بیان هفت مورد از بیماری‌های زبان فارسی.
ــــــ . “نقش پیشوندها و پسوندها در زبان فارسی: پسوند «اد»”. وحید. س۶. ش۷. پیاپی ۶۷. تیر ۱۳۴۸، ص ۵۸۷ـ۵۹۳.
مقدمه؛ پسوند “اد” ابزار جاواژه‌سازی در فارسی.
امامی، کریم. “کارگاه ترجمه: نکاتی درباره معادل‌یابی برای ضمایر سوم شخص”. مترجم. س۸ . ش۲۹. بهارـ تابستان ۱۳۷۸، ص ۸۵ـ۹۱.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

الف) در ترجمه از انگلیسی به فارسی ب) از فارسی به انگلیسی
اماناوا، فیروزه. “سخنی از تفاوت‌های فارسی ایران و تاجیکی (فارسی)”. زبان شناسی. س۸. ش۱ـ۲. پیاپی ۱۵ـ۱۶. ۱۳۷۰، ص ۲ـ۱۱.
لازار و شرح منظم تفاوت‌های فارسی و تاجیکی و دری ـ کابلی؛ چهار مورد از این تفاوت‌ها.
ــــــ . “نقش نیم‌وندها در واژه‌سازی فارسی و مسایل واژه‌سازی در اِنوماسیولوژی”، در چهارمین سمینار زبان فارسی و زبان علم (تهران، ۲۸ـ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۷۰)، مجموعه مقالات سمینار زبان فارسی و زبان علم. زیر نظر علی کافی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۲، ص ۲۴۷ـ۲۵۲.
نیم‌وند یا “وند‌نما”؛ بررسی نیم‌وندهای شناس، شناسی “سنج”و “نما”؛ تئوری انوماسیولوژی.
ام سلمی. “تأثیر زبان فارسی بر زبان و ادبیات بنگالی”، ترجمه انجم حمید، در سمینار پیوستگی‌های فرهنگی ایران و شبه قاره (مکان و زمان؟)، مجموعه سخنرانی‌های نخستین سمینار پیوستگی‌های فرهنگی ایران و شبه قاره. تهران: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان؛ اسلام‌آباد: مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگی بین‌المللی، ۱۳۷۲، ج۲، ص ۲۲۶ـ۲۳۵.
شباهت‌های ساختاری زبان فارسی و زبان بنگالی؛ ترکیب‌‌های فارسی در زبان بنگالی.
امید. “کلمات معر‌ّب”. نامه فرهنگ آذربایجان شرقی. دوره ۱. ش۱. ۱۳۴۳، ص ۴۲ـ۴۵.*
امیرمعز، علی‌رضا. “سادگی و روانی زبان فارسی”. وحید. س۹. ش۶. پیاپی ۹۳. شهریور ۱۳۵۰، ص ۸۶۶ـ۸۶۸ .
نمونه‌‌هایی از سادگی زبان فارسی؛ برخی دشواری زبان فارسی.
امیری، منوچهر. “تحول تلفظ لغات فارسی”، در کنگره تحقیقات ایرانی (مشهد، ۱۱ـ‌۱۶ شهریورماه ۱۳۵۰)، مجموعه خطابه‌های دومین کنگره تحقیقات ایرانی. به‌کوشش حمید زرین‌کوب. مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۳۵۱، ج۱، ص ۳۲۴ـ۳۴۱؛ نیز: یغما. س۲۴. ش۹. پیاپی ۲۷۹. آذر ۱۳۵۰، ص ۵۳۰ـ۵۳۴.
متن ادبی به شیوه پیشینیان؛ “غلط مشهور”یا “تلفظ معمول در تداول”؛ نخستین شیوه علمی درباره تحول تلفظ لغات فارسی.
امیری فیروزکوهی، کریم. “چنین و چنان”. گوهر. س۲. ش۹. آذر ۱۳۵۳، ص ۷۹۲ـ۷۹۶.
دو ضابطه برای شناخت صورت حقیقی و وصفی کلمات؛ در باب مناقشه بر سر تلفظ (چنین و چنان)؛ نظر استادان گذشته و معاصر.
ــــــ . “زبان دری را دریابید”. یغما. س۲۳. ش۱۲. پیاپی ۲۷. اسفند ۱۳۴۹، ص ۷۰۹ـ۷۱۵.
تبدیل نمودن برخی آواها در حروف؛ “هست” به جای “است”؛ بکاربردن جملات غلط.
امین، حسن. “بحثی در لهجه‌شناسی”. وحید. پیاپی ۲۱۸ـ۲۱۹. اسفند ۲۵۳۶=۱۳۵۶ ـ فروردین ۲۵۳۷=۱۳۵۷، ص ۶۹ـ۷۳.
تعریف لهجه؛ اختلاف لهجه؛ لهجه در زبان فارسی؛ پیشنهاد.
ــــــ . “بحثی در لهجه‌های طبقاتی و محلی ایران”. وحید. ش۲۴۰ـ۲۴۱. ۱۳۵۷، ص ۶۳ـ۶۵.*
ــــــ . “لهجه‌های محلی ایران”. وحید. ش ۲۳۹. ۱۳۵۷، ص ۱۹ـ۲۳، ۶۶.*
امین مدنی، صادق. “تقسیم کلمه در زبان فارسی”. کاوه. دوره ۶. ش۲۱. خرداد ۱۳۴۷، ص ۱۴۸ـ۱۵۱.*
ــــــ . “جمله توضیحی”، در کنگره تحقیقات ایرانی (شیراز، ۱۱ـ۱۶ شهریورماه ۱۳۵۲)، مجموعه چهارمین کنگره تحقیقات ایرانی. به‌کوشش محمدعلی صادقیان. شیراز: دانشگاه پهلوی، ۱۳۵۳، ج ۱، ص ۲۴۸ـ۲۵۸.
خطا در جمله توضیحی؛ حذف “یای”توضیحی؛ متمم اجزاء جمله.
ــــــ . “دستور زبان فارسی”. کاوه. دوره جدید. س۱. ش۴. مهر۱۳۴۲، ص ۲۵۱ـ۳۰۷*؛ ش۵. آذر ۱۳۴۲، ص ۳۰۴ـ۳۰۷*؛ ش۶. بهمن ۱۳۴۲، ص ۳۹۵ـ۳۹۷؛ س۲. ش۷. فروردین ۱۳۴۳، ص ۵۱ـ۵۵*؛ ش۸ـ۹. مرداد ۱۳۴۳، ص ۱۶۹ـ۱۷۲*؛ س۳. ش۱۰ـ۱۱. خرداد ۱۳۴۴، ص ۲۷۳ـ۲۷۶*؛ س۴. ش۱۲. فروردین ۱۳۴۵، ص ۳۹ـ۴۰؛ ش۱۳ـ۱۴. مهر ۱۳۴۵، ص ۱۵۸ـ۱۵۹؛ ش۱۵. بهمن ۱۳۴۵، ص ۲۳۴ـ۲۳۵؛ س۵. ش۱۶. فروردین ۱۳۴۶، ص ۳۲ـ۳۳*؛ دوره۶. ۱۳۴۷، ص ۳۸ـ۴۷.*
عربی و قواعد فارسی؛ تعریف مصوت‌ها؛ کاربرد صوت‌ها؛ نقش دستوری صدای حیوانات و دیگر اشیاء/ ۱ـ فعل معلوم ۲ـ فعل مجهول/ کنایات/ تعریف حرف اضافه؛ حالت‌های حرف اضافه؛ معنی‌های حرف اضافه.
ــــــ . “یای معرفه ـ یای نکره”[نقد مقاله مهدی افشار]. آینده. ش۱ـ۶. فروردین ـ شهریور ۱۳۷۱، ص ۲۲۸ـ۲۳۰.
امینی، علی‌اکبر. “آن قند پارسی… بلایی که بر سر زبان فارسی می‌آوریم” اطلاعات. ش۱۸۵۲۴. ۶ مرداد ۱۳۶۷، ص ۷.
مطابقت فعل برحسب زمان با قید؛ حذف فعل به قرینه معنوی و لفظی؛ حذف غلط فعل و دیگر اجزاء جمله در روزنامه‌ها و ادارات. (این مقاله قبل و بعد دارد)
انتظار، احسان. “مباحث تازه در زبان شناسی و زبان دری”. ادب. کابل. س۱۸. ش۱ـ۲. سرطان ۱۳۴۹، ص ۳۷ـ۵۰؛ ش۳ـ۴. عقرب ۱۳۴۹، ص ۴۲ـ۵۰؛ ش۵ـ۶. حوت ۱۳۴۹، ص ۴۵ـ۵۸.
مبادی زبان شناسی ترانسفارم (گزارشی)؛ قسمت نحو، قسمت سیمانتیک؛ ترتیب کلمات در جمله/ گرامر از نظر اهدافی که نوشته می‌شود؛ پنج ممیز برای گرامر خوب/ اجزاء نحو گرامرهای گزارشی؛ خصوصیات مهم قواعد ساختمان عبارت.
انزلی، حسن. “در مورد مقاله «آیا فعل مجهول لازم است یا متعدی؟»”[نقد اثر محمدرضا زرسنج]. رشد آموزش ادب فارسی. س۲. ش۲. تابستان ۱۳۶۵، ص ۵۰ـ۵۲.
انقطاع، ناصر. “همتاها (معادل‌ها) چگونه پدید آمده‌اند و در برابر آنها چه کنیم؟”. جْنگ. لوس‌آنجلس. س۱. ش۱۴. دی ۱۳۶۹، ص ۴۵.*
انوری، حسن. “توضیحی درباره کتاب فارسی سال پنجم دبستان“[پاسخ به نقد حمید فرزام]، در سخنرانی‌های مجلس علمی استادان زبان و ادبیات فارسی (۳۰ آبان ـ ۴ آذرماه ۱۳۵۰)، آموزش زبان و ادبیات فاسی دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی. تدوین و تنظیم دفتر روابط و همکاری‌های دانشگاهی. تهران: [بی‌نا، بی‌تا]، ص ۹۹ـ۱۰۲.
ــــــ . “ضرورت پژوهش در دستور زبان”. مصاحبه مطبوعاتی. اطلاعات. ش۲۱۷۷۴. ۲۵ آبان ۱۳۷۸، ص ۶.
جنبه‌های علمی دستور زبان فارسی ـ تحولات دستور از میرزا حبیب‌الله تا عبدالعظیم خان قریب؛ بیزاری دانش‌آموزان از دستور.
ــــــ . “فعل‌های ماضی را چگونه به کار ببریم”. یغما. س۱۵. ش۴. پیاپی ۱۶۸. تیر ۱۳۴۱، ص ۱۸۱ـ۱۸۳.
استفاده نادرست از فعل ماضی؛ استفاده از انواع ماضی‌ها در جمله؛ مبنا در تقسیم‌بندی وجوه فعل در زبان فارسی و نقد آن.
ــــــ . “قالب نحوی شعر و تمثیل در دیوان صائب”. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان. دوره ۱. ش۱. بهار ۱۳۶۹، ص ۱۱۶ـ۱۲۳.
پنج قالب نحوی برای تعلیل و تمثیل.
انیس، ابراهیم. “رابطه بین لفظ و دلالت”. کیهان فرهنگی. س۸ . ش۹. پیاپی ۸۱ . اسفند ۱۳۷۰، ص ۲۵ـ۲۷.
۱ـ از نظر فلاسفه یونان ۲ـ زبان شناسان عرب ۳ـ دیدگاه معاصرین.
اوحدی، مجید [یکتا]. “یک مبحث دستوری”[شَد، شُد]. ارمغان. س۲۷. ش۱۰. دی ۱۳۳۷، ص ۴۷۲ـ۴۷۴.
نقد نظر “شَد”مخفف “شود” است.
اورال‌زاده، خان‌نظر. “راه‌های اکتشاف اصطلاحات تخنیکی در زبان دری معاصر”. خراسان. کابل. س۲. ش۱. ۱۳۶۱، ص ۱۷.*
اهوازی، حمید. “ناهماهنگی در کتاب‌های دستور زبان فارسی دبیرستان‌ها”. نشر دانش. س۴. ش۶. مهر ـ آبان ۱۳۶۳، ص ۴۷ـ۴۹.
دلایل نابسامانی کتاب‌ها؛ درنظرداشتن دو نکته برای نوشتن کتاب درسی دستور.
ایرانی، ناصر. “خطرهایی که زبان فارسی را تهدید می‌کند”. نشر دانش. س۱۵. ش۶. پیاپی ۸۷ . مهر ـ آبان ۱۳۷۴، ص ۱۵ـ۲۱.
سه خطر، ساختارهای نحوی و عبارت‌ها و واژه‌های واردشده به زبان فارسی؛ راه‌حل؛ راه‌های رفته.