هیدروکسی پروپیله

۸

۴/۱±۱۸۰

۴/۰±۴/۱۴

۰/۰±۶۹/۰

۰۱/۰±۰۸/۰

۱/۰±۱/۶

۱/۰±۳/۴۸

۰/۱±۷/۳۵

۱۲

۵/۴±۱۱۱۰

۰/۱±۶/۸۸

۰/۰±۹۹/۰

۰۱/۰±۰۸/۰

۱/۰±۳/۱۵

۱/۰±۱۶۶

۳/۲±۲۶۵

فسفریله

۸

۳/۲±۲۱۹

۷/۰±۴/۳۵

۰/۰±۱

۰۱/۰±۱۶/۰

۱/۰±۴/۳

۱/۰±۸/۱۵

۱/۰±۹/۶۹

۱۲

۰/۷±۲۲۲۰

۱/۲±۲۶۷

۰/۰±۴۵/۱

۰۱/۰±۱۲/۰

۱/۰±۶/۳۳

۱/۰±۷/۸۳

۸/۴±۸۵۷

شکل های ۴-۲۲ و ۴-۲۳ تغییرات مدول های ذخیره (G′) و افت (G″) را به صورت تابعی از فرکانس برای نمونه های ژل نشاسته ها در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد و در دو غلظت ۸ و ۱۲ درصد نشان می دهد. بر اساس این شکل ها، به دلیل این که مدول های ویسکوالاستیک به آرامی با افزایش فرکانس افزایش یافتند، تا حدودی وابستگی به فرکانس در مورد آن ها مشاهده شد. این روند نشان داد که همه نمونه های مورد بررسی دارای رفتار ژل ضعیف^[۸۴] بودند. در ژل های ضعیف، هر دو مدول ویسکوالاستیک تا حدودی وابستگی به فرکانس را نشان می دهند که در تمام فرکانس ها مقدار G′ بیشتر از G″ می باشد (مارتینز-رووالکابا و همکاران، ۲۰۰۷). مقدار مدول ذخیره برای تمام نشاسته ها در محدوده فرکانس مورد مطالعه بیشتر از مدول افت بود و حالت جابجایی مدول ها مشاهده نشد. این امر نشان داد که نشاسته های مورد بررسی بیشتر حالت جامد دارند و تغییر حالت آن ها الاستیک بوده و برگشت پذیر است. این رفتار مطابق با رفتار مشاهده شده برای هیدروکلوئید های دیگر مانند نشاسته ذرت مومی فسفریله (تکانته و دوبلیر، ۱۹۹۹)، نشاسته طبیعی، نشاسته‌ی هیدروکسی پروپیله-فسفریله شده در حد متوسط، نشاسته‌ی هیدروکسی پروپیله-فسفریله شده در درجه بالا و نشاسته فسفریله شده‌ی ذرت (روزالینا و باهاتچاریا، ۲۰۰۲)، پسیلیوم (فرحناکی و همکاران، ۲۰۱۰؛ گو و همکاران، ۲۰۰۸)، مخلوط نشاسته برنج و صمغ زانتان (کیم و یو، ۲۰۰۶)، صمغ دانه ریحان (رافع و رضوی، ۲۰۱۳) و صمغ دانه قدومه شهری (حصاری نژاد و همکاران، ۲۰۱۴) بود. هسو و همکاران (۲۰۰۰) دریافتند که برای نشاسته برنج ایندیکا ماکزیمم مقدار G′ بالاتر و کاهش این مقدار آرامتر از نشاسته برنج مومی بود، که دلیل این مسئله محتوای بالاتر آمیلوز بیان گردید. هر دو مدول ویسکوالاستیک با افزایش غلظت افزایش یافتند، که این امر بدلیل ساختار پیچیده تر در غلظت بالاتر می باشد. افزایش در این مدول ها هنگامی که به صورت موازی با هم هستند به نقص های ساختاری برمی گردد (رز-مورفی، ۱۹۹۴). به عبارت دیگر در غلظت های پائین تعداد زیادی مناطق بین مولکولی وجود دارد که در ایجاد اتصالات مربوط به تشکیل ژل شرکت نمی کنند، در حالی که در غلظت بالاتر حداکثر مقدار اتصالات رخ می دهد (موریس، ۱۹۹۰؛ رینکون و همکاران، ۲۰۰۹).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))