در رابطه با آثار رادیویی و تلویزیونی همان گونه که قبلاً اشاره کردیم به دلیل طیف گسترده از بینندگان در سنین مختلف یک نظارت درون سازمانی اعمال می شود. به تعبیر دیگر در اساسنامه سازمان مقرر شده سازمان صدا و سیما ، سازمانی است مستقل که زیر نظر مشترک قوای سه گانه کشور (شورای سرپرستی) و بر طبق قانون اداره صدا و سیمای جمهوری اسلامی ، قانون خط مشی و مفاد این اساسنامه اداره می شود. از مهم ترین وظایف شورای سرپرستی( متشکل از یک نماینده از قوه مقننه و یک نماینده از قوه مجریه و یک نماینده از قوه قضائیه ) نظارت مستقیم و فعال بر کلیه برنامه های در حال پخش و تعیین چهارچوب برنامه ها و تصویب طرح ها و برنامه های رادیویی و تلویزیونی از جهت انطباق کامل آن ها با ” قانون خط مشی صدا و سیما”^[۲۱۶] می‌باشد. در مقدمه قانون مذکور صراحتاً آمده که رادیو و تلویزیون باید در جهت روند تکاملی انقلاب اسلامی و در خدمت اشاعه فرهنگ اسلامی قرار گیرد و در این زمینه از برخورد سالم اندیشه‌های متفاوت بهره جوید و از اشاعه و ترویج خصلتهای تخریبی و ضد اسلامی جدا پرهیز کند. در فصل اول و در مقام بیان اصول کلی و عام حاکم بر برنامه های صدا و سیما لزوم حاکمیت اسلام بر کلیه آثار را مورد تأکید قرار داده که خود در بردارنده کلیه مصادیق اخلاق حسنه و نظم عمومی در ایران می‌باشد. شورای سرپرستی در جریان روند نظارتی خود اقدام به تدوین سیاست های در بخش های صدا و سیما نموده است : برای مثال در زمینه صدا^[۲۱۷] به لزوم مشخص نمودن معیار و ضوابط طنز و شوخی های کلامی در مراکز رادیو ، جلوگیری از پخش موسیقی های بدون مجوز اعم از آنکه با کلام یا بدون کلام و عدم اختلاط بین مجریان زن و مرد که موجب گپ و گفت غیر شرعی شود و غیره تأکید شده است. در زمینه سیما^[۲۱۸] لزوم ساخت برنامه های با کیفیت برای کودکان ، دقت و نظارت کافی در ساخت مجموعه های طنز و پخش موسیقی های با کلام و بدون کلام ، تأکید به رعایت حجاب و حفظ شعائر دینی ، حضور مجریان مومن و معتقد بر صفحه تلویزیون و غیره بیش از بیش مورد توجه شورای سرپرستی قرار گرفته است. در انگلستان^[۲۱۹] نیز اگرچه سازمان های پخش های تلویزیونی به صورت خصوصی اداره می‌شوند ، اما مقرررات سنگینی از حیث رعایت استانداردهای کمی و کیفی محتوای برنامه های تلویزیونی از سوی آوکام (مرجع نظارت بر مقررات رسانه ای و بخش های ارتباطی به موجب قانون ارتباطات مصوب ۲۰۰۳) اعمال می‌گردد و در یک نگاه اجمالی از پخش برنامه هایی که موجبات تشویق وقوع جرم را فراهم می‌کنند یا برنامه های خبری که در بیان رویداداها اصل بی طرفی را رعایت نمی کنند یا برنامه هایی که بدون اطلاع قبلی اقدام به پخش صحنه های محرک جنسی می‌کنند یا برنامه های مذهبی که سازندگان آن مسئولیت مطالب گفته شده در آن را بر عهده نمی گیرند ، جلوگیری می کند.

بند دوم ) شرایط شکلی

الف) مکان ساخت یا انتشار اثر – کنوانسیون رم در اعطای حمایت به سه گروه اجراگنندگان ، تولید کنندگان آثار صوتی و سازمان های پخش بیش از هر چیز به رفتار ملی اهمیت داده ، به گونه ای که در ماده ۲ رفتار ملی را رفتار اعطاء شده مطابق قوانین داخلی کشور عضوی که حمایت در آن جا مورد تقاضاست ، تعریف نموده است. به طور کلی و با توجه به ماده مذکور می توان گفت : اولین معیار حمایت تابعیت اجراکننده ، تولید کننده و سازمان پخش می‌باشد.( معیار تابعیت ) هر چند که در کنوانسیون برن اقامتگاه دائمی یا موقت نیز معیار دیگری برای حمایت به شمار می‌رفت. در توضیح سایر معیارهای حمایت از حیث رفتار ملی و ‌بر اساس مواد کنوانسیون می توان گفت : به موجب ماده ۴ کنوانسیون ‌در مورد اجراکنندگان ، روش دیگر حمایت ‌بر اساس رفتار ملی می‌باشد که به موجب آن اگر چه اجراکننده دارای تابعیت کشور عضو کنوانسیون نمی باشد ، اما در کشور مذکور به اجرا پرداخته (معیار اجرا ) یا اجرایش در آن کشور برای اولین بار در قالب اثر صوتی تثبیت (معیار اولین تثبیت ) یا اجرایش توسط سازمان رادیو و تلویزیون پخش شده است. (معیار پخش)^[۲۲۰] قاعدتاً با اعمال این معیارها حمایت از اجرا قلمرو وسیع تری خواهد یافت.

مطابق ماده ۵ کنوانسیون ‌در مورد تولید کنندگان آثار صوتی ، روش حمایت ‌بر اساس رفتار ملی بدین صورت می‌باشد که اگر چه تولید کننده دارای تابعیت کشور عضو کنوانسیون نمی باشد ، اما در کشور مذکور برای اولین بار نسبت به ضبط اثر صوتی اقدام نموده (معیار اولین تثبیت ) یا اینکه در جای دیگری نسبت به ضبط اقدام نموده ، ولی برای اولین بار در کشور مورد اشاره نسبت به انتشار آن اقدام نموده است. (معیار اولین انتشار ) همچنین در بند ۲ همین ماده آمده : « اگر یک اثر صوتی برای نخستین بار در یک کشور غیر عضو منتشر شده باشد ، ولی ظرف ۳۰ روز از تاریخ اولین انتشار در یک کشور عضو کنوانسیون هم منتشر گردد، به منزله ی اثری که برای نخستین بار در کشور عضو منتشر شده تلقی می شود.» (معیار انتشار همزمان) پیش تر انتشار همزمان را در کنوانسیون برن پذیرفته بودیم. مطابق ماده ۶ ‌در مورد سازمان های پخش و به موجب اصل رفتار ملی اگر اداره مرکزی سازمان مورد اشاره در یکی از کشورهای عضو واقع شده باشد.(معیار مقر اصلی) یا اینکه پخش از فرستنده واقع شده در یکی از کشورهای عضو مخابره شود. (معیار پخش ) مورد حمایت کنوانسیون رم خواهد بود.^[۲۲۱]

از آن جایی که در قوانین فعلی ایران بحث حقوق مرتبط نداریم ، ‌بر اساس حقوق مؤلف که در تحلیل ماده ۲۲ قانون حمایت حقوق مولفان و مصنفان … در زمینه مکان ساخت یا انتشار آثار مقرر می داشت : « حقوق مادی و معنوی پدیدآورنده موقعی از حمایت این قانون برخوردار خواهد شد که اثر برای نخستین بار در ایران چاپ یا پخش یا نشر یا اجرا شده باشد و قبلاً در هیچ کشوری چاپ یا پخش یا اجرا نشده باشد.» می توان گفت : حمایت از این آثار هم منوط به رعایت اصل سرزمینی می‌باشد. اگرچه ماده ۶ قانون ترجمه و تکثیر آثار صوتی ، نسبت به آثار صوتی علاوه بر پذیرش اصل سرزمینی حمایت ، شرط معامله متقابل را در حمایت از آثار خارجی پذیرفته است و از این حیث قلمرو آثار قابل حمایت را تا حدی توسعه داده است. پیش نویس لایحه جدید با هدف حل این مسئله و در مقام بیان قلمرو اجرای حقوق مرتبط با وضع سه ماده جداگانه^[۲۲۲] در باب آثار قابل حمایت ، همان مقرره کنوانسیون رم را با دسته بندی بهتری ارائه نموده است.