نقشه شماره ۲ نشان می­دهد که دو لکه داغ در بخش شرق و جنوب شرقی شهر شکل گرفته که نشان دهنده تمرکز زیاد کاربری فضای سبز و باغات در این بخش از شهر است. همچنین وجود لکه­های سرد را در اکثر نقاط شهر نشان می­دهد. این الگو بیانگر استقرار محلات با توزیع کمتر کاربری فضای سبز و باغات در سطح شهر است.
نقشه شماره ۳ یک لکه داغ را در سمت شرق شهر نشان می­دهد و بیانگر این است که کاربری فضای سبز و باغات در این قسمت از شهر وجود داشته و از سوی دیگه لکه­های سرد در بیشتر نقاط شهر پهن گردیده که بیانگر تراکم فضایی کمتر این کاربری در این بخش از شهر است.
نقشه ۴-۴- تحلیل تغییرات لکه داغ برای کاربری فضای سبز و باغات درطی سال ۱۳۹۲- ۱۳۷۷

منبع: یافته­های تحقیق
با توجه به خوشه بندی Hot – spot در سال ۱۳۷۷، شهر هادیشهر دارای دو خوشه تراکمی در سه محله است که شامل محله (۴،۷،۸) میشود امّا در سال ۱۳۹۲خوشه­های تراکمی شهر از نظر تراکم فضایی کاربری فضای سبز و باغات کاهش می­یابد و به یک خوشه در یک محله (محله ۷ ) کاهش می­یابد. به طوری که می­توان گفت مساحت کاربری فضای سبز و باغات که لکه داغ برای آن شکل گرفته در سال ۱۳۷۷، معادل۱۲۲۰۱۷ متر بوده که در سال ۱۳۹۲ به ۲۰۷۴ متر کاهش یافته است. این نشان از کاهش لکه داغ یا همان کاهش تراکم فضایی کاربری فضای سبز به نفع سایر کاربری­های شهری بوده است و در مرحله بعدی جهت آگاهی از وجود خود همبستگی فضایی و نوع الگوی توسعه فیزیکی شهر هادیشهر براساس شاخص کاربری فضای سبز و باغات از آماره موران استفاده می­ شود. این ابزار دو نوع خروجی به صورت عددی و گرافیکی نشان می­دهد که الگوی پراکنش این عوارض با در نظر گرفتن مقادیر خصیصه مورد مطالعه از الگوی خوشه­ای یا پراکنده برخوردار است.
جدول شماره ۴-۲- خروجی عددی تحلیل خود همبستگی فضایی با توجه به کاربری فضای سبز و باغات در سال ۱۳۷۷ شهرهادیشهر
منبع: یافته­های تحقیق
جدول شماره ۴-۳- خروجی عددی تحلیل خود همبستگی فضایی با توجه به کاربری فضای سبز و باغات در سال ۱۳۹۲ شهرهادیشهر
منبع: یافته­های تحقیق
به طور کلی اگر مقدار شاخص موران نزدیک به عدد مثبت یک (۱+) باشد داده ­ها دارای خود همبستگی فضایی و دارای الگوی خوشه­ای بوده و اگر مقدار شاخص موران نزدیک به عدد منفی یک (۱- ) باشد، آنگاه داده ­ها از هم گسسته و پراکنده می­باشند و اگر به صفر نزدیکتر باشد بیانگر الگوی تصادفی می­باشند. به عبارتی دیگر اگر مقدار شاخص موران از صفر بزرگتر باشد، داده ­ها نوعی خوشه بندی فضایی را نشان می­ دهند و اگر مقدار شاخص کمتر از صفر باشد عوارض مورد مطالعه ما دارای الگوی پراکنده می­باشند. با توجه به خروجی عددی، مقدار شاخص موران در سال ۱۳۷۷ برابر ۰٫۰۱۵۶۳۹ می­باشد که الگوی تصادفی محسوب می­ شود و در سال ۱۳۹۲ مقدار شاخص موران به – ۰٫۰۲۸۳۲۲ می­رسد و همچنین با استناد به پایین بودن امتیاز استاندارد Z و بالا بودن مقدار valuel P- می­توان به این مسئله پی برد که خود همبستگی فضایی بین داده ­ها وجود ندارد و الگوی توزیع آنها تصادفی است.
شکل شماره ۴-۱- نمایش گرافیکی نتایج تحلیل خود همبستگی فضایی کاربری فضای سبز و باغات در سال ۱۳۷۷ شهر هادیشهر
منبع: یافته­های تحقیق
شکل شماره ۴-۲- نمایش گرافیکی نتایج تحلیل خود همبستگی فضایی کاربری فضای سبز و باغات در سال ۱۳۹۲ شهر هادیشهر
منبع: یافته­های تحقیق
۴-۲-۱-۲- نتایج بررسی الگوی توسعه فیزیکی شهر هادیشهر در سال ۱۳۷۷-۱۳۹۲ با توجه به کاربری شهری

منبع: یافته­های تحقیق
نقشه ۴-۵- تحلیل لکه­های داغ برای کاربری شهری در سال ۱۳۷۷
نقشه ۴-۶- تحلیل لکه­های داغ برای کاربری شهری در سال ۱۳۸۸

منبع: یافته­های تحقیق
نقشه ۴-۷- تحلیل لکه­های داغ برای کاربری شهری در سال ۱۳۹۲

منبع: یافته­های تحقیق
لکه­های قرمز رنگ که در نقشه­های بالا مشاهده می­ شود نشانگر مقادیر بزرگتر Z هستند که لکه­های داغ را به وجود آورده­اند که مقدار زیادی از شاخص مورد بررسی در هر نقشه خوشه بندی شده، و لکه­های داغ را به وجود آورده است. هرمیزان که از مقدار Z کاسته می­ شود و Zمنفی و کوچکتر را به خود می­گیرد به طرف لکه­های سرد نزدیکتر می­شویم که در نقشه­ها با رنگ آبی نشان داده شده است.
نتایج مطابق نقشه شماره ۵ نشان دهنده آن است که یک لکه داغ از مرکز شهر شروع شده و به سمت شمال شهر گسترده شده است که این حاکی از تراکم زیاد کاربری ساخته شده شهری در این بخش از شهر است. نتایج همچنین وجود لکه­های سرد را در حاشیه­های شهر نشان می­دهد. این الگو بیانگر استقرار محلات با تراکم کمتر کاربری ساخته شده شهری در حاشیه شهر است.
نقشه شماره ۶ نشان می­دهد که لکه­های داغ در بخش شمال و شمال شرقی و مرکز و جنوب غربی شهر شکل گرفته که نشان دهنده تراکم زیاد کاربری شهری در این بخش از شهر است همچنین وجود لکه­های سرد را در حاشیه­های شهر نشان می­دهد. این الگو بیانگر استقرار محلات با تراکم فضایی کمتر کاربری­های شهری در حاشیه­های شهر است.
نقشه شماره ۷ نشان می­دهد که لکه­های داغ در قسمت­ های درونی شهر گسترده و بخش بزرگی از نقاط شهر را به خود اختصاص داده است و از سوی دیگه لکه­های سرد در حاشیه­های شهر پراکنده شده ­اند که بیانگر تراکم فضایی کمتر این کاربری در این بخش از شهر است. نقشه شماره(۴-۸) تغییرات لکه­های داغ برای کاربری شهری را در طی سال ۱۳۹۲-۱۳۷۷ نشان می­دهد.
نقشه ۴-۸- تحلیل تغییرات لکه­ های داغ برای کاربری شهری در سال ۱۳۹۲-۱۳۷۷

منبع: یافته­های تحقیق
با بررسی مشاهده می­ شود که با توجه به خوشه بندی Hot – spot در سال ۱۳۷۷، شهر هادیشهر دارای یک خوشه تراکمی در سه محله است که شامل محله(۱،۲،۳) میشود امّا در سال ۱۳۹۲خوشه­های تراکمی شهر از نظر تراکم کاربری شهری افزایش می­یابد و به دو خوشه در ۶ محله (۱،۲،۳،۴،۵،۶ ) افزایش می­یابد. به طوری که می­توان گفت مساحت کاربری شهری که لکه داغ برای آن شکل گرفته در سال ۱۳۷۷ معادل ۱۶۹۴۹۶۱ متر بوده که در سال ۱۳۹۲ به ۴۰۱۴۸۶۵ متر افزایش یافته است. این نشان از افزایش لکه­های داغ یا همان افزایش تراکم فضایی کاربری شهری نسبت به سایر کاربری ها بوده است.
جهت آگاهی از وجود خود همبستگی فضایی و نوع الگوی توسعه فیزیکی شهر هادیشهر براساس شاخص کاربری شهری از آماره موران استفاده می­ شود. این ابزار دو نوع خروجی به صورت عددی و گرافیکی نشان می­دهد که الگوی پراکنش این عوارض با در نظر گرفتن مقادیر خصیصه مورد مطالعه از الگوی خوشه­ای یا پراکنده برخوردار است.
جدول شماره ۴-۴- خروجی عددی تحلیل خود همبستگی فضایی با توجه به کاربری شهری در سال ۱۳۷۷ شهرهادیشهر
منبع: یافته­های تحقیق
جدول شماره ۴-۵- خروجی عددی تحلیل خود همبستگی فضایی با توجه به کاربری شهری در سال ۱۳۹۲ شهرهادیشهر
منبع: یافته­های تحقیق
به طور کلی اگر مقدار شاخص موران نزدیک به عدد مثبت یک (۱+) باشد داده ­ها دارای خود همبستگی فضایی و دارای الگوی خوشه­ای بوده و اگر مقدار شاخص موران نزدیک به عدد منفی یک (۱- ) باشد، آنگاه داده ­ها از هم گسسته و پراکنده می­باشند و اگر به صفر نزدیکتر باشد بیانگر الگوی تصادفی می­باشند. به عبارتی دیگر اگر مقدار شاخص موران از صفر بزرگتر باشد، داده ­ها نوعی خوشه بندی فضایی را نشان می­ دهند و اگر مقدار شاخص کمتر از صفر باشد عوارض مورد مطالعه ما دارای الگوی پراکنده می­باشند. با توجه به خروجی عددی، مقدار شاخص موران در سال ۱۳۷۷ برابر -۰٫۰۲۶۱۸۷ می­باشد و از آنجا که مقدار آن منفی و همچنین با استناد به پایین بودن امتیاز استاندارد Z، و بالا بودن مقدار valuel P- می­توان به این مسئله پی برد که خود همبستگی فضایی بین داده ­ها وجود ندارد و الگوی توزیع آنها تصادفی است و در محدوده اطمینان قرار نمی­گیرد و در سال ۱۳۹۲ مقدار شاخص موران به (۰٫۰۰۰۲۴۱) ) می­رسد و با اینکه مقدار شاخص موران در این سال از نمره منفی به سمت مثبت (۰٫۰۰۰۲۴۱ )حرکت کرده است اما الگوی گسترش همچنان تصادفی است.
شکل شماره ۴-۳- نمایش گرافیکی نتایج تحلیل خود همبستگی فضایی کاربری شهری در سال ۱۳۷۷ شهر هادیشهر