌ ، اظهار شود.
ج) عدم اظهارنظر
عدم‌ اظهارنظر باید هنگامی‌ ارائه‌ شود که‌ اثر احتمالی‌ محدودیت‌ در دامنه‌ رسیدگی‌ یا ابهام‌ چنان‌ با اهمیت‌ و فراگیر (اساسی‌) باشد که‌ حسابرس‌ نتواند نسبت‌ به‌ صورتهای‌ مالی‌ اظهارنظر کند (استاندارد حسابرسی، شماره ۷۰۰).
در صورتی که حسابرس قادر به کسب شواهد کافی و مناسب برای اظهارنظر نباشد، و به این نتیجه برسد که آثار احتمالی تحریفهای کشف نشده بر صورتهای مالی می‌تواند بااهمیت و فراگیر (اساسی) باشد، باید عدم اظهارنظر ارائه ‌کند. در شرایط بسیار نادری که ابهامات متعدد وجود دارد، علیرغم کسب شواهد کافی و مناسب در خصوص هر یک از این ابهامات، به دلیل ارتباط آنها با یکدیگر و مجموع آثار احتمالی این موارد بر صورتهای مالی، حسابرس باید عدم اظهارنظر ارائه کند (استاندارد حسابرسی، شماره ۷۰۵).
د) اظهارنظر مردود
نظر مردود باید هنگامی‌ ارائه‌ شود که‌ اثر عدم‌ توافق‌ بر صورتهای‌ مالی‌ چنان‌ با اهمیت‌ و فراگیر (اساسی‌) است‌ که‌ حسابرس‌ به‌ این‌ نتیجه‌ برسد که‌ گزارش‌ مشروط‌ برای‌ افشای‌ ماهیت‌ گمراه‌کننده‌ یا ناقص‌ صورتهای‌ مالی‌، کافی‌ نیست‌.
ه) تاکید بر مطلب خاص
بند تاکید بر مطلب خاص شامل اطلاعات ارائه یا افشای اطلاعات شده‌ در صورتهای مالی که برای درک بیشتر از اطلاعات صورتهای مالی توسط استفاده‌ کنندگان اهمیت ویژه‌ای دارند و یااطلاعاتی به جز اطلاعات ارائه وافشای اطلاعات شده در صورتهای مالی می باشد که برای درک استفاده‌ کنندگان از حسابرسی، مسئولیتهای حسابرس و گزارش حسابرس مربوط تلقی می‌شود.
نمونه‌‌هایی از شرایطی که حسابرس ممکن است درج بند تأکید بر مطلب خاص را در آن شرایط، ضروری تشخیص دهد، به شرح زیر است

  • ابهام نسبت به نتایج آتی دعاوی حقوقی غیرمعمول یا اقدامات خاص مراجع نظارتی.
  • بکارگیری استاندارد حسابداری جدید پیش از تاریخ اجرا (در صورت مجاز بودن) که اثر فراگیری بر صورتهای مالی دارد.
  • وقوع رویدادی که اثر عمده‌ای بر وضعیت مالی واحد تجاری داشته یا دارد.
موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...