گروه

متغیر

تفاوت میانگین

t

درجه آزادی
(df)

سطح معنی داری
(Sig)

یکسانی واریانس

افسردگی

۴۰۰/۵-

۱۱۵/۲

۲۸

^*۰۴۳/۰

جدول ۴-۲۵. نتایج آزمون t مستقل برای معنی داری تفاوت میانگین افسردگی بین دو گروه

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

* تغییر معنی دار بین گروهی(۰۵/۰> ^*P)
شکل ۴-۱۰. نمودار مربوط به متغیر افسردگی در دو گروه
۴-۴. خلاصه نتایج
به طور کلی، فرضیه ­های ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸ و ۱۰ مبنی بر اثر تمرینات­پیلاتس بر استقامت­عضلانی، استقامت­قلبی- تنفسی، انعطاف­پذیری، سرعت، چابکی، هماهنگی، تعادل، درصدچربی و افسردگی شرکت­ کنندگان معنی­دار بود. همچنین، فرضیه­ ۹ مبنی بر اثر تمرینات پیلاتس بر BMI معنی­دار نگردید.
فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
۵-۱. مقدمه
در این فصل ابتدا به خلاصه­ی پژوهش حاضر اشاره گردیده است، سپس به بحث و نتیجه گیری از یافته­های پژوهشی پرداخته شده است. در پایان این فصل، پیشنهادهای کاربردی و پژوهشی جهت استفاده­ی بهره­گیران و پژوهشگران ارائه شده است.
۵-۲. خلاصه­ی پژوهش
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره برنامه تمرینی پیلاتس بر آمادگی جسمانی، ترکیب بدنی و افسردگی دانش آموزان دختر غیرورزشکار دارای اضافه وزن ۱۴-۱۲ انجام گردیده است. به منظور بررسی و تبیین این هدف؛ ۱۰ فرضیه­ طرح و ارائه گردید که یافته­های توصیفی و استنباطی آن در این بخش مورد بحث و نتیجه ­گیری قرار گرفته است.
نتایج تحقیق نشان داد که برنامه تمرین پیلاتس در متغیرهای استقامت عضلانی، استقامت قلبی- تنفسی، انعطاف پذیری، سرعت، چابکی، هماهنگی، تعادل، درصد چربی دختران غیر ورزشکار دارای اضافه وزن بهبود معنی داری را در پس آزمون نسبت به پیش آزمون نشان داد(۰۵/۰<P). در حالی که در گروه کنترل تفاوتی مشاهده نگردید. همچنین، شاخص توده ی بدن(BMI) با اینکه در نتایج درون گروهی معنی دار شد. اما در مفایسه ی بین گروهی تغییر معنی داری نشان نداد(۰۵/۰<P). براساس نتایج تحقیق حاضر، امتیاز افسردگی دختران غیر ورزشکار دارای اضافه وزن نیز از پیش آزمون تا آزمون پایانی بهبودی معنی داری داشت(۰۵/۰>P).
۵-۳. بحث و نتیجه گیری
۵-۳-۱. آمادگی جسمانی
براساس نتایج تحقیق حاضر، یافته­­ی فرضیه­ اول مبنی بر اثر یک دوره برنامه تمرینی پیلاتس بر میزان استقامت عضلانی دختران غیرورزشکار دارای اضافه وزن ۱۲ تا ۱۴ ساله به طور کامل مورد تأیید قرار گرفت. این یافته نشان داد که یک دوره برنامه­ی تمرینی پیلاتس می ­تواند رکوردهای های بارفیکس و دراز و نشست گروه تجربی را افزایش دهد و بر استقامت عضلانی آنها به طور معنی دار تأثیر گذار باشد. این نتیجه با تحقیق علی­زمانی(۱۳۸۸)، امیدعلی و همکاران(۱۳۹۱)، سکندیس و همکاران(۲۰۰۶) و کلوبک(۲۰۱۰) همسو است. البته یافته تحقیق حاضر با نتایج تحقیقی کروز(۲۰۱۴) مطابقت ندارد. در توضیح این تناقض می­توان گفت که ممکن است علت در نمونه های دو تحقیق باشد. در تحقیق کروز و همکاران، اثر ورزش پیلاتس بر گروهی از ورزشکاران نوجوان بسکتبالیست بررسی شد. ولی در تحقیق حاضر، گروه تجربی، دختران غیر ورزشکار دارای اضافه وزن بودند. همچنین، از آنجا که برای تغییر معنی­دار استقامت عضلانی ورزشکاران، شدت تمرین و مدت زمان بیشتری مورد نیاز است. با توجه به اینکه تعداد جلسات تمرین در تحقیق کروز و همکاران، ۶ جلسه بود، احتمالاً می تواند یکی دیگر از علت­های مغایرت نتایج دو تحقیق باشد. در تبیین یافته این فرضیه می­توان براین نکته تأکید کرد که تمرینات پیلاتس با توجه به حرکات قدرتی موجود در آن قادر است فاکتور استقامت عضلانی نوجوانان دختر با اضافه وزن را افزایش دهد. استقامت عضلانی بدن از عوامل مهم تندرستی و آمادگی جسمانی است و در افراد معمولی برای انجام فعالیت­های روزانه­ی زندگی، حیاتی به نظر می­رسد(گایینی و رجبی، ۱۳۹۲).
نتایج بدست آمده از تحلیل آماری این تحقیق نشان داد که فرضیه ی دوم مبنی بر تأثیر یک دوره برنامه­ی تمرینی پیلاتس بر میزان استقامت قلبی- تنفسی دختران غیرورزشکار دارای اضافه وزن ۱۲ تا ۱۴ ساله اثر معنی داری داشت. این یافته با نتایج تحقیقی جعفری و رمضانی(۱۳۹۱)، امیدعلی و همکاران(۱۳۹۱) و رشیدی و همکاران(۱۳۹۲) همخوان دارد اما با نتایج