سابقه دستور زبان سنتی؛ طرح ساده‌ای از دستورنویسی؛ دستور زبان‌های “نوین”؛ پنج اصل مشترک میان انواع سه‌گانه زبان‌های “نوین”؛ مقایسه دستور سنتی با دستورهای “نوین”.

• • ــــــ . “ویژگی‌های اصوات همگونه در اشعار خواجو”. کیهان فرهنگی (یادواره خواجو). س۸‌ . ش۵. پیاپی ۷۷. آبان ۱۳۷۰، ص۳۶ـ۳۹.

شکل صوری همگونه؛ همگونگی کامل و همگونگی ناقص؛ عنصر مشترک مجموعه‌های همگونه؛ توزیع همگونه‌ها در بیست آرایش فراوانی اقلام همگونه.

• • وثوقی، محمدباقر. “دستور زبان لارستانی برمبنای گویش خنجی” [نقد اثر لطف‌علی خنجی]. کتاب ماه، ادبیات و فلسفه. س۴. ش۸ . پیاپی ۸ . خرداد ۱۳۸۰، ص۶۲ـ۶۵.

• • وثوقی، ناصر. “دستور زبان عامیانه” [نقد اثر تقی وحیدیان کامیار]. اندیشه و هنر. دوره ۵. ش۷. مهر ۱۳۴۴، ۹۵۷ـ۹۶۰.

• • ــــــ . “زبان فارسی: پارسی در چامه «بامدادی»” [ویژگی‌های دستوری شعر احمد شاملو متخلص به ا. بامداد]. اندیشه و هنر. دوره ۵. ش۱۰. مرداد ۱۳۴۶، ص۱۵۱۷ـ۱۵۲۷.

آیا زبان فارسی از شعر “بامدادی” توشه‌ای گرفته است.

• • وجدانی، فریده. “ترکی در فارسی”. رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س۱۶. ش۶۳. ۱۳۸۱، ص۳۸ـ۴۲.

۱ـ گرته‌برداری دستوری ۲ـ گرته‌برداری از واژه‌ها و ترکیب‌ها ۳ـ گرته‌برداری از ترکیب‌های کنایی.

• • وحید دستگردی، حسن. “دال ـ ذال”. ارمغان. دوره ۹. ش۵ـ۶. مرداد ـ شهریور ۱۳۰۷، ص۲۷۲ـ۲۸۱؛ نیز: ارمغان. س۲۷. ش۸ . آبان ۱۳۳۷، ص ۳۳۷ـ۳۴۶.

توضیح و تشریح قاعده دال و ذال و سخنان اساتید در این باب؛ زمان ظهور و دوره نسخ این قاعده؛ آیا امروز الغاء و نسخ این قاعده واجب است یا نه؟.

• • ــــــ . “واو و یاء”. ارمغان. س۹. ش۷. آبان ۱۳۰۷، ص۳۸۵ـ۳۹۵.

تعریف؛ تقسیم؛ شعری از کتاب “سرگذشت اردشیر” راجع به الغای قاعده دال و ذال معروف و مجهول.

• • وحیدزاده، محمود [نسیم]. “دستور زبان فارسی” [بحثی درباره کلیات دستور زبان فارسی]. ارمغان. س۳۴. ش۶. شهریور ۱۳۴۴، ص۲۴۱ـ۲۴۳.

طریقه دستورنویسی در روزگار باستان؛ نخستین کتاب مستقل دستور زبان فارسی؛ اشکال نویسندگان دستور زبان فارسی معاصر.

• • وحیدیان، تقی [وحیدیان کامیار]. حرف‌های تازه در ادب فارسی: “آهنگ (intonation) زبان فارسی و معانی عاطفی”. اهواز: جهاد دانشگاهی دانشگاه چمران، ۱۳۷۰، ص۱۸۹ـ۲۰۰.

تقسیم‌بندی واحد آهنگین؛فهرست شش غلت مختلف یک واژه تک‌هجایی فارسی؛ معانی طرح‌های آهنگین.

• • ــــــ . در قلمرو ادبیات فارسی: “بررسی تشدید از دید علمی و حل یک مشکل املایی”. مشهد: محقق، ۱۳۷۶، ص۲۹۳ـ۳۰۳؛ نیز: رشد ادب فارسی. س۷. تابستان ـ پاییز ۱۳۷۱، ص؟.*

آیا تشدید در فارسی اصلی است؟؛ سه نقش از تشدید؛ تشدید در شعر.

• • ــــــ . در قلمرو زبان و ادبیات فارسی:”بررسی صفت مفعولی واهمیت آن در زبان فارسی”. مشهد: محقق، ۱۳۷۶، ص۲۶۹ـ۲۸۲؛ نیز: زبان شناسی. س۹. ش۲. پیاپی ۱۸. پاییز ـ زمستان ۱۳۷۱، ص۶۱ـ۶۹.

کاربرد صفت مفعولی در ساخت شش زمان؛ کاربرد صفت مفعولی در ساخت فعل مجهول؛ گونه‌های صفت مفعولی؛ فهرستی از صفت‌های مفعولی این گونه‌ها؛ بررسی زمان‌های افعالی که صفت مفعولی آنها کاربرد صفتی ندارد؛ آیا در زمان ماضی فعل مجهول وجود ندارد؟.

• • ــــــ . “«تکرار» در زبان خبر و «تکرار» در زبان عاطفی”. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد (یادنامه احمدعلی رجایی بخارایی). س۲۶. ش۳ـ۴. پیاپی ۱۰۲ـ۱۰۳. پاییز ـ زمستان ۱۳۷۲، ص۱۰۸۵ـ۱۱۲۴.

الف ـ تکرار در زبان خبری ب ـ تکرار در زبان عاطفی؛ انواع تکرار.

• • ــــــ . حرف‌های تازه در ادب فارسی: “جمله‌های شرطی در زبان فارسی”. اهواز: جهاد دانشگاهی دانشگاه چمران، ۱۳۷۰، ص۱۷۳ـ۱۸۸؛ نیز: زبان شناسی. س۲. ش۲. پیاپی ۴. پاییز ـ زمستان ۱۳۶۴، ص۴۳ـ۵۶.

الف ـ وجه شرطی ب ـ هدف شرط پ ـ حذف حرف شرط ت ـ آهنگ در جمله‌های شرطی.

• • ــــــ . “در زبان فارسی فعل مرکب نیست”، در کنگره تحقیقات ایرانی (مشهد، ۱۱ـ۱۶ شهریورماه ۱۳۵۰)، مجموعه خطابه‌های دومین کنگره تحقیقات ایرانی. به کوشش حمید زرین‌کوب. مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۳۵۱، ج۱، ص۲۶۴ـ۲۶۸.

سه ملاک برای تشخیص مرکب یا بسیط.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )