P اصلاحی

P عصبی-عضلانی

P کنترل

اصلاحی

۲۷۳/۰

۰۰۵/۰

عصبی­عضلانی

۲۷۳/۰

۰۰۰۱/۰

کنترل

۰۰۵/۰

۰۰۰۱/۰

نتایج آزمون تعقیبی LSD نشان داد بین گروه تمرین اصلاحی موضعی و گروه کنترل (۰۰۵/۰=P) و همچنین بین گروه تمرین عصبی­عضلانی و گروه کنترل (۰۰۰۱=P) اختلاف معنی­داری وجود دارد. اما اختلاف معنی­داری بین تمرین عصبی­عضلانی و تمرین اصلاحی موضعی مشاهده نشد (۲۷۳/۰=P).
نتایج: تمرینات اصلاحی نسبت به گروه کنترل باعث کاهش معنی­دار زاویه والگوس به مقدار ۶۹/۱۱ درجه در صفحه فرونتال شده است (۰۰۵/۰=p).
تمرینات عصبی­عضلانی نسبت به گروه کنترل باعث کاهش معنی­دار زاویه والگوس به مقدار ۹۳/۱۵ درجه در صفحه فرونتال شده است (۰۰۰۱/۰=p).
تمرینات عصبی­عضلانی نسبت به تمرینات اصلاحی، باعث کاهش زاویه والگوس به مقدار ۲۴/۴ درجه شده که از نظر آماری این اختلاف معنی­دار نیست (۲۷۳/۰=p).
فصل پنجم
بحث و نتیجه ­گیری
۵-۱٫ مقدمه
در این فصل، ابتدا پس از ارائه خلاصه­ی تحقیق به بیان نتایج، در ادامه به بحث و تفسیر یافته­ ها و در پایان به پیشنهادهای پژوهشی و کاربردی بدست آمده از یافته­های تحقیق حاضر می­پردازیم.
۵-۲٫ خلاصه تحقیق
هدف از این پژوهش اثر شش هفته تمرینات اصلاحی و تمرینات عصبی­عضلانی بر راستای زانوی پرانتزی پسران در حرکت برشی بود.
در این تحقیق تعداد پنج مدرسه مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان سبزوار به صورت تصادفی انتخاب و دانش ­آموزان این مدارس مورد ارزیابی قرار گرفتند. فاصله بین دو کندیل داخلی ران در حالت ایستاده و بدون هیچ­گونه انقباض اضافی توسط آزمونگر بوسیله کولیس بر حسب میلی متر اندازه ­گیری شد. حدود ۸۰ نفر از این افراد دارای زانوی پرانتزی می­باشند. اطلاعات لازم در مورد این افراد جمع­آوری شد. از میان این افراد ۳۶ نفر که نوع عارضه­ی آن­ها به علت عضلانی و حاضر به شرکت در این تحقیق بودند، انتخاب شدند. ۱۲ نفر در گروه تمرین اصلاحی، ۱۲ نفر در گروه تمرین عصبی­عضلانی و ۱۲ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند.
زاویه زانو در صفحه فرونتال در حالت ایستا و حرکت برشی توسط دستگاه تجزیه و تحلیل حرکت قبل از شروع تمرینات ثبت گردید.
سپس گروه ­های تجربی اول (تمرین اصلاحی) و تجربی دوم (تمرین عصبی­عضلانی) به تمرین که شامل شش هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه بین ۴۵-۲۵ دقیقه بود، شرکت کردند. آزمودنی­ها در گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. پس از اتمام شش هفته تمرین، مجددا زاویه زانو هر سه گروه ثبت گردید.
این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که با سه گروه، تجربی اول (تمرین اصلاحی)، تجربی دوم (تمرین عصبی­عضلانی) و کنترل و طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. در پایان برای مقایسه متغیرها از آزمون تی وابسته و آنوای یک راهه استفاده شد (۰۵/۰>p).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۵-۳٫ نتایج تحقیق

• تمرین اصلاحی باعث کاهش معنی­دار زاویه ولگوس به مقدار ۵/۷ درجه نسبت به پیش آزمون در صفحه فرونتال شد (۰۴/۰=p).

• تمرین عصبی­عضلانی باعث کاهش معنی­دار زاویه ولگوس به مقدار ۸/۱۱ درجه نسبت به پیش آزمون در صفحه فرونتال شد (۰۰۲/۰=p).

• تمرین اصلاحی نسبت به گروه کنترل باعث کاهش معنی­دار زاویه ولگوس به مقدار ۶۹/۱۱ درجه در صفحه فرونتال شد (۰۰۵/۰=p).

• تمرین عصبی­عضلانی نسبت به گروه کنترل باعث کاهش معنی­دار زاویه ولگوس به مقدار ۹۳/۱۵ درجه در صفحه فرونتال شد (۰۰۰۱/۰=p).

• تمرین عصبی­عضلانی نسبت به تمرین اصلاحی باعث کاهش زاویه ولگوس به مقدار ۲۴/۴ درجه شده که از نظر آماری این اختلاف معنی­دار نیست (۲۷۳/۰=p).

۵-۴٫ بحث و بررسی نتایج تحقیق