بنا به اظهار افراد مسن و کهنسال منطقه در سالیان دور مردمانی یا قبیله ای از سرزمین سیستان و بلوچستان از منطقه بمپور که در حوالی ایرانشهر قرار دارد به طرف این مناطق کوچ نموده اند که قصد عزیمت به منطقه بیابان سیریک را داشته اند که به دلیل رخداد بعضی از حوادث و به پیشنهاد جلال خان در همین سندرک ساکن می شوند و در منطقه ای از سندرک به نام «کار خورشید» که در غرب و چند کیلومتری محله سجادیه است به زندگی می پردازند که این امر موجب تولید و تکثیر نسل آنها و ترویج فکر و فرهنگ آنها در این منطقه شده است.
ترتیب حاکمان این منطقه کامران، چراغ، عبدالحسینی کامران، میر حاجی، نادر و جلال بوده اند. بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران در سال ۵۷ تا مدتی حاکمیت خان و خوانین بطور ضعیف همراه با اختلافات محلی در این منطقه ادامه داشت، از آنجائی که این اختلاف محلی منجر به قتل آدم های بیگناه می شد. در سال ۱۳۷۳ نیروهای نظامی و انتظامی کرمان و هرمزگان حاکمیت آنها را بطور کامل متلاشی کردند و بعد از کنترل اوضاع حاکمان، مردمان و اطرافیان آنها را از مارز و آورتین avortin به جاهای دیگر اسکان دادند، تا این نعمت های جمهوری اسلامی ایران بهرمند باشند(صادقی،۱۳۸۶،۲۳-۲۰).
۲-۲-۳۰- نظام اجتماعی
نظام اجتماعی این منطقه در گذشته به صورت ملوک الطوایفی بوده است. یکی از دلایل ایجاد این نظام، شرایط حاکم بر زمان است که هر خانواده برای حفظ امنیت و آرامش و اصالت خود باید وابسته و همنشین طایفه پدری یا مادری خود باشد و دیگر اینکه هر خانواده ای با تیره یا پشتوانه خویشاوندان خود مناقشات و ناملایمات زندگی را حل می کرده است. انتخاب سکونت مردم در این نواحی براساس مالکیت موروثی یا به صورت مشاعی است بطوریکه در بعضی جاها یک آبادی متعلق به یک تیره و طایفه است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در نظام عشیره ای و قبیله ای هر قوم شامل چند ایل و هر ایل شامل چند قبیله و هر قبیله شامل چند طایفه و هر طایفه شامل چند تیره و هر تیره شامل چند خانواده است. منطقه سندرک دارای هر نظام طبقات و قومیتی خاصی است که به ترتیب به آن پرداخته می شود. ۱- خان ۲- رئیس ۳- بلوچ کاره ۴- ملا ۵- استاد ۶- چوپان ۷- غلام، نقیب، پهلوان و درزاده که تقریبا در یک مقام هستند.
خان
رئیس
بلوچ کاره
ملا
استاد
چوپان
غلام
دَرزاده
پهلوان
نقیب
شکل ۲-۱ : نظام طبقاتی و قومیتی منطقه سندرک
در بشاگرد و سندرک نظام طبقاتی مربوط به ذات و تا حدودی حرفه ای است که به شکل موروثی از طریق ازدواج های درون گروهی به نسل های بعد انتقال یافته است.در این مناطق طبقات به برتر و فرو تر تقسیم می شوند، طبقات برتر به ذات های بالا تعلق دارند و طبقات فروتر به ذات های پائین، ذات برتر و فروتر نیز خود به سلسله مراتبی تقسیم می شوند. همانگونه که قبلا هم به آن اشاره شد ذات برتر عبارت است از: خان، رئیس، بلوچ کاره و تا حدودی سپاهی(لشکری) و ذات فروتر را استاد، غلام و پهلوان و…تشکیل می دهند.
خان: خان ها در صدر همه جماعات در راس هرم قدرت بشاگرد و سندرک قرار دارند.ایشان مالک عمده زمین،آب، نخل و دام به شمار می آیند و در واقع مالک همه افراد بودند.
رئیس: رئیس نماینده و جانشین خان در منطقه می باشد. این قشر در حقیقت عامل اجرائی و مدیر و بازوی قدرت و مترادف مباشر یا همان کدخدای بقیه نقاط هستند. رئیسیون غالبا وظیفه جمع آوری مالیات و اجاره زمین و محصولات زمین خان را بر عهده دارند شغل عمده این طبقه کشاورزی است که بر عهده طبقه پائین تر از خود (غلامون) قرار می دهند.
بلوچ کاره: این طبقه در ردیف سوم نظام طبقاتی قرار می گیرد، بلوچ کاره در واقع همان دهقان آزاد است. و جزء طبقات بالای اجتماعی و ذات های برتر به شمار می رود، بلوچ کاره ها صاحبان آب و زمین در روستای خود هستند. ازدواج میان طبقات بلوچ کاره و رئیسون صورت می گیرد، اما به هیچ طبقه از ذات های فروتر زن نمی دهند. این طبقه دارای رده صنفی، متولی زیارتگاه و ملا می باشد.
سپاهی(لشکری): این طبقه جزء لشکریان خان هستند که وظیفه حمایت نظامی از مایملک و حیطه نفوذ خان را به عهده دارند، همچنین به جمع آوری مالیات و محصول از افرادی که حاضر به پرداخت مالیات به طور داوطلبانه نیستند اشتغال دارند. سپاهی ها معمولا در داخل قلعه و برفراز کوه زندگی می کنند. ازدواج در میان این طبقه به شکل درون گروهی است و مرکز استقرار آنها روستاهای انگهران و درپهن و کاشانه آن ها معمولا در داخل قلعه و برفراز کوه می باشد.
استاد کار: افراد این طبقه ساخت وسایل و ابزارآلات کشاورزی و زندگی روزمره را بر عهده دارند، به عبارت دیگر به فعالیت های محلی می پردازند و وسایل مورد نیاز افراد روستا را تولید می کنند.
بلوچون (چوپان): چوپان، طبقه ای است که اعضای آن دام های روستائیان و به ویژه سه طبقه بالای هرم قدرت را نگهداری می کنند. و در مقابل آن دستمزد بسیار اندک و یا مقدار ناچیزی از فراورده های دامی دریافت می نمایند. برای دستمزد در ازای هر ده راس زاد و ولد یک راس سهم ایشان می گردد.
غلامون: غلامون طبقه غیر آزاد منطقه هستند که موجب عمده ای را تشکیل می دهند و محروم ترین و مظلوم ترین طایفه به حساب می آمده اند.
نقیب: این طبقه به عللی که مشخص نیست رفته رفته توانسته اند برای خود آزادی هایی به دست آورند و به کارهای کشاورزی مشغول و مالکیت جزئی زمین را در دست بگیرند.
درزاده: جایگاه درزاده فروتر از نقیب اما برتر از غلام است. درزاده از نسل غلامون هستند که در گذر زمان آزاد شده اند. رشد جمعیت غلامون در یک منطقه و بالا رفتن مخارج آنها موجبات اخراج یا تشویق آنها به مهاجرت به سایر مناطق از طرف صاحبان آنها را فراهم آورده است. این مسئله باعث شده است تا از نزد مالکان خود رانده شده و در مناطق دیگر به کار که عمدتا کشاورزی می باشد مشغول شوند. به دلیل نامشخص بودن وضع عمومی و کوچ این افراد در فصول مختلف به آنها لقب درزاده داده اند. درزاده ها با غلامون ازدواج می کنند این ازدواج یک طرفه می باشد، یعنی زن می گیرند اما به آنها همسر نمی دهند.
پهلوانان: طبقه دیگری که جزء طبقات فروتر و ذات پائین تر به حساب می آیند. پهلوانان به طور کلی به افرادی اطلاق می شود که برای سرگرمی به مجالس جشن دعوت می شوند و تمامی افراد خانواده آنها در ایجاد شادمانی نقشی ایفا می کنند. این طبقه جزء پائین ترین حد ذاتی منطقه به شمار می آیند. (تا خمینی شهر، موسسه جمادی، ۱۳۸۹،۳۸۱-۳۷۸).
۲-۲-۳۱- زیارتگاه ها و مکان های مقدس
جدول۲-۱:زیارتگاه ها و مکان های مقدس رایج در منطقه سندرک

نام
محل

زیارت بی بی گنجی

سندرک(دنکی سابق)

قدمگاه امیر المومنین

روستای آرنگوبالا

آستانه حضرت اباالفضل

روستنای آرنگو پائین

زیارت شهباز

روستای بن در

زیارت هفت لنگر

روستای سیت