در میان نواحی مختلف مغز، شکنج دندانه دار به عنوان بخشی از تشکیلات هیپوکمپ نقش مهمی در صرع لوب گیجگاهی دارد و یکی از نواحی حساس برای ایجاد کیندلینگ است(انج و همکاران[۸]،۲۰۰۶؛ موریموتو و همکاران[۹]،۲۰۰۴). کیندلینگ باعث تقویت مدارهای مهاری و تحریکی در این ناحیه می شود(آدامک و همکاران[۱۰]،۱۹۸۱؛ دیجنگ و راسین[۱۱]،۱۹۸۷؛ مارو و گودارد[۱۲]،۱۹۸۷؛ گیلبرت[۱۳]، ۱۹۹۱) به طور مثال، نشان داده شده است که کیندلینگ شیب پتانسیل های پس سیناپسی میدانی و دامنه اسپایک های دسته جمعی را افزایش می دهد (روبینسون و همکاران[۱۴]، ۱۹۹۱؛ روتریچ و همکاران[۱۵]، ۲۰۰۱).

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

با وجود تحقیقات گسترده در زمینه صرع و تشنج در حدود ۷۵ درصد موارد، دلایل ایجاد تشنج روشن نیست(زاروسکی و همکاران[۱۶]،۲۰۰۷). اما شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد سیستم سرتونرژیک و تحریک گیرنده های سروتونینی شدت حملات تشنجی را کاهش می دهد و شروع تشنجها را به تأخیر می اندازد(لازارووا و همکاران[۱۷]،۱۹۷۹؛ لوسچر و همکاران[۱۸]،۱۹۸۵؛ یان و همکاران[۱۹]،۱۹۹۴). در مطالعاتی که در مورد اثر آنتاگونیست گیرنده های سروتونینی صورت گرفت نشان داده شد که آنتاگونیست گیرنده های ۵HT2A, 5HT3, 5HT2B,C آستانه تشنجات ناشی از کیندلینگ شکنج دندانه دار را تغییر نمی دهند؛ اما آنتاگونیست گیرنده ۵-HT1A شدت تشنجات را افزایش می دهد(واتاناب و همکاران[۲۰]،۲۰۰۰).
پنتیلن تترازول به عنوان آنتاگونیست گیرنده GABAA، یک ماده شیمیایی تشنج زاست. تزریق متناوب غلظتی از این دارو که در ابتدا به تشنج منجر نمی شود، به عنوان روشی برای تهیه مدل های حیوانی مطالعات مربوط به صرع به کار برده می شود. این ماده شیمیایی تشنج زا، تغییرات بیوشیمیایی ویژه ای در هیپوکمپ به بار می آورد که ماندگار به نظر می رسند(پریسیک و همکاران[۲۱]،۲۰۰۵).
تحقیقات نشان داده است که مکانیسم هایی که طی ایجاد LTP در سیستم عصبی رخ می دهد، مشابه مکانیسمهایی است که در طی روند ایجاد مدلهای تشنجی صرع (مانند کیندلینگ) بوجود می آید. از اینرو عده ای از دانشمندان LTP را به عنوان پایه و اساس عصبی پدیده ی کیندلینگ فرض کرده اند. LTP در واقع صورتی از شکل پذیری سیناپسی است که بار اول در هیپوکمپ مشاهده شد و LTP هیپوکمپی در سال های اخیر به عنوان مدل غالب شکل پذیری سیناپسی وابسته به فعالیت در مغز پستانداران مطرح شده است.
با توجه به نقش گیرنده سروتونینی ۵-HT1A در فعالیت سیناپسی و در نتیجه اهمیتی که در مدل های تشنجی دارد، از طرفی با توجه به تشابه مکانیسم های در گیر در ایجاد حملات تشنجی و تقویت طولانی مدت [۲۲] LTP)) هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش این گیرنده در تقویت سیناپسی ناشی از پنتیلن تترازول[۲۳] (PTZ) است.
هدف از طراحی این پژوهش بررسی نقش گیرنده ۵-HT1A بر فعالیت سیناپس های ناحیه شکنج دار موش های تشنجی می باشد.
یکی دیگر از اهداف فرعی این تحقیق بررسی نقش این گیرنده ها بر تشنج است؟
آیا مدت زمان تشنج را کاهش می دهد؟
آیا اثر این گیرنده ها در سیناپس های تشنجی و معمولی متفاوت است؟
فصل دوم:
مروری بر مطالعات انجام شده
۲-۱- صرع
بقراط اولین بار صرع را یک اختلال مغزی معرفی کرد. صرع یکی از رایج ترین اختلالات عصبی در انسان می باشد، و هنوز روش قطعی درمان آن شناخته نشده است. داروهای ضد صرع موجود فقط در ۴۰ درصد موارد، تشنج را از بین می برند؛ و در بقیه موارد فقط فراوانی وقوع تشنج ها را کم می کنند(جاسپر[۲۴]،۱۹۶۹). درمان جراحی نیز تنها در صورت تک کانونی بودن صرع قابل استفاده است و عوارض غیر قابل برگشتی را به دنبال دارد. مطابق با آمارهای انجام شده، شیوع صرع در جمعیت انسانی حدود ۳% است(بات و گاردینر[۲۵]،۱۹۹۹).
به طور کلی، به فعالیت الکتریکی غیر طبیعی، همزمان و آشفته دسته ای از نورون ها در مغز تشنج[۲۶] گفته می شود. اگر این اختلال باعث تغییری ناگهانی و گذرا در رفتار شخص شود، به آن تشنج می گویند؛ و اگر این حملات تشنجی بدون علل زمینه ای و به طور تکراری رخ دهد، به آن صرع گفته می شود. صرع به اشکال مختلف شامل: آشفتگی در رفتار، حس، حرکت و ادراک دیده می شود. این آشفتگی ها ممکن است با تغییر در سطح هوشیاری همراه باشد(دیروک[۲۷]،۲۰۰۷).
شایع ترین عواملی که ممکن است در ایجاد صرع دخیل باشند عبارت اند از: کمبود اکسیژن، مننژیت باکتریایی[۲۸] ، ضربه های مغزی، تومورهای مغزی[۲۹]، سوء استعمال داروها یا الکل، عفونت های مغزی و نقایص ژنتیکی می باشد (فیشر،۱۹۸۹؛ نامارا و همکاران[۳۰]،۱۹۸۰).
شناخت مکانیسم های ایجاد صرع از قدیم یکی از موضوعات مورد تحقیق بشر بوده است. در قدم های اولیه، تغییر در آستانه تحریک پذیری مغز را علت صرع بیان می کردند، اما با پیش رفت تکنیک های دقیق الکتروفیزیولوژی مشخص گردید هنگام بروز صرع، در فعالیت نورون ها یا گیرنده ها و کانال های یونی نواحی خاصی از مغز، اختلال ایجاد می شود. هم اکنون بررسی علل این اختلافات و چگونگی مقابله با آن ها در دست تحقیق می باشد.
۲-۱-۱- تقسیم بندی انواع صرع
به منظور شناخت دقیق تر و درمان بهتر افراد صرعی، بر اساس نوع رفتار تشنجی، صرع را تقسیم بندی می کنند. “مجمع بین المللی مبارزه با صرع[۳۱]” در سال ۱۹۸۱، بر اساس نشانه های بالینی و الگوهای الکتروانسفالوگرام، صرع را به سه نوع: موضعی[۳۲]، عمومی[۳۳]، و طبقه بندی نشده[۳۴] تقسیم بندی نمود(دیروک،۲۰۰۷). نزدیک به ۶۰درصد افراد مصروع، صرع موضعی دارند.
در تشنج های موضعی، فعالیت تشنجی از یک ناحیه از مغز یا نیمکره مغزی شروع می شود، که می تواند به صورت عمومی درآید. هنگام بروز این نوع تشنج ها علایم حسی، حرکتی، اتونومیک و یا روانی ممکن است بروز کند. بسته به ناحیه درگیر و شروع کننده یکی از این نوع علایم ظاهر می شوند (گودارد،۱۹۶۷). اولین علامت تشنج های موضعی اورا[۳۵] است که یک علامت هشدار دهنده از قبیل احساس ترس یا یک بوی خاص می باشد(نامارا و همکاران،۱۹۹۴).
تشنج های موضعی به دو نوع ساده و پیچیده تقسیم می شوند؛ در صرع موضعی ساده، فرد مصروع هوشیار باقی می ماند و احساس هایی غیرعادی تجربه می کند. برخلاف صرع موضعی ساده، در صرع موضعی پیچیده هوشیاری از دست می رود که بین چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشد، ولی به ندرت احساس هایی غیرعادی تجربه می کند.
در صرع لوب گیجگاهی، که از نوع تشنج های موضعی پیچیده بوده و شایع ترین نوع صرع در بالغین است(رال و اسچلیفر[۳۶]؛۱۹۸۱)، تشنج به طور ثانویه عمومی می گردد و چون کانون های تشنج در این نوع صرع از ساختمان های لوب گیجگاهی منشا می گیرند، به این نام خوانده می شوند. در بیشتر بیماران مبتلا به صرع لوب گیجگاهی، ساختارهای لوب گیجگاهی میانی از جمله تشکیلات هیپوکمپ، ناحیه تولید کننده تشنجات می باشد(گودارد،۱۹۶۷). این تشنجات درصد زیادی از حملات صرعی را شامل می شوند و غالبا به دارو درمانی مقاوم هستند(نامارا،۱۹۹۴).
تشنج های موضعی در صورتی که به خوبی درمان نشوند به تشنج های عمومی تبدیل می گردند. تشنجات عمومی کانون مشخصی ندارند و نواحی وسیعی از هر دو نیمکره مغزی را شامل می شوند. براساس الگوی رفتاری این نوع حملات به گروه های مختلفی از جمله: صرع کوچک[۳۷]، تونیک، کلونیک، و تونیک-کلونیک (یا صرع بزرگ) تقسیم می شوند.
جدول۲-۱: تقسیم بندی انواع صرع بر اساس نامگذاری مجمع بین المللی مبارزه با صرع

Partial
Simple partial
Motor
Sensory
Sensory-motor
Autonomic
Cognitive
Complex partial
Secondary generalized

Generalized
Tonic-clonic (grand mal)
Absence (petit mal)
Myoclonic
Tonic
Clonic
Atonic

Unclassified

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...