استمرار انتخاب حسابرس : میرز و همکاران(۲۰۰۳)تداوم انتخاب حسابرس را تعداد سالهای متوالی میداند که یک حسابرس مسئولیت حسابرسی یک شرکت را بر عهده می‌گیرد
فصل دوم
مبانی نظری و پیشینه تحقیق
۲٫۱) مقدمه
سرمایه گذاری باهدف بیشینه سازی ثروت سهام‌داران از جمله موضوعات بسیار مهم در حوزه مدیریت مالی است. برای دستیابی به هدف فوق افزایش عایدات حاصل از سرمایه گذاریها و کمینه نمودن سرمایه دو راهکار مناسب تلقی می‌گردد. بر همین اساس اطلاع از هزینه سرمایه همواره در تصمیمات شرکتی نقش اساسی داشته است. دستیابی به نرخ هزینه مناسب در تعیین ترکیب بهینه ساختار مالی شرکت ها و به ویژه در کسب بهترین نتایج حاصل از عملیات به شکل سود آوری و افزایش قیمت سهام از اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد.
اتفاقهای جهانی از جمله بحران‌های اقتصادی منجر به پررنگ‌ترشدن نقش اساسی گزارش‌های مالی قابل اعتماد و باکیفیت شده است. این اتفاقهای همچنین نشانگر اهمیت کیفیت حسابرسی در دیگر جنبه‌ها و زمینه‌های گزارشگری مالی است. دستیابی به کیفیت گزارشگری مالی منوط به صحت و درستی هر یک از حلقه‌های زنجیره گزارشگری مالیاست. یکی ازاین حلقه‌هاکه نقش عمده‌ای رادرحمایت از کیفیت گزارشگری مالی درسرتاسر دنیا چه در زمینه بازار سرمایه بخش عمومی وچه بخش خصوصی ایفامی‌کند،حسابرسی مستقل است. حسابرسی مستقل،بخش مهم نظارت وبازرسی زیربنایی سازمانی و یک فعالیت مهم مبتنی بر منافع عمومی است که اطمینان می‌بخشد اطلاعات موجود در گزارش‌های مالی به طور منصفانه و صحیح ارائه شده است. از دیدگاه تئوری نمایندگی، این موضوع نقش مهمی را در کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و کاستن مسائل نمایندگی بین مدیریت و مالکین و همچنین سهام‌داران اکثریت و اقلیت بازی می‌کند
۲٫۲)کیفیت حسابرسی
درگذشته تلاش‌های زیادی برای تعریف «کیفیت حسابرسی» شده است؛ هر چند هیچکدام از آن ها مقبولیت عمومی پیدا نکرده‌اند. کیفیت حسابرسی به طور خاص یک مفهوم پیچیده و چندوجهی است.
دی آنجلو (۱۹۸۱) کیفیت حسابرسی را استنباط بازار از احتمال توانایی حسابرس در کشف و گزارش یک تخلف در سیستم حسابداری صاحبکار تعریف کرده‌است. تعاریف زیادی از کیفیت حسابرسی وجود دارد که اگر چه متفاوت هستند، اما از یک ساختار مشابه پیروی می‌کنند. برای مثال، والاس[۱] (۱۹۸۰) کیفیت حسابرسی را کاهش ناخالصی ها و بهبود درجه ی خلوص داده های حسابداری میداند. لی[۲] و همکاران (۱۹۹۹) کیفیت حسابرسی را احتمال عدم انتشار گزارش مقبول برای صورت های مالی حاوی اشتباهات اساسی تعریف می‌کند. تیتمان[۳] و ترومن[۴] (۱۹۸۶) و بیتی[۵] (۱۹۸۹) کیفیت حسابرسی را به عنوان صحت اطلاعات گزارش شده به وسیله حسابرس تعریف می‌کنند. بیانیه ی مفاهیم اساسی حسابرسی[۶] که توسط انجمن حسابداری آمریکا[۷] در سال ۱۹۷۳ منتشر شد، کیفیت حسابرسی را توانایی حسابرس در اجرای کنترل بر کیفیت اطلاعات تهیه شده به وسیله اطمینان از رعایت اصول پذیرفته شده حسابداری تعریف کرده‌است.
در مجموع می توان تعریف دی آنجلو را کامل ترین تعریف از کیفیت حسابرسی دانست. در این تعریف، کیفیت حسابرسی شامل توانایی حسابرس در کشف تخلف (صلاحیت حرفه ای حسابرس[۸]) و تمایل حسابرس برای گزارش این تخلف (استقلال حسابرس) می شود.
نکته ی مهم در تعریف دی آنجلو ” استنباط بازار” است، یعنی در این تعریف کیفیت حسابرسی منوط به استنباط بازار از توانایی حسابرس برای انجام وظیفه خود و میزان استقلال وی است. شوئر[۹](۲۰۰۰) تعریف”دی آنجلو” از کیفیت حسابرسی را بدون تفکیک آن به کیفیت واقعی حسابرسی و برداشت از کیفیت حسابرسی پذیرفته‌است. اما واتکینز[۱۰] و همکاران (۲۰۰۴) استنباط بازار از کیفیت حسابرسی را با توانایی حسابرس برای افزایش اعتبار صورت های مالی مرتبط می دانند. از سوی دیگر، به اعتقاد آنان کیفیت واقعی حسابرسی افزایش قابلیت اتکای صورت های مالی از طریق کاهش ارقام غیرواقعی در آن است.
لی (۲۰۰۷) معتقد است اگرچه استقلال ظاهری و صلاحیت حرفه ای مورد انتظار حسابرس ممکن است رابطه ی مستقیمی با استقلال و صلاحیت حرفه ای واقعی حسابرس داشته باشند، اما لزوماً یکسان نیستند. وی برای تمایز قائل شدن بین این دو مفهوم به ترتیب از دو واژه حسن شهرت حسابرس[۱۱] و توان نظارتی حسابرس[۱۲] استفاده کرده‌است.
همان طور که پیشتر گفته شد، کیفیت حسابرسی به تعداد زیادی محرک‌های مستقیم و غیرمستقیم وابسته است. در عین حال که عده‌ای بیشتر روی محرک‌های مستقیم تأکید دارند، اما این جنبه هنوز نتوانسته پاسخی برای این پرسش باشد که آیا کیفیت حسابرسی مشمولیت عام یافته است.
رهنمودهای کیفیت حسابرسی ، کیفیت را مرتبط با چند ویژگی ذاتی و اصلی حسابرسی می‌دانند که این ویژگی‌ها عبارتند از:
• اهمیت
• قابلیت اعتماد
• بی‌طرفی
• به‌موقع بودن
• وضوح
• کارایی
• اثربخشی
بنابرین مؤسسات حسابرسی باید سیاست‌ها، سیستم‌ها و رویه‌هایی را به کار بندند که عوامل کیفی فوق را تقویت و در کلیه مراحل حسابرسی شامل پذیرش کار، زمان‌بندی کار، برنامه‌ریزی، اجرا، ارزیابی یافته ها، نتیجه‌گیری و گزارش‌دهی و پیشنهادهای حسابرسی، کنترل‌های کیفیت را اجرا نمایند. جنبه‌های کیفیت حسابرسی در میان استفاده کنندگان، بسته به میزان درگیری و دخالت مستقیم آنان در حسابرسی‌ها و معیار سنجش کیفیت حسابرسی، متغیر است.
با توجه به نظرهای متفاوت استفاده کنندگان در مورد کیفیت حسابرسی به این حقیقت می‌رسیم که هیچ یک از عوامل به تنهایی اثر عمده‌ای بر کیفیت حسابرسی ندارند. این نظر بیانگر آن است که باید شناخت عمیق تری در زمینه پیچیدگی موضوع از طریق مطالعه و پژوهش صورت گیرد، همچنین نشان می‌دهد که استفاده کنندگان باید با دقت این نکته را مد نظر قرار دهند که فعالیت‌های آنی آثار منفی بر نظر و نگرش دیگران در زمینه کیفیت حسابرسی نداشته باشد. بنابرین، درک متقابل از نظرات یکدیگر و اینکه چگونه کار یکی بر نظر و نگرش دیگران در مورد کیفیت حسابرسی تاثیر می‌گذارد، ازجمله عوامل مهم در بهبود کیفیت حسابرسی است.
در این تحقیق دو شاخص، تخصص مؤسسه‌ی حسابرسی در صنعت و تداوم انتخاب حسابرس به عنوان شاخص های کیفیت حسابرسی در نظر گرفته شده‌اند که در ادامه توضیح داده میشوند.
۳٫۲)تخصص حسابرس درصنعت
از جمله استراتژی هایی که در حال حاضر در مؤسسات حسابرسی برای افزایش سطح سودآوری به کار برده می شود، افزایش سطح تخصص در صنعت مشتری است. منظور از تخصص حسابرس در یک صنعت، شامل خلق ایده های سازنده جهت کمک(خلق ارزش افزوده) به صاحبکاران، همچنین فرآهم نمودن دیدگاه ها و راه کارهای تازه برای برخی از موضوع هایی است که صاحبکاران در صنایع مربوط به خود با آن مواجه میشوند(کند۲۱، ۲۰۰۸).
|
[شنبه 1401-09-26] [ 12:33:00 ق.ظ ]
|
