دامنه‌ی دانش ناقص

همکاری سطح پایین کاربران

چشم پوشی از فرضیه‌های ضمنی

نیازمندی‌های ناصحیح

محدودیت‌های تعریف شده سیستم

گمراهی در هدف سیستم

نیازمندی‌های مبهم

عبارات هم خانواده و هم نام

عباراتی که قابلیت تست ندارند

ملاحظات طراحی غیر ضروری

نیازمندی‌های ناسازگار

اراده و قصد سست درخواست کننده

دیدگاه‌های متفاوت از کاربران

نیازمندی‌های غیر ثابت

نیازهای بی ثبات

پذیرش نیازهای اضافی و مکرر

نیازهای مفرط

منابع اطلاعاتی حجیم و نابسامان

در انتها نظر به استفاده مرکب از روش‌های سنتی استخراج نیازمندی‌ها دارند.
در [۱۹] هلن شارپ^[۵۱] و همکارانش تصمیم به شناسایی ذینفعان در پروژه و یا سازمان را دارند. آنان بر این باورند که مشاوره موثر، منظم و دقیق ذینفعان مرتبط یکی از مهم‌ترین مسائل در فرایند مهندسی نیازمندی‌ها می‌باشد.
روش کار بدین صورت است که ابتدا ذینفعان مرجع را به چهار گروه ۱٫ کاربران ۲٫ توسعه دهندگان ۳٫ قانون گذاران و در آخر ۴٫ تصمیم گیرندگان تقسیم می‌کنند. سپس شروع به کاوش در شبکه اطراف این چهار گروه پرداخته و طی انجام پنج مرحله به شناسایی ذینفعان می‌پردازند. این مراحل از قرار زیر می‌باشند:

• تمامی نقش‌های مشخص در گروه‌های ذینفعان را مشخص کنید.

• • ذینفعان تأمین کننده برای هر نقش در گروه‌ها را مشخص کنید.

  (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

• ذینفعان سرویس گیرنده برای هر نقش در گروه‌ها را مشخص کنید.

• ذینفعان پیرو برای هر نقش را در گروه‌ها مشخص کنید.

• مراحل ۱ تا ۴ را برای هر گروه از ذینفعان مشخص شده در مراحل ۲ تا ۴ تکرار کنید.

در حقیقت مزیت این روش این است که از ذینفعان شناسایی شده شروع کرده و به محیط‌های بیرونی رفته و کم کم شبکه ذینفعان را گسترده‌تر می‌کند و از سر در گمی شناسایی ذینفعان در ابتدای کار جلوگیری می‌کند.
محققان دیگری نیز در [۲۰] سعی بر خوشه بندی ذینفعان جهت تصمیم گیری در نیازمندی‌ها دارند. روش کار بدین صورت ذکر گردیده است که در ابتدا از ذینفعان خواسته شده تا به رتبه بندی نیازمندی‌ها بپردازند. سپس با بهره گرفتن از فاصله اقلیدسی به تعیین شباهت‌های ذینفعان در رتبه بندی نیازها پرداخته و پس از آن با بهره گرفتن از روش سلسله مراتبی تجمیعی و یا تقسیمی به خوشه بندی ذینفعان پرداخته تا با این کار یک نقطه تمرکز و اتحادی بر سر تصمیم گیری در ارتباط با نیازمندی‌ها بوجود آورند.