در صورتی که برای حمل به مقصد از حمل کننده‌های بعدی هم استفاده می‌شود مسئولیت هنگام تحویل کالا به اولین حمل کننده به خریدار منتقل می‌شود.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

اصطلاح CPT فروشنده کالا را ملزم به ترخیص کالا برای صدور می کند. این اصطلاح بدون توجه به نوع حمل از جمله حمل مرکب قابل استفاده است.
۲-۴-۹)کرایه حمل وحق بیمه پرداخت شده (تا مقصد تعیین شده) CIP(…named place of destination)
«کرایه حمل وحق بیمه پرداخت شده تا…» یعنی فروشنده کالا را به حمل کننده منتخب خود تحویل می دهد ولی فروشنده باید علاوه بر آن هزینه حمل لازم برای بردن کالا به مقصد تعیین شده رابپردازد. بنابراین خریدار باید کلیه مسیو لیت ها و هزینه های اضافی بعد ازتحویل کالا را به ترتیب مذکور، متقبل شود البته درCIP فروشنده باید برای خریدار در قبال خطرناشی از فقدان یا خسارت وارد به کالا حین حمل بیمه نامه تهیه نماید. درنتیجه، فروشنده قرارداد بیمه را منعقد می کند و حق بیمه آن را می پردازد.
خریدار باید توجه داشته باشد که طبق اصطلاح CIP فروشنده ملزم به تحصیل بیمه با حداقل پوشش می باشد. اگر خریدار خواستار پوشش بیشتری باشد باید صراحتاً چنین توافقی را با فروشنده بعمل آورد یا اینکه به هزینه خود بیمه مازاد را فراهم کند.
« حمل کننده » یعنی هر شخصی که اجرا یا تدارک حمل از طریق راه آهن، حمل زمینی، دریایی، آبراه داخلی یا ترکیبی از این چند نوع حمل رادر یک قرارداد حمل تعهد می کند
درصورتی که برای حمل به مقصد از حمل کننده های بعدی هم استفاده شود مسئولیت(ریسک) هنگام تحویل کالا به اولین حمل کننده منتقل می شود
اصطلاح CIP فروشنده کالا را ملزم به ترخیص کالا برای صدور می نماید. این اصطلاح بدون توجه به نوع حمل از جمله مرکب قابل استفاده است.
۲-۴-۱۰) تحویل درمرز (محل تعیین شده) DAF(…named plase)
تحویل در مرز یعنی زمانی وظیفه فروشنده به اتمام می رسد که کالارا پس از ترخیص برای صدور، روی وسیله نقلیه بدون اینکه تخلیه شود، در اختیار خریدار قرار دهد. ولی بدون انجام ترخیص برای ورود به نقطه و محل تعیین شده در مرز البته قبل از مرز کشور صادره کننده بکار برد. بنابراین تعیین دقیق مرز مورد نظر با ذکر نقطه و محل آن دراین اصطلاح اهمیت حیاتی دارد.
البته اگر طرفین قصد داشته باشند که فروشنده مسئولیت تخلیه کالا از وسیله حمل، و هزینه آن رامتقبل شود، باید این موضوع صراحتاً درقرارداد فروش نوشته شود.
این اصطلاح را می توان بدون توجه به نوع حمل، موقعی که قرار است کالا در مرز زمینی تحویل شود بکاربرد. اگر تحویل دربندر مقصد روی عرشه کشتی یا در لنگرگاه انجام می شود باید از اصطلاحات DESیاDEQ استفاده کرد.
۲-۴-۱۱) تحویل از کشتی (بندر مقصد تعیین شده) DES(named port of destination)
تحویل از کشتی یعنی اینکه فروشنده کالا راقبل از ترخیص برای ورود درروی کشتی دربندر مقصد تعیین شده در اختیار خریدار قرار دهد. فروشنده باید کلیه هزینه ها و مسئولیت های مربوط به آوردن کالا به بندر مقصد قبل از تخلیه را متقبل شود اگر طرفین قصد داشته باشند که فروشنده هزینه ها و مسئولیت تخلیه کالا را بعهده بگیرد، باید از اصطلاح DEQاستفاده کنند.
این اصطلاح فقط موقعی که کالا از طریق دریا یا آبراه داخلی یا حمل مرکب روی کشتی دربندر مقصد تحویل می شود باید بکار برده شود.
۲-۴-۱۲) تحویل در اسکله (بندر مقصد تعیین شده) DEQ(…named port of destination)
تحویل در اسکله یعنی اینکه فروشنده کالا را قبل از ترخیص برای ورود در اسکه (بارانداز) در بندر مقصد تعیین شده دراختیار خریدار قرار دهد. فروشنده باید هزینه ها و مسئولیت مربوط به آوردن کالا به بندر مقصد تعیین شده و تخلیه را تقبل کند. این روش فروشنده را ملزم میسازد که کالا را برای ورود و ترخیص آماده نموده و کلیه تشریفات گمرکی را انجام دهد و عوارض مالیات ها و سایر مخارج مربرط به ورود را بپردازد.
این مورد بر خلاف نسخه قبلی اینکوترمز می باشد که فروشنده ملزم به انجام ترخیص برای ورود کالا بوده و اگر طرفین قصد داشته باشند که وظایف فروشنده پرداخت تمام یا قسمتی از هزینه های ورود کالا را شامل شود باید این موضوع را صراحتاً در قرارداد فروش بنویسند.
این اصطلاح فقط درصورتی که کالا از طریق دریا یا آبراه داخلی یا حمل مرکب ارسال و از کشتی روی اسکله (بارانداز) در بندر مقصد تخلیه می شود کاربرد دارد. البته اگر طرفین قصد داشته باشند که وظایف فروشنده شامل مسئولیت و هزینه ها ی جابجایی کالا از اسکله به محل دیگر (انبار، پایانه، ایستگاه حمل و غیره) در داخل یا بیرون از بندر شود باید از اصطلاحات DDU, DDP استفاده کنند.
۲-۴-۱۳) تحویل بدون پرداخت عوارض و حقوق گمرکی (مقصد تعیین شده) DDU(… named plave of destination)
«تحویل بدون پرداخت عوارض و حقوق گمرکی» یعنی فروشنده، کالا را بدون ترخیص برای واردات و بدون تخلیه از وسیله نقلیه در مقصد تعیین شده تحویل دهد. فروشنده باید کلیه هزینه‌ها و مسئولیت بردن کالا به مقصد مذکور را بپذیرد. بجز، هرگونه «عوارضی» (این واژه شامل وظیفه و مسئولیت انجام تشریفات گمرکی و پرداخت هزینه تشریفات، عوارض گمرکی، مالیات و سایر مخارج) که مربوط به واردات کشور مقصد باشد (حسب مورد) چنین «عوارضی» و همچنین هرگونه هزینه و مسئولیتی که ناشی از قصور خریدار در ترخیص به موقع کالا برای واردات باشد، بعهده خریدار می باشد.
الیته اگر طرفین مایل باشند که فروشنده تشریفات گمرکی را انجام دهد و هزینه ها و مسئولیتهای ناشی از آن و همچنین برخی از هزینه‌های قابل پرداخت بابت ورود کالا را نیز بعهده بگیرد، باید این موضوع صراحتا در قرارداد فروش ذکر گردد.
این اصطلاح بدون توجه به نوع حمل قابل استفاده است. ولی موقعی که تحویل در بندر مقصد روی کشتی یا در اسکله (بارانداز) انجام می شود باید اصطلاحات DESو DEQ بکار برده شود.
۲-۴-۱۴) تحویل با پرداخت عوارض و حقوق گمرکی(مقصد تعیین شده) DDP(… named place of destinatio)
«تحویل با پرداخت عوارض و حقوق گمرکی» یعنی فروشنده کالا را پس از ترخیص برای واردات و بدون تخلیه از وسیله حمل در مقصد تعیین شده تحویل دهد. فروشنده باید کلیه هزینه‌ها و مسئولیتهای مربوط به بردن کالا به آن مقصد را تقبل کند. از جمله حسب مورد هر گونه «عوارض» (این واژه شامل وظیفه و مسئولیت انجام تشریفات گمرکی و پرداخت هزینه تشریفات، عوارض گمرکی، مالیات و سایر مخارج می شود) که مربوط به واردات به کشور مقصد می‌باشد.
در حالی که اصطلاح EXW بیانگر حداقل وظیفه فروشنده می‌باشد، اصطلاح DDP حداکثر وظیفه را نشان می‌دهد.
این اصطلاح را در صورتی که فروشنده بطور مستقیم یا غیر مستقیم قادر به تحصیل پروانه واردات نیست، نباید بکار برد.
اگر طرفین مایل باشند پرداخت برخی از هزینه‌ها (مانند مالیات ارزش افزوده) را از وظایف فروشنده مستثنی کنند، باید این موضوع را صراحتا در قرارداد فروش بنویسند.
اگر طرفین قصد دارند خریدار کلیه مسئولیت و هزینه‌های واردات را بعهده داشته باشد باید از اصطلاح DDU استفاده کنند.
این اصطلاح را بدون توجه به نوع حمل می‌‌توان بکار برد ولی در مواردی که تحویل در بندر مقصد روی کشتی یا روی اسکله (بارانداز) انجام می گیرد باید از اصطلاحات DES یا DEQ استفاده شود.
۲-۵) حمل و نقل ( TRANSPORT )
حمل و نقل رابطه ای اساسی بین فرستنده کالا و گیرنده آن برقرار می کند. بهترین کالا اگر در زمان لازم در مکان لازم و در شرایط مطلوب دریافت نشود مطلوبیت نخواهد داشت. لذا باید بین خریدار و حمل کننده همکاری نزدیک وجود داشته باشد.
حمل چه از طریق دریا و چه از طریق زمین و چه از راه هوا عامل مهمی است و هزینه های مربوط به آن در رقابتی کردن فروش کالا تاثیر مستقیم دارد. ارزان خریدن همیشه دلیل ارزان بودن قیمت کالا نیست. مسئله حمل و نقل یکی از مسایل مهم مبتلا به مدیران مؤسسات و کارخانجات مختلف است و تردیدی نیست که در صورت حل این مساله مدیران می توانند با دریافت به موقع مواد اولیه و کالاهای مورد نیاز یا هزینه حمل و نقل مناسب قیمت تمام شده تولیدات خود را کاهش داده و از این طریق سود مؤسسه خود را افزایش دهند.
داشتن اطلاعات کافی از جنبه های گوناگون حمل و نقل و این که چه کالایی را باید با چه نوع وسیله حمل به واحد تولیدی یا خدماتی خود انتقال داد امری است که می تواند تا حدود زیادی به مدیران بازرگانی در تصمیم گیری کمک کند.
کاهش هزینه حمل و افزایش سرعت انتقال و حمل کالا از جمله اهداف اساسی مدیران اقتصادی هر جامعه است. در این بخش ابتدا بارنامه و بعد حمل دریایی و سپس حمل زمینی و هوایی تشریح می گردد.
۲-۵-۱) متصدی حمل و نقل / حمل کننده CARRIER
متصدی حمل و نقل شخصی است ( اعم از حقیقی یا حقوقی ) که در مقابل کارمزد یا اجرت، حمل مسافر یا کالا را از محلی به محل دیگر با وسیله حمل شخصی برعهده می گیرد.
متصدیان حمل و نقل غالبا به صورت مؤسسات بنگاه ها یا شرکت های حمل و نقل به فعالیت اشتغال دارند.
متصدیان حمل و نقل ضمن انعقاد قرارداد نسبت به حمل اشخاص یا کالا از طریق دریا، هوا یا زمین در داخل یک کشور یا بین کشورها مبادرت می نمایند. این قرارداد که به شیوه حمل و نقل معین ارتباط پیدا می کند در مورد بار معمولا عنوان بارنامه به معنای عام کلمه داشته و در مورد مسافر بلیط مسافرت خوانده می شود.
۲-۵-۲) کارگزار حمل و نقل / نماینده حمل و نقل FORWARDER
شخصی است حقیقی یا حقوقی که در مقابل اجرت یا کارمزد ترتیبات حمل و نقل کالا را از یک کشور به کشور دیگر فراهم می آورد. واسطه های حمل و نقل یا فورواردها که اغلب به صورت مؤسسه بنگاه یا شرکت به فعالیت اشتغال دارند براساس دستور فرستنده یا ارسال کننده کالا یا گیرنده آن ترتیبات حمل و نقل کالا را به مقصد از طریق دریا، هوا و زمین و در صورت لزوم مجموعه ای از این روش ها می دهند.
فورواردها در واقع کالا را از فرستنده تحویل گرفته و نهایتا تحویل خریدار می دهند. در این مسیر وظایف از قبیل : ۱- مشاوره با فرستنده یا گیرنده ؛ ۲ – جمع آوری کالا؛ ۳- ترخیص کالا در مبدا؛ ۴- انعقاد قرارداد حمل با متصدی یا متصدیان حمل و نقل و گرفتن جا؛ ۵- اعلام وضیعت کالا؛ ۶- اخذ مدارک لازم از متصدیان حمل و نقل و گرفتن تحویل کالا به گمرک مقصد ؛ ۷ – دریافت قبوض انبار یا رسید کالا از گمرک و تحویل آن به گیرنده ؛ ۸ – ترخیص در مقصد در صورت توافق بر آن ؛ ۹ – تهیه و تنظیم مدارک لازم برای استفاده از پوشش بیمه در صورت بروز خسارت و . . . را برعهده دارند.
۲-۵-۳)ترانس شیپمنت TRANSSHIPMENT
انتقال کالا از یک وسیله حمل به وسیله حمل دیگر ترانسشیپمنت نامیده می شود. این امر بیش تر در حمل و نقل مرکب رایج است. جریان انتقال معمولا با تخلیه و بارگیری مجدد همراه است.
۲-۵-۴) انواع روش های حمل و نقل
۱) حمل دریایی
حمل و نقل دریایی، به عنوان مهم ترین شکل و روش مبادلات بین المللی، اساس حمل و نقل جهان را تشکیل می دهد. بجز کشورهایی که با مرز زمینی از هم جدا شده اند تجارت بین اکثر کشورها از آبراه های دریایی صورت می گیرد. تجارت از طریق دریا به لحاظ حجم بسیار بالای جابجایی کالا و همچنین بدلیل صرفه اقتصادی، از دیرباز به عنوان موثرترین عامل حمل کالا مورد توجه تجاوز و بازرگانان و دولت ها بوده است .
۲) حمل و نقل زمینی
بعد از حمل و نقل دریایی که عمده ترین و مهمترین شیوه جابجایی کالا در سطح بین المللی است حمل و نقل زمینی در درجه بعدی قرار گرفته است. به ویژه برای کشورهایی که به دریا دسترسی ندارند، تنها طریقه حمل و نقل بشمار می آید. اصولا حمل و نقل زمینی به سه دسته حمل و نقل جاده ای، حمل و نقل مرکب و حمل و نقل بار راه آهن تقسیم می گردد.
الف) حمل و نقل جاده ای