• ــــــ . “زبان فارسی”. سخن. دوره ۱۴. ش۱. تیر ۱۳۴۲، ص۳ـ۹.

زبان عربی در واژگان و دستور فارسی.

• ــــــ . “فاعل جمع و فعل مفرد در زبان فارسی”، ترجمه ابوالحسن نجفی. نشر دانش. س۶. ش۵. مردادـ شهریور ۱۳۶۵، ص۳ـ۵.

فاعل جمعِ غیر جاندار و عمل مختص انسان؛ چند مثال ادبی کهن و معاصر؛ مثال‌هایی از رادیو و تلویزیون.

• ــــــ . “گناه ذال چیست؟” [نقد مقاله “در پیرامون حرف ذالِ معجمه”، اثر ابوالوفای معتمدی کردستانی]. راهنمای کتاب. س۳. ش۴. آبان ۱۳۳۹، ص۵۰۳ـ۵۰۷؛ نیز در: مجتبی مینوی. مینوی بر گستره ادبیات فارسی، مجموعه مقالات. به کوشش ماه‌منیر مینوی. تهران:توس، ۱۳۸۰، ۵۱۹ـ۵۲۴.

• ــــــ . مینوی بر گستره ادبیات فارسی، مجموعه مقالات. به کوشش ماه‌منیر مینوی: “من آن کسم که…” [از مباحث نحو فارسی]. تهران: توس، ۱۳۸۰، ص۵۳۷ـ۵۴۵؛ نیز در: هفتاد سالگی فرخ، به مناسبت هفتادمین سال ولادت سید محمود فرخ. زیرنظر مجتبی مینوی. تهران: یغما، ۱۳۴۴، ص ۱۸۴ـ۱۹۳.

ضمیر و فعل مناسب برای دو فاعل (یا مسندالیه) ضمیر متکلم و ضمیر غایب در یک جمله مرکب؛ صورت‌های درست ونادرست این قاعده در ادبیات کهن.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

• ــــــ . “نکته‌ای از دستور زبان فارسی: شُد یا شَد”. سخن. دوره ۵.ش۳. اسفند ۱۳۳۲، ص۱۸۵ـ۱۸۷؛ نیز در: مجتبی مینوی. مینوی بر گستره ادبیات فارسی، مجموعه مقالات. به کوشش ماه‌منیر مینوی. تهران: توس، ۱۳۸۰، ص۴۵۵ـ۴۵۸.

“شَد” در امثال و حکم دهخدا؛ بیتی از حافظ؛ نظر ملک‌الشعرای بهار.

• ــــــ . “یاء بیان خواب”، در: عمر خیام. نوروزنامه، رساله‌ای در منشاء و تاریخ و آداب جشن نوروز. به سعی و تصحیح مجتبی مینوی. تهران: اساطیر، ۱۳۸۰، ص۹۶ـ۹۸.

صیغه ماضی استمراری در بیان خواب با استناد به اشعار فردوسی و نثر کهن.

• ــــــ . مینوی بر گستره ادبیات فارسی، مجموعه مقالات. به کوشش ماه‌منیر مینوی: “ی‍ّت مصدری”. تهران: توس، ۱۳۸۰، ص۳۹۱ـ۴۱۶.

اقسام ـ‍ی‍َّ‍ه؛ کلماتی که “ـ‍ی‍ّت” به آن ملحق می‌شود؛ شواهد عربی؛ شواهد فارسی.

• ناصری، کیومرث. “نکاتی درباره زبان علمی فارسی”، در سمینار نگارش فارسی (۱۱ـ۱۴ شهریورماه ۱۳۶۳)، زبان فارسی، زبان علم، مجموعه سخنرانی‌های دومین سمینار نگارش فارسی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۶۵، ص۹۱ـ۹۶.*

• نجفی، ابوالحسن. “آیا زبان فارسی در خطر است؟”، در: درباره ترجمه. زیرنظر نصرالله پورجوادی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۶۵، ص۱۲۵ـ۱۴۹؛ نیز: نشر دانش. س۳. ش۲. بهمن ـ اسفند ۱۳۶۱، ص۴ـ۱۵.

واژه‌های عاریتی؛ گرته‌برداری از اصطلاحات و ترکیبات؛ گرته‌برداری معنایی؛ گرته‌برداری نحوی.

• ــــــ . “بدبختانه، متأسفانه، خوشبختانه”. نشر دانش. س۱۱. ش۱. آذر ـ دی۱۳۶۹، ص۲۴ـ۲۵.

چگونگی ساختن قید از اسم و صفت؛ تعریف قید؛ حالت روحی گوینده در بیان قیدهای یادشده.

• ــــــ . “حذف حرف اضافه”. نشر دانش. س۸ . ش۴. خرداد ـ تیر ۱۳۶۶، ص۲ـ۵.

مقدمه‌ای درباره مقاله “فارسی را درست بنویسیم”، اثر محمد پروین گنابادی؛ معیار ما برای درست و غلط بودن؛ حرف اضافه مرکب.

• ــــــ . “درباره قاعده «قلب»، چند نکته عروضی دیگر”. نامه فرهنگستان زبان و ادب فارسی. دوره ۵. ش ۲. پیاپی ۱۸. مهر ۱۳۸۰، ص ۴۱ـ۴۹.*

• ــــــ . “«را» پس از فعل”. نشر دانش. س۷. ش۶. مهر ـ آبان ۱۳۶۶، ص ۱۸ـ۱۹.

استعمال حرف “را” علامت مفعول صریح پس از فعل؛ جمله پایه و پیرو حرف “را”؛ فاصله “را” از مفعول صریح.

• ــــــ . “غلط ننویسیم، فرهنگ دشواری‌های زبان فارسی“. نشر دانش. س۸ . ش۱. آذر ـ دی ۱۳۶۶، ص۴۲ـ۴۵.

چند نمونه دستوری.

• ــــــ . “غلط‌هایی که در «غلط ننویسیم» نیست” [نقدِ نقد دکتر محمد جواد شریعت]. نشر دانش. س۸ . ش۶. مهر ـ آبان ۱۳۶۷، ص۵۶ـ۶۱.

• ــــــ . “کاربرد «که» در فارسی گفتاری”. نامه فرهنگستان. س۱. ش۳. پیاپی ۳. پاییز ۱۳۷۴، ص۷ـ۱۹.

ذکر شانزده مورد از کاربرد “که” در کتاب‌های ادبیات معاصر قدیم.